CALAMITATVM LIBER Inde latet ſiluis nulloqꝫ in monte videtur. Omnibus auditur ſonus eſt qui viuit in illa Reddere de multis ut verba nouiſſi­ma poſſet. Dicit ergo Inter Alpes Epyri Thurcoꝝ clamore re ſonanciam vocis factam: ſed illam rupibus cauis impediri ne clara reſpōdeat Echo. Dicta aūt Echo απο τουηλω qͦd eſt ſo no eſt em̄ vox in nemoribus& locorum cōcauitatitatibus ꝓ­pter incluſu maerem& repercuſſum reſonans. Magnus apud Manes Itala de gente coacto Agmine Pompeius rogat ad ſua mœnia mitti Italiæ laturus opem: ſub pectore forti Viuit adhuc patriæ pietas: ſtimulatqꝫ ſepultu Libertatis amor: pondus mortale necari Si potuit veteres animo poſt funera vires Manſere:& priſci viuit non immemor æui: Sollicituſqꝫ hiſdem curis. quem Romulus æuo Grandior his acuit dictis. i magne meoꝝ Immortalis honos& gloria ſumma nepotum: Icommune bonū ſerua: quando hæc tibi ſemper Cura fuit: totum pietas tua nota per orbem Imperio dignum noſtræ te fecerat urbis: Cœlo aliter viſum eſt: cœlū culpare ꝗs audet? I patrium defende ſolum: quando Itala virtus Vſqꝫadeo cecidit: quando Germania quondam Armipotens nunc lenta iacet nec Cæſaris ullū Audet opus Cæſar: genus hoc ignobile gentis Barbaricæ procul Auſonijs a finibus arce. Magnus apud Manes. Magnus inquit Pōpeius collecto agmi ne Italoꝝ apud inferos exiſtenciū petit ſe remitti ad Superos pro defenſione patrię ſuę. Loquitur aūt de Cn. Pompeio qui a virtute magni nomē obtinuit dux oīm clariſſimus victriciū qꝫ armorum admirabile culmē. A propōtide em̄ uſqꝫ ad mare rubꝝ uno triumpho. xxij. Regum ſceptra deuicit de quo Plu­tarchus Florus Apianus& plures alij perpetuus defenſor liber tatis Romanæ contra Cæſaris tyrannidem& monarchiam& Echo Cn. Pom. Plutarch. Florus Apianus