Seite
reſtit. cōprehendūtur omnes ſpēs reſtitutionū ⁊ vide quod nō. jͣ. de no. op. nun. l. de pupillo.§. qui nunciat quam glo. debes p̄mittere ad euidētiam totius iſtius materie ⁊ nō ꝙ cauſa que eſt euidens eget expreſſiōe. In glo.ſ. generali in fi. ymo prima verior quia ſub hoc titulo.i. ſub generali tate eius nō. naturam generis non ſituatione titulorum hoc dicit iſta lex. Cōmendat edictū ⁊ diuidit Tilitas tractatum intentiōeꝫ p̄toris ſub epillogatione ponēs vide glo. in. l. de pu pillo.§. ſi is cui. de no. op. nun. Quero nū quid rōne erroris cōpetat in integrum reſtit. dic ſic aut ē er ror cōis aūt ſingularis. primo cau concedit̉ in integrum re ſtitutio vt hic. ⁊. jͣ. quando actio de pec. eſt āna. l. queſitum. 2º cāu diſtingue aut ē error partis aut iudicis. ſi partis non concedit̉ reſti. in integrū. vt. jͣ. de confeſſis non fatet̉ cū materia ſua. ſi iudicis tūc reffert. aut eſt error affectatus ⁊ concedit̉ in integrū reſtiº. vt. l. ẜuo inuito.§. cū p̄tor ad tre bel. aut nō eſt error affectatus. tūc nō concedit̉ in integrum reſtitutō ſed leſus appellat ſi vult. alias ſtabit̉ ſententie. vt plene notat̉ per Guil. ⁊ cy. sͣ. de iuſticia ⁊ iur̄. l. penu. Facit quod noͣ in. l. ſi is ad quem de acquir. her̄. ⁊ de excu. tu. l. ꝗ teſtō per Ia. de are. Reſtitutio concedit̉ cognito ꝙ o MNES cā ex qua petit̉ ſit iuſta ⁊ vere .h. d. Nō ꝙ ille qui petit reſtitutionem ii integrū debet cām allegare ⁊ ꝓbare ſi non al legat non ꝓcedit petitō. qꝛ vbi agit̉ contra ius cōe. oportet ꝙ cā ſpecificet̉ in libello. vt. l. veꝝ.§. ſciendum. ⁊. l. mino āt magiſtratus. jͣ. de mino. dꝫ etiam cōprobare eam. vt. jͣ. d̓ iu reiur̄. l. nam̄ ⁊ poſtea.§. ſi minor. 2º noͣ ꝙ non ſufficit cāꝫ eſſe iuſtam ꝙͣtum ad ꝓpoſitum. ſꝫ requirit̉ ꝙ ſit inſta eſſen tial̓r ⁊ ꝙ ſit vera. nam glo. ſentit ẜm Ia. ꝙ nulla cā ſit iuſta niſi ſit vera quod eſt veꝝ eſſential̓r ſed ꝙͣtum ad ꝓcedēdū ſuꝑ ea attendit̉ cā que allegatur ⁊ habet̉ ꝓ vera ꝙͣtum ad ꝓcedendū ſed ꝙͣtum ad victoriam non habet̉ ꝓ vera nͤ ſit ꝓbata vt. l. illicitas.§. veriias. de offō preſi. facit. sͣ. tiº. i. ſed ab eo. ⁊ de ap. interpoſita. Extra querit Guil. vtꝝ. in poſ ſeſſorio dꝫ lis cōteſtari. quod vide. vt hͦ per eū. ⁊ per bar. in.§. nihil cōe. noͣ archi. iij. q. i. in ſūma. ⁊ in. c. reintegrāda. fa cit extra de offō delega. cōſultationibus. ⁊ extra vt lite non conteª decedens. adde quod noͣ. C. ſi ꝑ vim vel alio modo .l. fi. ⁊. C. vnde vi. l. momentanee. Omnis in integrū reſti. cōceden Mne̓ S ꝗa ē demum cā probata. h. d. Nō reſtitutionē non concedi ſine cāe co gnitione. Quero quot requirunt̉ in cāe co gnitione. dico ꝙ quinqꝫ requirunt̉. Primo requirit̉ petitio cum allegat̉. cae. vt. jͣ. de mino. l. veꝝ.