potētia noſtra ſunt tꝑales. nulli actꝰ ſūt ex poteſtate nr̄a: ſe inquantū hiꝰ ſūt me­ritorii eterni boni. neceſſario reqͥrit̉ grā illis. Itē nihil efficit ſeip̄m: ꝗa ſic idem eēt pͥus poſteriꝰ ſeipſo. ex hoc ſequit̉ aliꝗd eēt eēt. Iteꝝ nihil ē ſufficiēs ſibi p̄ter ſolū pͥmū. Itē iuxta beatū Ber. ſumit̉ iſta ꝓpoſitio nihil ꝑficit ſeip̄m: ponit rōnem hꝰ: quia longe meliꝰ eſt eſſe ꝑfectū ꝙͣ factū. Si nihil pōt effice̓ ſeip̄m ſua ꝟtute. nihil pōt ꝑficere ſeip̄m ſua uirtute. Itē alia ꝓpoſitio iuxta ph̓m. Unūquodqꝫ ē ꝑfectū attingit ꝓprie ꝟtuti. Un̄ ꝓpter hoc dr̄ puer eſſe imꝑ­fectꝰ: ꝗa non attingit ſue ꝓprie ꝟtuti: ꝗa non poteſt loqui nec ambulare: nec ml̓ta alia face̓ que ꝑtinet ad ſuā ꝓpriam ꝟtutē naͣlem. Itē alia ꝓpoſitio iuxta aug. in li. ſoliloꝗoꝝ. Perfecta ꝟtus eſt ꝑueniens in ſuum finē. Ex his ꝯcludit̉ neceſſario grām eſſe neceſſa riā ad ꝑfectionē anime: quia nihil ꝑficit ſeip̄­ libeꝝ arbitriū ꝑficit ſeip̄m. attīgit propͥe ꝟtuti ſeip̄m. ꝗa res dr̄ eſſe ꝑfecta: cuꝫ attingit ꝓpͥe virtuti ſeip̄am. Si non attin­git ꝟtuti ꝓpͥe ſeip̄m. poteſt venire in ſuum finem per ſe ipſum. iuxta illam ꝓpoſitio nem. Perfecta virtus ē ratio perueniendi in ſuū finē. Ex his obr̄. Non pōt ꝑuenire in ſuuꝫ finē ſeip̄m. Sꝫ finis ſuus ē btītudo. nullo modo poteſt ꝑuenire ad eternā btītudinē ſeipſum. Sed natum eſt peruenire ad ipſam. Ergo ad hoc perueniat neceſſarium ē ei det̉ donū gratis a deo: additū nature ſue. hoc aūt ē donū grē. Itē ꝯẜuat̉ nec ꝑfici tur vita inferior aīe ad corpꝰ ſine dono exte­riori qd̓ ꝯtinue mīſtrat̉ a deo: quia poteſt ꝯſeruari nec ꝑfici ſine alimēto ſpiraculo multis alijs que deꝰ mīſtrat hoī. Itē magis eſt in poteſtate aīe ſupplere defectu vite infe rioris qͣꝫ ſuꝑioris. Sꝫ magis poſſibile eſt ip̄a ſuppleat defectū vite inferioris qua viuit in corꝑe qͣꝫ vite ſuꝑioris qua viuit ī deo: ꝗa aīa efficit pͥmā vitā: eſt illius: ſꝫ non efficit ſe­cūdā. Et he due ꝓpoſitōes ſumūt̉ ſupponēdo hanc.ſ. aīa viuit deo. Ex pͥmo ſic argu it̉. Si magis eſt in poteſtate aīe ſupplere de­fectū inferioris vite ꝙͣ ſuꝑioris. Sed impoſſi­bile eſt ip̄a ſuppleat defectū vite inferioriſ ſine dono dei: qd̓ ei vel quo miniſteret̉: ſic̄ pꝫ pͥmā ꝓpōnē. impoſſibile eſt ſuppleat de fectū vite ſuperioris naͣm ſine dono dei na­ture ſuꝑaddito. hec aūt ē