in alia clauſula. tūc acuūt̉ in illa ſyllaba ad quā ꝑtinet accentꝰ regularꝭ. vt Sortes cur­rit mouet̉..i. Sortes currit ip̄e mouetur Et ſic ſumit̉ in Luca. fuit Iacob qui fuit Heli. Sunt em̄ hmōi noīa adu̓bia incepti ua clauſulaꝝ. tunc faciūt relationem expli citam. tunc acuunt̉ ad oſtendenduꝫ hanc vim. Qn̄qꝫ aūt inſerunt̉ clauſulę ſui antece dentis tunc faciūt relatione implicitam. tūc trahunt̉ a ſuo an̄cedente. amittunt naturalē accentū. regunt̉ gͣui. Et hꝫ locuꝫ p̨̄dicta diſtinctio in oībus noībꝰ interroga­tiuis adu̓bijs. q̨̄ relatiue accipi pn̄t. vt qͣl̓. quantꝰ. quotiens. quot. cuius. cuias. quo. qua. vn̄ vbi. qn̄. cum. qͣꝫtum. qͣlit̓ quoten­nis. Eſt qͦꝫ diſtinctio cauſa qͣre compoſita ab inde acuūt an̄pe. vt exinde. deinde. ſub­inde. penul. q̨̄ eſt longa poſitiōe. acui de­beret ẜm regulaꝫ. Priſcianus aūt dicit hoc Gręciſmū fieri. qꝛ ſic accidit in aliquibus adu̓bijs gręcis. fit ne p̨̄poſitio videatur venire appoſitionē. Sed eadē ratiōe com poſita ab intus a longe ab orſum. vt de­orſum. ſic deberēt ꝓferri. Dicendū om­nes ꝯcordant in deinde. ſubinde. ꝓinde. cęteris cōpoſitis ab inde. an̄penl̓. acuatur Et ſimilit̓ a qn̄ cōpoſita. vt ſiqn̄. neqn̄. ali quando. In alijs aūt non oēs ꝯcordant. vt abintus. deintus. alonge. delōge. deorſum. deſurſum. deinceps. decōtra. Ideo de qn̄ inde indubitant̓ teneamus ab eis cōpo ſita debēt in antepenl̓. acui. cętera autē ſunt regularit̓ ꝓferenda. tn̄ ꝓpter ꝯformitatem tenendā ꝑſuadet̉ ſuꝑ bibliam vt talia etiaꝫ in anpenul. acuant̉. Qui aūt corrigit non multuꝫ inſtet ſed potius diſſimulet. qꝛ hoc videt̉ autori.ſ. Priſciano. niſi de cōpoſi tis a quando ab inde. Vt etiaꝫ adu̓bia a nomībus diſtinguant̉ contra quartā regu­lam hęc aduerbia vltimo acuunt̉. alio. aliqͦ alias. Cauſa etiā diſtinguēdi p̨̄poſitio­nes variant accentus ſuos. de qͥbus tres re gulę dant̉. Prima eſt p̨̄poſitiones ſe ꝓlatę acuunt̉ in fine. qn̄.ſ. ponunt̉ materia liter. vt ad. quę pars eſt. Secunda regula eſt p̨̄poſitę ſuo caſuali. vt extra domum. iuxta portam. vel interpoſitę ſuis caſualibꝰ vt domum extra tuā. vel p̨̄poſitę caſui rela­to ad ſuū caſuale. vt extra mundi terminos gͣuantur in oībus ſyllabis Tertia regl̓a eſt p̨̄poſitiones poſtpoſitę caſibus quos ex­igunt. vel poſitę defectuꝫ ꝟboꝝ. vt tu mi­chi de ml̓tis natis ſolus ſuꝑ.i. ſuꝑes. vl̓ po­ſitę in fine. vt mille hoīes venere ſupra. ſer­uant generalem regulam vt.ſ. monoſyllaba acuat̉. diſſyllaba dictio acuat pͥmam triſ ſyllaba me. ꝓd̓. Et ſi media eſt breuis acuit antepenl̓. ſaluis exceptionibus ſupradictꝭ. Hęc p̄poſitio ꝟſus poſtpoſita accuſatiuo trahit ip̄m ad faciendū vnū aduerbiū loca­le. ẜm qͦſdam. vt italiā ꝟſus. tunc acuitur penul. vel dicat̉ ſunt duę partes. ꝟſus inclinat accentū p̨̄cedentis dictionis ad hāc ſyllabam ver. oēs alię gͣuant̉. illa ſolacuit̉ ſiue circūflectit̉ eſt encleſis Coniun ctiones cauſa diſtinctiōis variāt accentum nam p̨̄poſitę gͣuant̉ in omnibꝰ ſyllab̓ ſuis. vt Sortes currit. igit̉ mouet̉. poſtpoſitę ve ro ẜuāt accentū regularē. vt Sortes currit. mouet̉ igit̉. p̨̄ter encleticas q̨̄ poſtpoſitę gͣuant̉. quemadmodū ſi p̨̄ponerent̉. Diſtī ctio regularis accentꝰ cogit accentū in alijs ſyllabis qn̄qꝫ corripi. vt meimet grauat me qͣꝫuis ſit longa ꝓpter pͥncipalem accentum. erat ſuꝑ pͥmam. qn̄ dicebat̉ mei. queꝫ non potuit mutare ſyllabica adiectio Et ſic tene de ſimilibꝰ. vt egomet. illemet. Sic ī imꝑa­tiuo dicimꝰ. bn̄fac. calefac. ponētes accētuꝫ ſuꝑ vltimā. qꝛ pͥncipalis accentꝰ in integro erat ſuꝑ. Sic vultei. Pompei Virgili. tēpeſit calefit. de qͥbus dictū eſt. Itē ac centū ponimꝰ ſuꝑ hanc ſyllabaꝫ li. in dtō alicui quo metrici vtūt̉ tanqͣꝫ triſſyllabo vn̄ deberet acui an̄pe. ſꝫ ꝓſaici eo vtūt̉ tāqͣꝫ te­traſyllabo. ideo ponūt accentū ſuꝑ quaꝫ hn̄t an̄penul. De interiectionibꝰ pōt dari certū documentū. nec de barbaris. niſi omnis barbara vox declinata latīe Accentū ſuꝑ extremā ſeruabit acutū Inter iectiones qͦꝫ in fine ſępius acuunt̉. In c. ter­minata dicunt qͥdam in fine acui. vt allec. le cis. De bn̄fac. p̨̄dic. introduc. ſimilibus eſt dubiuꝫ. de allec ſatis approbat vſus. de donec forte ſic. Interea loci vna di­ctiōe computat̉. vt tollat̉ oīs ambiguitas a ẜmone ꝓferat̉ ſub vno accentu. ponat̉ ſuꝑ an̄penul. In libro accentuū d̓r priſcia ni d̓r aduerbia in e. terminata breuiantur in penl̓. vt hodie. ſedule. q̨̄ a ꝓprio nomine veniunt ꝓducūtur. vt Tulliane. Martia­ne. Si in m. ꝓducuntur. vt meatim. tuatim Si in i. breuiant̉. vt veſperi. Si in o. cauſa differentię in vltimo ſeruant accentū. vt fal ſo. Si in a. ſimilit̓. vt vna. ne putet̉ eſſe nom̄ Si in as. in vltimo. vt alias. ne nomē eſſe vi deat̉. Si in r. breuiant̉. vt breuit̓. Si in ol. ſimilit̓ vt edepol. Si in c. in vltīo ẜuāt accē­tum. vt illic. iſtic. Si in s. breuiāt̉. vt fūditꝰ