Quartus. De locato ⁊ conducto. cuitᵏ exigere ac retinereᵇ potes. I Dem. aaa. Thimotheo. Egē ꝗdē ꝯductiōis ẜuari oꝫᵉ. l nec pēſionū noīe amplius qͣꝫ ꝯuenit repoſciª. ¶ Si āt tps ī quo fūdꝰ locatꝰ fuerat ſit exactū: ⁊ in ea dē locatiōe ꝯductio ꝑmāſerit: taci to ꝯſenſuᵉ eādem locationeꝫ vna cum vīculoᶠ pignoris reuocare vr̄. IMpera. Dio. ⁊ maxi. Hoſalio. Reſes ꝓuincie ea que ex loca tione debent̉: exolui ſine mora curabit: nō ignarus ex locato ⁊ ꝯducto actōeꝫ: cū ſit bōefideiᵍ: poſt morā vſurasʰ legitimas admitte̓. ¶ Dem. aa. Amno. Xceptoⁱ tꝑe quo edaciᵏ locuſta rū ꝑnicie ſterilitatꝭ vitiū īterceſ ſit: ſequētis tꝑis fructꝰᵏ: quos tibi iu xta p̄teritā ꝯſuetudinēᵐ deberi ꝯſti terit: reddi tibi p̄ſes ꝓuīcie iubebit. ¶Dem. aa. valerio. Irca locatiōes atqꝫ cōductio Lnes maxime fides ꝯtractꝰ ſer uāda eſt ſi nihil ſpāliterº exprimal̓ ꝯtra ꝯſuetudinē regionis: ¶ Ꝙ ſi alij remiſerint ꝯtra legeꝫᵖ ꝯtractuſ atqꝫ regiōis ꝯſuetudinē pēſiōes: hͦ alijs preiudicium nō poſſit afferre. T Dem. aa. Chor. Ui reꝫ propriaꝫ ꝯduxit exiſtimāsq alienaꝫ: dn̄ium nō trāſ ii Aiē ⁊ agit ex cōducto ſi ꝗd vtiliter vel neceſſario ſit impēſuꝫ vt. ſf adominus.§. i. ⁊. l. pe. in pͥn. an aūt ꝑ ꝯſti. ſi qs in tantā. vl̓ interdicto aiquo ſuccurrat̉ colono. ōtra dn̄ꝫ: Rn̄. nō videt̉ cū nullā habeat poſ cmionē qua ſic expulſus agat. nec pōt dici ꝙ incontinenti īteruertequ aſi ſecundo expulſus agat. per. l. de vi ⁊ viar. l. i.§. ꝗ a me. qꝛ hic in cōnnēti fuit vt in eo. tit. liij.§. cum. Itē an̄ poſit reſiſtere dn̄o? Rn̄. vt prmus ge ledit Iiē an ⁊ contra extraneuꝫ aget interdicto ſi ab eo xpelat̉ ſtti ſippl poſt ſeſſionē īteruerterat do mino ſic: al̓s nō vt. ff. de vi ⁊ vi ar. l. colonꝰ. ⁊. l. cū fundū. Sꝫ an coip̄o videat̉ īteruertere ꝙ in uitus expellit? Rn̄. nō cū nō ſibi ſꝫ dn̄o ſemꝑ poſſidere intendat. a ¶ Placuit. īterpoſita ſtipulatione vt onus ꝓ bandi intereſſe euitet̉: vt iuſti. de v̓b. ob.§. pe. b ¶ Retinere.ſ. exactā. vl̓ dic retinere mercedē loco pene: ⁊ hoc niſi in caſibꝰ quos habemꝰ. sͣ. e. l. edeꝫ. altero tn̄ debet eſſe ꝯtentuſ niſi ſit actū pacto manente rato: vt ff. de exce. do. apud cel ſuꝫ.§. labeo. ⁊. ff. de trā ſactioni. qui fidem. Ege. Pactū ſer uat̉. ⁊ tacita ꝯſenſu ꝯductio renouat̉. h. d. bal. Uel ſic. Qui remaet vltra ſuū tp̄s ī re ꝯducta: videt̉ de nouo recōduxiſſe. h. d. Sal. t ¶ Oportet. ſic ⁊. ff. eo ſi merces.§. ꝯductor ⁊ ff. de cōtrahen. emp. l. pacta. d ¶ Repoſci. hoc in pͥ uatis locationibus al̓s ſecus: vt. jͣ. de allu. ⁊ palu. l. ij. e ¶ Tacito conſenſu. in ſequētē annū niſi interī dn̄s furere ceꝑit vl̓ deceſſerit: vt. ff. e. ꝗ ad certū. ſ ¶ Cuꝫ vinculo. ſic. ff. ſi cer. pet. ſi ꝗs nec cāꝫ.