ꝓpt̓ ꝯſortiū ſui maſcl̓ini qd̓ eſt cuiꝰ Vtraqꝫ ⁊ pleraqꝫ tam in feminino qͣꝫ in neutro acuunt penl̓. ꝓpt̓ ꝯſortiuꝫ ſuoꝝ maſculinoꝝ. q̨̄ ſunt vterqꝫ ⁊ pleruſqꝫ. cuiꝰ etiā cā pōt eē cō iunctio encletica ſiue epithaſis.i. ſyllabica adiectio.ſ. qꝫ. Vſus etiā facit ꝯtra nat̉alem ⁊ generalē regulā de accētu. vt facio. cl. cuꝫ heat pͥmā nat̉ alit̓ breuē. acuit eā in cōpoſitꝭ nō corruptā. vt calefacio. cis. cit. tepefacio. cis. cit. acuit penl̓. in ſecūda ⁊ t̓tia ꝑſona Si aūt mutat̉ a. in i. breuem hꝫ accentu. vt infi cis. cit. Idē d̓r de fideiubeo. bes. bet. cuꝫ iu beo habeat pͥmā breuē. Itē vſucapio. is. it. acuit penl̓. in ſecūda ⁊ t̓tia ꝑſona. Ite ſatiſdare acuit penl̓. cū deberet eā cor. ſic̄ venūdare ⁊ circūdare. hͦ aūt accidit. qꝛ in. ff. et in alijs libris aliqn̄ d̓r. ꝙ reus debet adeſſe ſatiſqꝫ dare. Itē vicecomes ⁊ archicoquus. ⁊ noīa numeralia. vt vigintiduo. vigintitria. Fio etiā in cōpoſitis acuit vltimā in ſecūda ⁊ tertia ꝑſona. vt tepefio. fis. ſit ⁊ cęterꝭ. Itē encleſis.i. inclinatio immutat naturalē accē tum in pͥncipio ⁊ fine. In pͥncipio ꝑ iſtas ꝑti culas. ſi. nū. ⁊ ne. vt ſiqͥs. nūqͥs. ⁊ neqͥs Iſtę em̄ particulę inclināt accentū ſequentꝭ ſylla be ad ſe. ita ꝙ nō eſt pͥncipal̓ ſuꝑ ſequentem ſyllabā. ſed ſuꝑ pͥmā. ꝓpter eandē encleſim d̓r neqn̄. ſiquādo. an̄penul. acuta. cum debe ret acui penul. q̨̄ eſt longa poſitiōe. Similit̓ aliqn̄ acuit an̄penul. cauſa ꝯſortij de ſiqn̄ et neqn̄. ⁊ ad differētiā huius ablatiui aliquāto. ꝓpter theutonicos qͥ faciunt d. ꝓt. Fit etiā encleſis in fine ꝑ has ꝯiunctiōes qͣꝫ. ve. ne. q̨̄ inclinant accentū p̨̄cedētꝭ ſyllabę ad ſe. vt legiſne. putaſqꝫ. cōmuniterue. ita ꝙ vltīa ſyllaba dictionis p̨̄cedentis acuit̉ ⁊ ipſa encletica ſꝑ grauat̉. ⁊ ſic corrūpit̉ ibi duplex accentꝰ. qꝛ in dictiōe p̨̄cedenti mutat̉ princi pal̓ accentus qͥ eſſe deberet ſuꝑ an̄penl̓. vel ſuꝑ penl̓. ⁊ ip̄a ꝯiunctio encletica ꝗ̄ deberet acui. gͣuatur. Qn̄qꝫ tn̄ non inclinat accentū p̨̄cedentꝭ ſyllabę qd̓ fit ꝓpter corruptionem p̄cedentis vocal̓. vt heccine. cū deberet dici hęccene. corrupta eſt ſyllabica adiectio. qͥa nō erat de ſubſtantia dictionis. ⁊ hͦ factum eſt cauſa elegantię vel cā neceſſitatꝭ. qꝛ non eſt ponendus accentꝰ pͥncipalis ſuꝑ ſyllabicam adiectionē. cū careat ſenſu. Similit̓ in vndiqꝫ ⁊ deniqꝫ nō inclinat̉ accentꝰ p̨̄ceden tis ſyllabę. qꝛ vocal̓ eſt ibi corrupta. naꝫ vn diqꝫ cōpoſituꝫ eſt ab vnde ⁊ qꝫ. deniqꝫ a denuo ⁊ qꝫ. Cauſa etiā differētię qn̄qꝫ encletica non ẜuat vimſuā. vt vtiqꝫ ⁊ itaqꝫ acuunt an̄penl̓. qn̄ ſunt