Circūflexus. ſit parti eleuationē partim inclinationē vocꝭ. vt ptꝫ in penl̓ huiꝰ infi­nitiui amare. Circūflexus hodie ponit̉ cuꝫ acuto. nec eſt in vſu nr̄o. Propt̓ has tres ſpēs tribus cenſet̉ noībus. Dr̄ nāqꝫ accent ꝓpt̓ acutū. tenor ꝓpter gͣuē. tonꝰ ꝓpt̓ circū flexū. Vel d̓r accentus ab accinēdo.i. ad ſignandū aliqͥd canendo. qꝛ ad eſt accentꝰ inuentꝰ vt ſigͣtio dictionis meliꝰ diſtīguat̉. Tenor d̓r a tenēdo. qꝛ vna ſyllaba magis mi nuſve tenet̉. Tonus qͣſi tonandi modꝰ. Re gulę de accentu ſunt tales. Nulla dictio de natura acuit vltimam niſi gręca. vt Lybie. Agathę. vel hebraica. vt Dauid et Iacob. Item nulla dictio naturalit̓ breuis circūfle cti debet qd̓ accipit̉ acui. Iteꝫ omnis dictio regit̉ vno ſolo accentu. Omīs dictio monoſyllaba ẜm cōem modū legendi habꝫ accentū acutū. vt fex lex. lis res. Item oīs dictō byſſyllaba acuit pͥmā. vt ꝟgo. deꝰ rhoma. Ite omīs dictio triū ſyllabarum et pluriū hn̄s penl̓. naturalit̓ lōgā hꝫ accentuꝫ ſuꝑ ip̄am penl̓. vt fortuna hr̄e poeta. Item oīs dictio triū ſyllabaꝝ vltra. hn̄s penul. naturalit̓ breuē acuit an̄penl̓. vt dn̄s iuſti cia. De ſecunda regula excipiunt̉ plura.ſ. ergo qn̄ ponit̉ ad dr̄am ſui qn̄ eſt ꝯiun ctio illatiua. vt facio ergo tui. acuit vl timam ꝯtra regulā de byſſyll̓. Puta qn̄ po­nitur ſicut. ad dr̄aꝫ ꝟbi puta in imꝑatiuo Pone retro ad dr̄am v̓bi pone in imꝑati uo. Vna.i. parit̓ aduerbium ꝯgręgandi ad dr̄am noīs vna in ablatiuo feminino. Circū p̨̄poſitio vel adu̓biū ad dr̄am actī huius no minis circus. circi. Itē adu̓bia in c. termi nata. vt illic iſtic. illuc iſtuc. illac iſtac. illinc iſtinc. Item ꝯciſa vt fumat fumauit. pri­mas. pͥmatis. ſic em̄ declinabat̉ antiqͥtus Et corrupta cōpoſitionem vt viden.i. vi­deſne. ſatin ſatiſne. apocopata ab inde cōpoſita. vt abin. dein. ꝓin. in qͥbꝰ redit na­tural̓ accentus debebat eſſe ſuꝑ ſyllabā in eſſet lōga poſitiōe. Hei interiectō ad dif­ferētiā ꝓnoīs ei. acuit vltimā tn̄ mono­ſyllaba vtunt̉ poetę. Ouid̓. Hei mihi quid feci me furor egit amantē. Dij. ij. cui huic ſunt dictiones monoſyllabę. vn̄ in me­tro debent acui ẜm regulā de monoſyllabis tn̄ po etę in metro aliqn̄ diuidūt dij cui. ali qn̄ ꝓmonoſyllab̓ vtunt̉. Dij tn̄ ij ſcribūt̉ duplex ij. ſed ꝓferēda ſunt vnū. iuxta il lud Eberhardi. Scribe dij lege di ſi vis vr banus haberi. Et doctrinale dic̄. Iꝓfers di. debet tn̄ ij dupla ſcribi. Itē Falſo aduer biū. ad