§. pe. ⁊ hic niſi fuerit res aliena illata. nam tūc exigit̉ nouus dn̄i cōſenſus. in vrbanis aūt predijs intelligit̉ recōductio facta quātenus inhabitauerit niſi in ſcriptis aliter cōprehenſum ſit: vt. ff. eo. item querit̉.§. qui impleto. Reſes. Conductor indilate tenetur ſoluere penſionem ⁊ vſuras ex mora. h. d. bal. g ¶ Cum ſit bonefidei. vt inſti. de ac.§. actionum. h ¶ Uſuras. vt ⁊ sͣ. e. l. ij. ⁊. ff. e. q̄ro. ⁊ de vſur. cū ꝗdā.§. ex locato. ac. Tcepto. Propter edacitatē vermiū ſit remiſſio mercedum. ⁊ in penſionibus ſeruāda eſt cōſuetudo. h. d. bal. ¶ Excepto. niſi ex vbertate alioꝝ annoꝝ poſſit recōpēſari vl̓ niſi ſpe ciali pacto ſpectet ad tuū ꝑiculum qd̓ ſeruādū eēt: vt. sͣ. e. l. legē. ⁊. l. licet. ⁊ dic ꝙ colonus de ſterilitate pōt queri vt hic ⁊ plene diximus. sͣ. e. l. lꝫ. nō aūt de exiguitate: vt. ff. e. ſi vno.§. cū quidam. k ¶ Edaci. quia omnia edunt. ſ ¶ Fructus.i. mercedē ꝓpter fructos ſequētis tꝑis. nā nō pōt intelligi de partiario colono ſed de eo ꝗ nūmis colit: vt. ff. e. ſi merces.§. vis ma ior. vel fuit hic ꝯtractus īnoīatus do vt ves.i. vt daret certā menſurā fructuuꝫ ſingulis annis puta. c. corbes frumēti quotcūqꝫ fructus pecipiat ſingulis annis ſiue. x. vel. xx. vel. xl. vnde cū hic cōtractus ſit ſimilis locationi eadē equitas eſt in iſto ſeruāda que in illo: vt ar. ff. depo. l. i.§. ſi ſeruū. ⁊ de preſ. ver. l. naturalis.§. i. ⁊ fi. m ¶ Conſuetudinē. de preſtandis pēſionibꝰ. qn̄.n. certa merces non exprimit datur quātū ſolet ex ꝯſuetudine dari: vt hic ⁊ ar. ff. de dā. inlec. ſi finita in prin. ⁊ de edi. e. ꝙ ſi nolit.§. qꝛ aſſidua. ⁊ ē ad. l. iſtaꝫ. ffe. ex cōducto.§. ſi vis tempeſtatis. dr̄ ca. Conſuetudini ⁊ ſtatuto renūciare poteſt exp̄ſſe. In tacitis ſemꝑ cōfuetudo ⁊ ſtatutū vident̉ ineſſe. ⁊ renūciatio vnius nō ſa cit alteri iniuriam. hoc dicit. bal. l ¶ Fides. vt ⁊ sͣ. l. legē. maxime aūt ideo dicit qꝛ ⁊ quedam etiā non dicta ſeruant̉ ſi modo bonū ⁊ equū ſit: vt inſti. de ob. ex cōſenſu in fi. ⁊ s. l. ꝓxi. ⁊. ff e. ex cōducto. in prin. o ¶ Specialiter. repete maxime ⁊ ſic ꝯtra proprie ponit̉. vel dic ꝯtra ꝓ fert: ſꝫ inefficace̓ ꝯductionis ꝯtractū facit. ¶ Dē. aa. ⁊. cc. Anto. Iolei certa ponderatiōe fructus anni locaſtiʳ: de contractu bonafideˢ habito ꝓpter hͦ ſolū ꝙ alterᵗ maiorem obtulitᵏ ponderationem: recedi non oportet. ¶ Dem. aa. ⁊. cc. Papiniano. Ihi ꝯtra quos ſupplicas: locatione facta certiˣ tꝑis: ſuas