Non autem hoc dico ut te(quem omnis honeſtæ erudi tionis ueluti uiuū oraculū ueneror) ignorare exiſtimē deum cōſueſſe ſuos& electos multis afflictiōibus pro bare,& in ſui amore cōtinere, uti permultas tribulatio­nes(ut ita loquar) primarios cœleſtis curię aſſeſſores ui tam cum morte cōmutaſſe ſacræ literę teſtantur, non Itē dico, ut non probiſſime calleas tam ſanctorum qͣꝫ ethni corū philoſophica præcepta, quibus optime īſtituimur ſolum omnem intemperiem atqꝫ iniuriam corporis atqꝫ fortunę Verū etiam mortem,& ſi quid illa acerbiuſ eſſe poteſt animo cōſtantiſſimo perferenda eſſe, ſed nemo me iudice ad omnem corporis dolorem& ad om nes cruciatus atqꝫ incōmoda toleranda adeo ſit animo compoſito atqꝫ conſtanti(niſi forſan ſtoicorū illa plus fe ritas qͣꝫ humanitas(quę ſuam fœlicitatem etiam in tau­ro phalaridis preſcribit) ut ſi frangatur pœnitus. ſuc cumbat tamē uel ſaltem cedat ꝑturbationibus atqꝫ do­loribus, adeo ut omnes ſimus in aliorum malis& peri­culis qͣꝫ proprijs conſolandis& curandis magis Idonei medici& multo pacatiores, quare maximi momēti pu­taui apud te fore, optimūqꝫ conſolamen ſi egregius con ſolādi atqꝫ ꝑſuadendi artifex Martinus noſter ſaniſſimiſ te ꝑſuaſionibus ad ſanctam patientiam cohortetur qua te ſoli deo cōmendes, ut ex inenarrabili ſua prouidētia & inꝑſcrutabili iudicio tecum pro ſua uoluntate agat ſi te ualitudinariū uelit patienter,& alacriter in officio per ſiſtas. quicquid uelit tu pręſto ſis atqꝫ obtemperes uti te hactenus feciſſe.& inpoſterū ſi quid tale aduerſę uale­tudinis incideret facturum polliceor mihi cōſtantiſſime de his hactenus Quantā autem poſtremo delectationē ex pręſenti opuſculo accepturus ſis facile dicam, adeo diſerte, adeo acute, adeo prudēter Sagarū& male ficarum peſtiferā ſuperſtitionē,& execrandā perfidiā deteſtetur, confutet,& confringat, ut de incorrupta fi­