§. ſciendum. ⁊. l. minor autem magr̄atus. ẜo requirit̉ ordo iudicij vbi ē certus ad v̓ ſarius ſe opponēs. vt. jͣ. de minor. l. pamp. exuli. C. de tem po. in integrū reſtit. l. ſuperuacuā. ſed v nō eſt certꝰ aduer ſarius ꝓcedit̉ non ẜuato ordine iudicioꝝ in eo ꝙ proprie ē de ordine.ſ. in cōteſtatione litis. vt. C. ſi vt ſe ab her̄. abſti. aūt. ſi omnes. Tertio requirit̉ iuſticia cārum ꝙͣtum ad ꝓpo ſitionem. Quarto requirit̉ veritas cauſaꝝ ꝙͣtum ad ꝓbatio nem iſta duo ꝓbant̉ hic facit ꝙ noͣ. jͣ. d̓ excep. doli. l. ij.§. cir ca. Quinto requirit̉ ꝙ ſemꝑ citetur ille ꝗ ledi pōt in quolibꝫ actu. vt. jͣ. de ini. l. etiā.§. fi. ⁊ in. l. in cāe.§. cā cognita. hͦ veꝝ niſi citandus eſſꝫ preſens in iudicio. nā cū effectus citatiōis ſit cōparitō habito effectu. qꝛ pars eſt pn̄s non curamus de modo. vt. l. de eno quoqꝫ de re iudi. Iſta ſunt verba legiſta rum. ſed Ioh. an. ponit in. c. vltimo de ellec. li. vi. in nouella quem vide qꝛ pulchra verba ponit in hͦ dicto. 1. Minor qui parum ledit Cio illūd non reſtituit̉ ad. hoc alle gat̉ vel ſic. ꝓpter modicum dānum nō rece dit̉ a iure cōi ad hoc allegat̉ ẜm dy. ⁊ cy. Nō regulam que verificat̉ abſolute vt in glo. i. ꝙͣtitatē. Item reſpectiue. vt ſi ⁊ ꝓut verificat̉ abſolute. dicit Inno. per rōnem huius. l. ꝙ minor nō reſtituit̉. contra īterlocuto riam que nō ledit ius minoris ſꝫ ſolum auffert exceptioneꝫ declinatoriā. ita dicit Inno. in. c. corā felicis. extra de reſti. in integrū. In glo. vt ſi vendidi. ibi ſecus aūt. qꝛ tunc nō dicit̉ leſio modica reſpectiue. ſed abſolute ſꝫ ſi reſpectiue ſo lum reſpectu rei vnius nō enim bn̄ tunc reſpectu ynius rei concedit̉ reſtiº ꝙͣ in alio cāu vbi habet̉ reſpectus ad maioͣa vt cōcludas dic ꝙ vbi ē ſumma modica abſolute vel reſpe ctiue denegat̉ reſtº. alias glo. non ꝓcederet ⁊ ꝯͣriaret̉ glo. p̄ cedenti vt noͣ archi. di. xiiij. q. vj. c. fi. Bal. Propter minimū dānuꝫ Cio illud ſeū minimam leſionē nō eſt in integꝝ reſtꝰ poſtulanda. alias īplorāda .h. d. vel ſic rōne modici deffectus non debꝫ recedere a iur̄ cōmuni hoc dic̄. Nō hic ꝙ tria faciunt re ſtitutioneꝫ in integrū ceſſare.ſ. paruitas p̄iudicij. cōſilij pra uitas ⁊ odium. de p̓mo loquit̉ hic ex quo dicit Inno. ꝙ mi nor nō reſtituit̉ ad declinatoriam oppoſitionē ⁊ ad diſputā duꝫ d̓ iuris apicibus. qꝛ ꝑ hoc preiudicaret̉ maiori rei. l. cāe principali. ⁊ ip̄m in ſe eſt modicum p̄iudiciū. ita noͣ extra. e. .c. cum felicis per Inno. de ẜo habes. C. ſi aduerſum delic tum. l. i. ⁊. jͣ. de mino. l. auxilium.