ti bi locauerit oꝑas: qͣtenus bona fides patit̉: cā cognita competēꝫ iu dex conuentionē ſeruariʸ iubebitʳ. IDem. aa. Fith. Dꝓbationēª rei ꝓprie ſiue de fenſionē nō ſufficit locatio et facta ꝗ poſt de dn̄io ceꝑit cōtēdere cū in ſcīa dn̄i ꝓprijᵈ ⁊ errātisᶜ nullū habeat ꝯſenſū: ſꝫ ex euētu ſi victusᵈ fuerit: ꝯtractꝰ locatiōis nō cō ſtitiſſe magiſ declarat̉. Nemoᶠ enī ſibi iure poſſeſſioneꝫ mutare pōt. IDem. aa. Anto. Ontractꝰ locatiōis ꝯductiōiſ qꝫ nō īterueniētibꝰᵍ ēt īſtr̄is ra tus habeat̉: ẜꝫ ꝙ hr̄des ꝯductoris ⁊ ſi nō īteruenerit inſtr̄a: nō vxorē ꝯuenire debes. Sane de poſterio ri tēpore quo cōductricē ip̄aꝫ ꝓpo nis fuiſſe: adeſſe fidē p̄cibꝰ tuis pro bās: pēſiones integras ab ea pete. ¶ Dem. aa. paga. p̄ter: vt. ſt. de pac. l. paciſci. ⁊ eodem modo ſubaudi maxime. p ¶ Contra legē. melius dixiſſet preter legē. neqꝫ enī cōtra legē aliquā ſit ſi aliquis renūciet ei qd̓ ꝓ ſe introductū ſit. pōt enī de iure hoc fieri: vt ⁊ sͣ. de pac. ſi quis in cōſcribēdo. ⁊ ꝓdeſt hoc notare ꝓpter id qd̓ diximus de pac. l. i. Itē nōͣ h̓ ꝙ res inter alios acta ⁊c. vt. jͣ. res inter alios acta ⁊c. ⁊ sͣ. d̓ pac. ſi actionē. ⁊. ff. de pac. ſi vnus §. pacta que. Ui rem. Rei ꝓprie ꝑ ignorātiā factā condu ctio nō trāſfert dn̄iuꝫ ⁊ viribꝰ nō ſubſiſtit. h. d. bal. q ¶ Exiſtimās. idē ſi ſciēs ſꝫ facilitatē facti noͣuit: vt ⁊. jͣ. e. ad ꝓbationē. ſꝫ poſſeſſionēderet ſciēs: vt. ff. de acꝗ. poſ. l. ſi rē aliquā. ⁊. l. qd̓ meo ī pͥn. ⁊. ff. de rei ven. l. q̄dā mulier. ⁊ de vſuc. l. eia quo. ⁊ fac̄ ad l. iſtā. ff. d̓ acꝗ. re. do. ſi ꝓcura tor. ⁊. ff. de rei uē. īter officiū ⁊. ff. e. nō ſolet. ⁊ sͣ. de rei vē. re tua. ⁊. jͣ. de do. īter vi. ⁊ vx. l. ēt ſi. ⁊ d̓ reg. iu. neqꝫ pignꝰ. I olei. In ꝯtractu loca tiōis nō hꝫ locū peniten tia etiā ſi nō ſit ꝓpͥe locatio ſꝫ ꝯtractus in noīatus. h. d. bal. Uel ſic. A cōductione cōtra cta nō recedit̉ licꝫ ab alio pl offeratur. h. d. Sal. r ¶ Locaſti.i. vſui ꝯceſſiſti nō tn̄ fuit locatio qꝛ ſine mercede in pecunta eē vl̓ peti nō p̄t vt. ff. depo. l. i.§. ſi ꝗs ẜuū. ⁊ d̓ p̄ſ. v̓. l. naͣlis.§. at cū do ⁊. ff. d̓ do. īter vi. ⁊ vxo. l. ſi vir vxo ri. ⁊ de p̄ſ. v̓bis. l. emptionē. ⁊ ar. ff. de ꝯtrahen. ēpti. l. ēpti. ſ ¶ Bonafi. maxīe. nā idē eſt inſtricti iuris iud. vt. sͣ. de ac. ⁊ ob. l. ſic̄. ⁊ sͣ. d̓ trāſ. l. ꝙͣuis. t ¶ Ꝙ alter.