ſium hoc neceſſario tꝑe: ꝓ nomīs chriſti gloria velle accedere iactamur: ⁊ timido animo ꝑgimus? Cur ꝑfectā hāccharitatem inanibus verbis pollicemur: ⁊ a mundi illecebris et diuitijs ſtrictis vinculis nos alligari ⁊ detineri ꝑmittimꝰ? Perfectus em̄ chriſti ſeruꝰ(vt ait Hieronymꝰſi aliquid pret̓ xp̄m habet ꝑfectus nō eſt. Cur ergo ſi ꝑfecti nō ſumus deo profectos fore ſumus ante mentiti? Osautem qui mentitur occidit animam. Igitur vt concludāſi perfecti ſumus cur mundi voluptates ⁊ bona conſideramꝰ paterna? Si non perfecti: cur inanibus verbis dn̄mfefellimus: qui quotidie clamat ⁊ dicit: Si quis vult venire poſt me abneget ſemetip̄m ⁊ tollat crucem ſuā ⁊ ſequatur me: ⁊ nos diuicijs onuſti arbitramur xp̄m ſequiAudiamus Iohannem qui nos ⁊ hortat̉: ⁊ ſpirituali voIohannes.voce cōteſtās ait: Nolite diligere mundū: neqꝫ ea que inmundo ſunt. Si quis dilexerit mundum non eſt charitaspatris in illo: quoniam omne quod in mūdo eſt concupiſcentia carnis eſt: ⁊ concupiſcentia oculorū ⁊ ambitio ſeculi: que non eſt a patre: ſed ex concupiſcentia ſeculi: etmundus tranſibit ⁊ concupiſcentia eius. Qui autem fecerit voluntatem dei manebit in eternū: quomodo ⁊ deus manet in eternum. Hec Iohānes in prima epl̓a. Ideoait Hieronymus: Id enī quod in preſenti ſeculo eſt: moHierony.mentaneum eſt ac leue. Et ſubdit. Reſpuantur ergo honores: deſpiciantur diuitie: ipſa quoqꝫ vita noſtra martꝭrij amore contemnatur. Et Cyprianꝰ libello de lapſis pulCyprianus.cherrime ait: Decepit ml̓toſ patrimonij ſui amor cecꝰ: nōad recedendū parati aut expediti eſſe potuer̄t: qͦs facultates ſue velut cōpodes ligauer̄t. Illa fuer̄t a remanētibus vīcula: ille cathene quibꝰ virtus retardata ē: ⁊ fidespreſſa: ⁊ mens vincta: ⁊ anima precluſa: vt ſerpenti terram ẜm ſententiam dei deuoranti preda et cibꝰ fierent: qͥt̓reſtribꝰ īhererēt. Un̄ dn̄s: Si vis ꝑfctūs eē: vade ⁊ vēdeoīa q̄ hēs ⁊ da pauꝑibꝰ: ⁊ ſeq̄re me. Si hͦ diuites facerēt ꝑdiuitiaſ nō ꝑirēt: eēt in celo cor:aīus ⁊ ſēſꝰ: ſi thezaurꝰ eētc iiij
