Elegia in Falconem. Fratris Baptiſtę Mantuani Carme litæ theologi ad DFalconē Pro thonotariū cuius bn̄ficio ex om nibus ꝑicul̓ eſt liberatus Carmē Ebeo(ſed curæ prohibēt) tibi carmina Falco­Aegraqꝫ mens varijs ſollicitudinibus. Dignus& æterni cui decernantur honores. Sacraqꝫ ſolemni conficienda die. Sicut enim domitis proles Tirynthia monſtris In ſuperum ſanctas fingitur iſſe domos: Sic ubi fatales Lacheſis tibi voluerit annos: In Paradiſiacos ibis ab orbe lares. Et niſi religio viuis ea dona negaret: Iam tibi lucentes poneret ara focos. Nec magis adiuuit feſſum labor Herculis orbem: uam tua gentiles prouida cura meos. Teduce de Scyllæ canibus/ de fauce Charybdis Eruimur: placido perfruimurqꝫ mari. Te duce cumparuo nauis mea remige tutum Fœcit arenoſæ per vada ſyrtis iter. Noſtra Caphareo duce te ſub vertice puppis Tranſijt:& Tyrium qua tulit unda bouem: Et qua ſeptenos vomit unda reciproca fluctus: Euboicos inter: Caſtalioſqꝫ ſinus. Nec potuit Nauplus fictis illudere flammis Nec pauidam cautes corripuere ratem Te duce Cyclopes immania monſtra ſubægi: Eſt Erymantheus te duce victus aper. Phaſides& Circes Acheloiadumqꝫ ſororum Carmen& Harpyias Stymphalidaſqꝫ fugas. Te duce Gerionem& barbara vicimus arma: Armigeram ſegetem flammiuomaſqꝫ boues. Te duce nigrantes erebi ſuperauimus umbras Et caua tartarei fugimus ora canis. Te duce ſeruatæ leges:& iura parentum: Noſtraqueres maius publica robur habet. Te duce quaſſatam fulcris melioribus ædem Et laceram ſolido ſtruximus ære domum. Te duce Pontificis ſummi mihi limen apertum Ec ſancti patuit regia magna Patris.