dr̄am ablatiui noīs falſo. ſimiliter eo vno illo. Item Cuius ntūs ad dr̄am gtī cuiꝰ. Intro ad dr̄am ꝟbi qn̄ eſt aduerbium Si aūt q̨̄rat̉ quare in multis alijs talis dr̄a non ẜuet̉ vt. cito. ſero. Dicendū in vltima ſyllaba taliū ſufficit dr̄a temꝑis. naꝫ qn̄ ſunt aduerbia. hn̄t vltimā cōem. ſꝫ quan do ſunt ablatiui hn̄t eam longā. datiui ꝟo aduerbialit̓ poſiti ꝓducunt vltimā ſemꝑ. remanent nomīa qͣꝫuis adu̓bialit̓ ponātur. Canis ꝟo non mutat accentū. ad dr̄aꝫ huiꝰ ꝟbi canis. qꝛ vtraqꝫ eſt pͥncipal̓ pars. Cęte­ra aūt hn̄t dr̄am accidentia ſua. vn̄ eſt magna neceſſitas in oībus int̓ q̨̄ cadit dr̄a accentum diuerſitas aſſignet̉. Cōciſio im pedit non ſolū ſecūdam regulam de accētu. verū etiam tertiā qͣrtam. nam ſuꝑ quācun qꝫ ſyllabam fuerat accentꝰ in integ dictione ſuꝑ eandem remanet in cōciſa. vt amat. pro amauit. ſicut em̄ erat accētꝰ acutus ſuꝑ ma. in ꝟbo amauit. ſic ſuꝑ eaꝫ remanet in corru­pta. Idem accidit in ml̓tis deſinentibus in as. vt nr̄as vr̄as. cuias. arpinas. rauennas optimas. his ſimilibꝰ. quoꝝ ntī erāt olim nr̄atis vr̄atis cuiatis. optimatꝭ. ſic etiā qͥris illic iſtic acuūt vltimā. qꝛ eoꝝ integͣ olim erāt qͥritis. illice. iſtice. ſꝫ ꝯciſionē nr̄o pore ꝓferunt̉. Hoc etiā ꝯtingit in vtīs apo­copatis. vt Uirgili. Domiti. mercuri. Ta­les em̄ vtī acuūt penl̓. qͣꝫuis ſit breuis ſic̄ il­la eadē acueret̉ in vtīs ſi diceret̉ o Uirgilie o Domitie. o Mercurie. acuūt̉ in ntīs eo rum vt Uirgiliꝰ Domitiꝰ Mercurius. Noͣ aūt ꝯciſio īpedit naturalē accētuꝫ niſi mutet̉ tꝑs. vt petijt petiuit. petiuit ducebat mediā. ſꝫ qꝛ mutatū eſt tꝑſ i. breuiſ an̄ vocalē ſucceſſit lōga. remāet accentus ſuꝑ an̄penl̓. ẜm regulā. Sil̓it̓ eſt in audijt audiuit ſil̓ibꝰ. Itē ꝯciſio īpedit regulā de accentu ſi remaet vocal̓ in conciſione ſꝫ d̓r deū deoꝝ accētꝰ ẜm regulā manet ſuꝑ pͥmā. qꝛ media ſyllaba o. ſuꝑ quam erat accētꝰ in integͣ āmota eſt. vn̄ ꝯciſio intelligi tur mutato tꝑe vocali remanēte. Itē ſi remaneat vocal̓ mutet̉ ſigͣtio dictiōis non īpedit̉ regl̓a vt d̓r docibil̓. qꝛ dic̄ aptitu­dinē in ẜmōe accētꝰ eſt ſuꝑ ci. ſꝫ ſyncopatū d̓r docil̓ dic̄ aptitudinē ī hoīe vl̓ re alia mata. ē accētꝰ ſuꝑ do. Itē īpedit̉ regula ſi mutet̉ ꝑſor̄onis vt d̓r coloro accentꝰ ē ſuꝑ media. ſꝫ ind̓ deriuat̉ color qd̓ hꝫ accen ſuꝑ pͥmā. ſic honor ab honoro. labor a la­boro. odor ab odoro. ꝯſortij ſit ꝯtra ge neraleſr̄gl̓as accētu vt cuia cuiū acuūt vltꝭ Aa 4