et ſoꝛoꝛet diunx vna cuin gente tot annos bella gero. Quartum pꝛeceptumeſtde mutanda oꝛatione vnius modl in aliam. O ꝛationem ex vᷣbo finiti modi. velvt pꝛecedẽte mutabis eleganter in oꝛalionem ex accuſatiuo infinitiuo.hoc eſt ap pellatum elegantiſſime in dictum. Apellatum eſt oꝛatio ſuppoſitiet appoliti.qꝙ vel vt pꝛecedente. Exemplum. Qflljj parentibus obedianteſt laudabile. Item dictum elt infinitiuus cum accuſatiuo ante ſe.vt, filios obedireparẽ tibus eſt laudable. Simplex grãmaticus dicit. Scio deus iam punit damnatos. Audiui tu ſcripſiſti litteras. Accepi dux debellabit regẽ. Hocoꝛatoꝛ dicit elegãtius Scio deum iam punire damnatos. Audiui te litteras ſcripſiſſe. Accepi ducem debellatum ire regem. Vel debellatum eſſe regem. Et debet hic ſeruari vtin hac mutatione varietur tem pus.ſed pñs indicatiui vel optatiui mutetur in pũs infiniti ui.pꝛeteritum in pᷣteritum.futurum in futurum. Item vt actiuum in actiuum.et paſſiuum in paſſiuum. De actiuo. Therentius. Meum natũ rumoꝛ eſt amare loco buius. rumoꝛ eſt meus natus amat. Chꝛemes venit clamitans indignum facinuscomperiſſeſe pamphilum pꝓ vxoꝛe habere hãc. In qua oꝛatione ſunt duo dicta. valeat iſtam.Chremes venit clamitans ipſecom peritindignũ facinus. pamphilus vxoꝛe haberet hãc. Item exemplũ de futuro.Timeo petrum lingua ſua pꝛa ua famam meam labefactum ire.id eſt qlebefaciat. Ciganino, Therentius. Qui phõſtq; audierat filio ſuo non datum iri vxoꝛem loco huius. vxoꝛ non dabitur filio ſuo. Hota eadem ſententia expꝛimitur tam in actiuo; in pa·ſ CO a a a a a a a T D a ea DA a Æ