![]()
Operis Concluſio. Ernis ut īdomitis hominū ceruicibus īſtet Ira deū? duraſqꝫ terāt quo turbine frōtes? Aſpicis ut ſubiecta fouens& ſancta gubernans Corda pius Pater æquali regat omnia lance? Nos igitur quos tot ſurgunt immania contra Signa: tot hoſtiles vultus: truculentaqꝫ toruis Ora oculis qui tot deuaſtatricia monſtra Perqꝫ agros paſſimqꝫ ipſas errare per urbes Cernimus:& noſtris inſtare pericula rebus: Si grauibus moniti exemplis oracula Diuum: Et reſponſa Deum ſequimur: nec flumine ſacro Pœnituit prima fuſos ab origine crines Clara ſoporatas illuſtrent lumina mentes: Luſtremuſqꝫ animas humiles in ſancta feramus Templa preces: exempla patrū meliora ſequuti: Purior interea depulſis nubibus aer Iyduet antiquos vultu ridente colores: Grana ferant ſulci dulceſqꝫ racemifer uuas Palmes:& alma Ceres mitiſqꝫ fauebit Iacchus: Atqꝫ ſalutiferis immiſſæ flatibus auræ Innocuos cœli tractus ſynceraqꝫ reddent Atria fatifero paſſim moriente veneno: Bellaqꝫ compoſita ceſſabunt horrida pace. Ceruis ut indomitis. Cohortat̉ Poeta poſtremū mortales rē ſipiſcere& a vicijs reuerti qͦd ſi fecerīt pollicet̉ calamitatū ſui ti poris finē. abrupte opus cōcludēs qͦd tn̄ nō oīno cōpleuiſſe vt detur: forſan ſuꝑadditurus& alia ſancti tatis exempla ꝑ alias Muſas recitandas cōtenti attamē his/ poete plura debemus ꝗ neruos ingenij ſui tantum intēderit. Intenſurum ſperantes for cius Deo optimo maximoqꝫ auſpice. 