§. in delictis. de 3º habes. jͣ. de mino. l. auxiliū. in prin. vnde vbi nō eſt damnū ſi impedi mentum vindicte ceſſat in integrum reſti. quod dic vt i di cam. vnde dicit Inno. ꝙ ad opponen̄ crīa vel deffectus mi nor non reſtituit. Baldus. Qui poteſt recuperare non dici ENO tur ea carer̄ ad hoc allegatur hoc dicit Baldus. Ille qui habet ius ad rem fingit̉ ENO hr̄e ius in re. h. d. Et vide qd̓ nō .jͣ. ꝙ metꝰ cā. l. metū.§. vltimo ⁊ fac̄. C. de p̄di. mino. l. ſi ad reſoluēdā. Bal. Reſtitutio in ītegrum On ſolumt tranſit ad heredē ⁊ ad quēlibet ſimillē ſucceſſorē ad hoc allegat̉ qd̓ dictum probat̉ hic.vj. exemplis. In text. ibi fiat.ſ. de nouo cum prius eſſet ingenua. Nō ꝙ benefici um reſtitutionis in integꝝ nō eſt mere perſonale cum trant mittatur ad heredem non tamen eſt mere reale qꝛ tūc ꝯpe teret fideiuſſori quod dic vt. sͣ. de ꝓcur. l. minor. ⁊ adde ꝙ noͣ dy. in. c. priuilegiū ꝑſonale. ⁊ cy. in. l. heres. C. ad velley. Scd̓o noͣ ꝙ omnes iur̄ ſucceſſores parificant̉. vnde qui ſuccedit rōne delicti vel īgratitudinis ꝑificatur heredi vide .l. i. de nouat̉. l. nouatō. ⁊. l. ſi conſtante.§. fi. ff. ſo. ma. Bald. Itē noͣ ꝙ ille qui reuocat aliquā ẜuitutem nō cogit̉ agnoſce re bo. ⁊ ſi nō agnoſcet non eget reſtōne. ſed ſi agnoſceret cō peteret ſibi reſtō ex perſona eius cui ſuccedet ſi ꝑſone qua litas pateret̉. In glo. regulā ponit iᵖ oppoſitio de pūcto­hec oppoſitō poteſt intelligi dupliciter vno modo de pūcto finiente beneficiū reſtitutionis ⁊ tunc nō tranſit ad heredeꝫ qꝛ iam eſt finitum tempus. vt hic. In tex. ibi vltra tempꝰ alio modo de pūcto iniciante.i. de termino a quo exemplū in minore qui ſolo habitu excluſus eſt in vltimo vite mome to a iur̄ adeūdi ⁊ ſic intelligēto ſentit Io. ꝙ minor excluſus qꝛ non adiuit non tranſmittat reſtitutōeꝫ qꝛ nunꝙͣ fuit radi cata in perſona minor̄. non ob. de reſti. mili. l. i. ⁊ de acquir. here. l. pautoniꝰ.§. fi. qꝛ ibi quō ad bonoꝝ poſſeſſioneꝫ vbi eſt cōſumata leſio preambula hora mortis cum ibi requirat̉ factum ⁊ agnitio coram iudice. ſecus videt̉ in additione de iur̄ cīli ſꝫ Ia. de are. d̓ re. dub. l. ꝗ duos ⁊ Ia. bu. ⁊ Bar. te nent ꝙ dicat̉ minor leſus eo ip̄oꝙ nō trāſmittit hr̄ditatem ⁊ ideo beneficiū reſtitutionis cōpetat ſuo heredi. Ia. d̓ bel. ſentit cōtrariū in quadaꝫ ſua diſputatione quā pōit de trie. ⁊ ſemiſ. qꝛ iſte minor ledit̉ cāu non autē ſua facilitate p̄ceſſiſ ſet mora vel culpa in addeundo ſecundū eos in hoc articū