ſ. tertius. u ¶ Obtulit. niſi vltra dimidiā eēt deceptꝰ: vt d̓ reſci. vē. l. ij. ⁊. l. ſi volūtate. ac. Ihi cōtra quos. Qui ꝓmittit oꝑaꝫ tenet̉ ẜuare bonā fidē. h. d. Bona fides eꝗtatē deſiderat vt. ff. depo. l. bona fides. bal. x ¶ Certi. minus. xxx. an. ꝗd aūt ſi ī ꝑpetuū vl̓ vltra. xxx. an. Ir. ꝙ nō tenet. nos ꝙ ſic. cū ſaltē feriatis īterpellaret̉ diebus. ⁊ ſic nō ſit ẜuus: vt. jͣ. de īge. ma. ſi veſtrā. ⁊ ꝑ ſubſtitutū poſſit ẜuire: vt noͣ. sͣ. de vſufr. l. antiquitas. y ¶ Seruari. ⁊ preciſe cogētur ad factū vl̓ ad ītereſſe ꝓut voluerit actor. vt ff. de ope. no. nū. ſtipulatio.§. ſiue. ⁊. ff. de verb. ob. ſi fundū. ⁊ ſic ītelligit̉. ff. de aqua plu. ar. ſi ticius.§. officiū. ⁊ ſi ꝯtumax fuerit locator cū p̄ciſe ad factum agitur iurabit̉ in litem: vt. ff. e. ſi cui.§. i. z ¶ Iubebit.ſ. ut per id tempus ſtet qd̓ cōuenit. Oprobationē. Per inſtr̄a locatiōis non ꝓbat̉ dn̄ium. ⁊ ꝗ rem propriā a ſe poſſeſſaꝫ ꝯducit nō mutat ſibi poſſeſſionis cām. h. d. bal. a ¶ Ad ꝓbationē. ad ꝓbandū ꝙ res ſit alicuius nō ſufficit ſe ꝓbare locaſſe nec ecōtra ad defenſionē ſe ꝯduxiſſe: ſꝫ alio mō oꝫ ꝓbari locātis vl̓ ꝯducētis dn̄iuꝫ vt h̓. ⁊. jͣ. de lib. cā. ad ꝓbationē. ⁊. ff. e. nō ſolet. ⁊ agebat̉ h̓ rei ven. nō locati. ⁊ ſi ꝗdē ꝯducto: ꝓbet ſe dn̄m pꝫ ꝙ ꝯtractus fuit nullus cū rei ſunō ſit locatio: vt. ff. depo. l. ꝗrē. ⁊ de vſuc. l. ei a quo. dic ergo adꝓbationē.ſ. qn̄ petit ſiue defenſionē qn̄ poſſidet. a ¶ Ad ꝓbationē. Cōcordat huic textui. c. Inter dilectos. in fi. exͣ d̓ fide īſtru. b ¶ Domini ꝓprij. ꝯducētꝭ b ¶ Et errantis. idem in ſciente vt diximus. sͣ. eo. qui rem c ¶ Uictus fuerit. ꝗ locauit. d ¶ Magis. electiue ponitur. b ¶ Nemo.n. dicet poſſeſſionē.i. ꝓprietatē. ſic. ff. d̓ v̓b. ſig. interdū. ⁊ ſic ē pla na. Alij ſic. bn̄ dixi ſic eēt in dn̄io. nā ſic eſt in poſſeſſione quā ꝯductor non pōt ſibi mutare ſꝫ colonario iure tenet qd̓ nō placet: vt. ff. de vſuc. ei a quo. Alij ecōtra vt locator ꝗ poſſidet ꝓ p̄done vl̓ ꝓ poſſeſſore nō iō īcipit ꝓ ſuo poſſidere ꝑ colonū. Uei qͣrto nō pōt ꝓdeſſe locatori p̄dicta locatio ad ꝓba tionē ſui in. qꝛ nō p̄t ſibi mutare cam ſue poſſiōis: nā nec vllus aliꝰ pōt. Uel ꝗnto nō mutat al̓s cū locatio tenet. hic aūt mutat qꝛ nō tenet locatio: vt. ff. de vſuc. l. ei a quo. ⁊ de hac mutatione cauſe poſ. plene dixi. jͣ. de ac. poſ. l. cū nemo. ⁊ ad hoc qd̓ errans nō ꝯſentit eſt. sͣ. de iur. ⁊ ſac. igno. nō iccirco. ⁊ sͣ. e. qui rē. ⁊. jͣ. de preſcrip. lon. tem. l. nec petentem. Oniractus Ex ꝯductione mariti nō tenetur vxor. ſꝫ ſi ipſa conducit tenet̉. h. d. bal. c ¶ Interuenientibus. vt ⁊ sͣ de fide īſtru. ſi cō ſtiterit. ⁊ eſt rō qꝛ cū nudo ꝯſenſu cōtrahatur neqꝫ verba neqꝫ ſcriptura de ſiderat̉: vt. ff. eo. l. i. b ¶ Nō vxoreꝫ. ſic ⁊ sͣ. ad vell̓. l. ſi aduerſarius.