So. An. arbores cōſanguinitatis et affi­uitatis Uoleus nobis notificare tres vti les queſtiōes in principio huiꝰ opuſculi p̄mittit ad vtrāqꝫ arborē. prima ad quid fuit inuētio arboris neceſſaria. Scd̓a an ſit autētica Tercia qͣre in volū mine decretaliū repetita/ quarū oīm ſolutio habet̉ hic in lectura magiſtrali­ter. Non em̄ illotis manibus(vt ita dixerim) ꝓtinus ad materiā eſt accedē dum. Nāqꝫ iſte p̄fatiōes que circa initia libroꝝ fieri aſſolent nos ad lectionē ꝓpoſite materie perducūt Et ibi venerimus eius euidentiorē preſtant in tellectum ita dicit iuriſcōſultus in. l. i. circa fi. ff. de ori. iu. Nec eſt neceſſe preſens arbor ſpecialiter cōmendetur Res nanqꝫ ip̄a indicabit Que em̄ eui­dentem habēt vtilitatem cōmendatione indigent. l. i. ff. de integri reſti. Et qd̓ ſic habet euidentē vtilitatem diligētius plenius eſt conſiderandū. l. legaui in prin. ff. de libera lega. ibi. Et plenius rogo que ad hec ſpectant at­tingas. quotidiana em̄ ſunt. Et glo. ibi dicit Quottidiana ſunt tractāda et fauorabilibꝰ admittēda. Generaliter tn̄ hic Io. An. ambarū arboꝝ vtilita tem ponit vt inter legendū diligens lector percipere poterit. Circa principiū lecture Ibi diuerſis olim ⁊c. et ibi Antiquoꝝ ſcripta reuoſ ui ⁊c. Io. an. al. facta ſenioꝝ et in hoc videtur eos honorare qd̓ iure fieri de­bet. l. ſemꝑ. ff. de iure immū. Et in c. fi. xx. diſt. vbi dicit̉ faciliꝰ inuenit̉ qd̓ a pluribus ſenioribꝰ querit̉ cōcor. l. vl.§. em̄. C. de fidei cōmiſ. Et in. l. fi. ibi Seniorē iuniori p̄ferendū. ff. de fide inſtru. Similiter dicit tex. in. l. Si auiā. C. de Inge. manumiſ. Si peritioribꝰ tractatū habuiſſes facile ꝯgno uiſſes. eſt em̄ caniciei et ſenectuti deferendū ẜm gl̓ in aut. de queſ. in ꝟbo gra­ues col. vi. Sed ibi verſuū obſcuritatē ⁊c. Io. an. videt̉ detrahere in aliqͦ ſenioribꝰ doctoribꝰ qd̓ potuit qꝛ facit infamia eoꝝ ẜm paulū de caſt. in prin. C. quidā antiquoꝝ vino inebriati ſunt.xxxvij. diſt. c. vino. qꝛ ſemꝑ plenā ſcripturaꝝ noticiā habuerūt. c. i.§. pe. de ſacͣ vnc. veꝝ tn̄ eſt Q nōnunqͣꝫ nouitas male negligit qd̓ bene ſtatuit vetuſtatꝭ autoritas veneran. da. 2. q. 6. c. Anterioꝝ verſꝫ illud Et cōmēdat ſe Io. an. hic cōmēdatiōe viliſſꝫ vtili qd̓ eſt ꝓhibitū vt refert Ang. de are in.§. quoꝝ vtrāqꝫ in ꝓhe. inſti. ꝓfecto ad laudē humanā vel gratiā ſe cōmendat. Ea nāqꝫ veritati eſt regula ne quid fiat gratia cōmēdandi. xi. q. iij. c. Si quis obediat pōt tamē doctor delectari auditoribꝰ doctrinā eius admirantibꝰ auiditate ſequēde laudis ſed caritate ſemināde veritatꝭ. xxxij. q. iiij. c. obijciūtur. Et iſto Io. an. ſe hic cōmēdat al̓s ſordeſcit in ore ꝓprio laus vt dicit Cato. Sed ibi inter doctores minimꝰ Idē facit in ꝓhe. clemen. in prin. Sed veri tas eſt qd̓ eſt vnꝰ de maximis iuris doctoribꝰ īmo ip̄e eſt fons iuris canōici ita refert de eo Lodo. de ro. ī ſingula ſuis Et Io. bapti. de gabili. in quodā trac. de ſtudēdi dicit Io. an. inter doctores iuris merito habere principa . Ang. in cōſi. ccxlvij. vocat vtriuſqꝫ iurꝭ lucernā. Et ſpecu. in ꝓhe. ſpe cu. in prin.. Nouiſſime dicit. Innocētius papa quartus dicitur pater iurꝭ. Sed Oſte. lumē iuris appellat̉. et quicqͥd circa iuris theoricā querit̉ in eoꝝ ſcriptis ꝑfectiſſime reperit̉. Reſert etiam idem Io. an. de ſeip̄o in addi. ſpecu. in titu. de filijs preſbi. pronoſticum a ſuo preceptore in grāmatica ha­buiſſe ſe futurum fore doctorem. Qualiter etiā pater eius laicus grāmatice A ij