cōpoſitę dictiōes. qn̄ vero ſine cōpoſitione ponunt̉ hn̄t accentū ſuper penl̓. Ceſſat qͦꝫ inclinatio p̨̄cedentis ſyllabę qn̄ encletica ꝯiungit̉ monoſyllabę. vt mulier virqꝫ currit. non em̄ inuenit anfinalē ſyllabam quam inclinet. Amittit aūt ꝯiunctio encletica vim ſuā cauſa corruptiōis vel differentię. vel monoſyllabę. nō aūt ꝓpter int̓ rogationem vt qͥdaꝫ dicūt. vt cū d̓r Curritne ſortes platoqꝫ. Ip̄a em̄ ꝯiunctio vid̓r retinere naturalem accentū.i. acutū. qd̓ alibi nō facit. ſed hͦ accidit ꝓpter modū loquēdi. ip̄a tn̄ inclinat accentu p̨̄cedentis ſyllabę.ſ. to. cum d̓r Platoqꝫ. Ip̄a qͦꝫ encleſis fac̄. vt dicamus vbiqꝫ me. acuta. qͣꝫuis ip̄a ſit cōis Profert̉ aūt encletice hęc p̨̄poſitio cū qn̄ poſtponit̉ ꝓnominibꝰ me. te. ſe. nob̓. vobis qꝛ ip̄a grauat̉. ac ſi eſſet vna dictio cū p̨̄cedē ti ꝓnomīe. ⁊ ponit accentū ſuꝑ ſyllaba p̨̄cedentem vltimā ablatiuoꝝ. vt nobiſcum. vo biſcū. Nobis p̨̄ponit̉ ꝓpter vitandum cace phaton. vobis aūt ꝓpter ꝯſortium. Pręce dente aūt monoſyllabo ablatiuo. nō vid̓r in clinare. cū ip̄e ablatiuꝰ ꝑ ſe acuat̉. vt cuꝫ d̓r mecū. tecū. ſecū. niſi dicat̉ ꝙ inclinet accentum ad ſe. qꝛ ip̄a p̨̄poſitio inclinat̉.i. gͣuat̉. Si aūt alijs ablatiuis poſtponat̉. acuit̉. vt qͥſcū. qͥbuſcū. ⁊ hͦ ideo. qꝛ pōt eiſdem p̨̄poni vt cū qͥ. a quo vel a qui. ⁊ cū qͥbꝰ. Diſtīctio facit ꝯtra generales regulas de accētu. vt ī interrogatiuis. infinitis. relatiuis. ꝯiunctio nibus ⁊ p̨̄poſitionibꝰ. Relatiuū relatiue ſumptū vel infinite tentū. gͣuat̉ in omnibuſ ſyllab̓. vt Socrates eſt albus. qͣlis eſt iohānes. Socrates bn̄ legit. qͣliter legit Plato. Neſcio qualis ſit plato. qͣliter legit martinꝰ Sed interrogatiue poſitū. ſi eſt monoſyllabum acuit̉. vt quo vadis. ſi eſt polyſyllabū acuit pͥmam. vt qͣliter currit Petrꝰ. qͣlis hō diſputat. Similit̓ acuit̉ qn̄ ponit̉ extra locutionem.i. materialit̓. vt hęc vox qd̓ ē nomen. hęc vox qualis eſt relatiuū Hoc infi nitum qͥ hꝫ dupliceꝫ infinitatē. nam eqͥpollet huic infinito qͥs. ut Neſcio qͥ currit.i. qͥs. ⁊ tunc acuit̉. qn̄qꝫ reqͥrit duo ꝟba. vt qͥ int̓. ficiet tyrannū p̨̄miuꝫ accipiet.i. qͥcūqꝫ. ⁊ tūc hꝫ accentū gͣue. Idem dicendū eſt de ꝯſimi libus infinitꝭ. vt qͣlis. qͣliter. quantꝰ ⁊cͣ. ⁊ ſer uatur idem in nto ⁊ in obliqͥs. Qn̄ aūt talia ponunt̉ relatiue diſtinguenduꝫ eſt. qꝛ ſi ponuntur in contextu.i. in eadem clauſula cuꝫ ſuo antecedenti grauant̉ ꝑ oēs ſyllabas. et hoc eſt in locutiōe poni. vt Socrates qͥ currit mouet̉. ⁊ qualiter legit Sortes legit mar tinus. Si ꝟo ꝑ ſe ponant̉.i. extra ꝯtextū.i.