grā. Itē ex eiſdē pͥncipiis generat̉ res augmētat̉ ꝑficit̉. Un̄ iuxta aliā ꝓpoſitionē: ex eodē principio res efficit̉ ꝑficit̉. Si nulla res eſt pͥncipiū ſue factionis. Ergo nulla res eſt principium ſue ꝑfectionis. ſi creatura rōnalis nullo modo efficit̉ a ſe. Ergo nullo modo perficitur a ſe Sed a principio a quo efficitur ꝑficitur. Sed a deo efficit̉. a deo ꝑficit̉. Si perfectio aīe attēdit̉ quātū ad btītudinē ꝟtutē. nec ex ſe nec ex eo qd̓ hēt aīa a natura poterit habe̓ btītudinē ꝟtutem. Contͣ. Magis ſe hēt vnūqd̓qꝫ ad illud ad qd̓ ordinatū eſt naͣlr̄ qͣꝫ ad illud ad qd̓ naͣlr̄ eſt ordinatū: uel natu ē. Sꝫ homo naͣlr̄ ad bonū ordinatꝰ eſt. non aūt naͣlr̄ ad malū. magis ſe hēt ad bonū qͣꝫ ad malū. ſi poteſt facere malū ſe: pōt fa ce̓ bonū ſe. non ē ncc̄ia grā ad homo operet̉ bonū. Itē volūtas ē potētior reſpe ctu ſui actꝰ ꝙͣ natura: ꝗa ſic̄ dic̄ Dam. Uolun tas eſt dn̄a ſui actus: ꝗa pōt ip̄ꝫ ꝓhibe̓ ul̓ edu cere. natura aut. vn̄ ignis calefaciat luceat naͣm: pōt ꝓhibe̓ qn̄ ip̄e calefaciat luceat. īmo hoc eſt ei ineuitabile. Sꝫ ip̄a naͣ pōt dirige̓ ſe ſine adiutorio ſuū actū ad finē ad quē ē. volūtas ſe poterit dirigi­actū ſuū in finē ad quē eſt. Sꝫ finis ad quē eſt volūtas rōnalis creature ē ip̄a btītudo eter na. ergo ſe ſine adiutorio pōt dirigere ſuos actꝰ ad beatitudinē. Itē ſicut natura rōna lis tendit ad ſuum fine nam: ſic natura cor poralis ad ſuū locū. Sic̄ ergo ſe habet natura corporalis ad hoc moueat corpora ad loca ſua: ita ſe hꝫ volūtas ad creaturā rōnaleꝫ ad hoc vt ip̄am moueat in finē ſuū qui eſt bonꝰ ꝗa volūtas mouet rōnalē creaturā. Sicut natura ſine alia diſpoſitione mouet ipſa cor pora ad ſua loca ſe: ita uoluntas ſe poteſt mouere ſine aliqua diſpoſitōe noua rōnalem creaturā in ſuū finem: qui eſt ſummū bonuꝫ Non ergo ad hoc ipſi ē neceſſaria grā. Itē Ber. de grā libero arbitrio dic̄. libeꝝ ar­bitriū potētiſſimū ē ſb̓ deo. ergo potentia li­beri arbitrii plus poteſt in ſuuꝫ actum qͣꝫ aliqͣ alia potentia in ſuum. Si ergo alie potentie create dirigūt actꝰ ſuos per ſe in finē ad quē ſine aliqua diſpoſitione noua. ergo multo ma gis libeꝝ arbitriū. Itē duplex eſt opus di­uinū. creatio recreatio. ſilr̄ ē pͥmuꝫ.ſ. eſſe nature. eſſe 2ᵐ.ſ. bn̄ eſſe. Si ergo ad hoc creet̉ rōal̓ creatura a deo non requirit̉ aliqd̓ mediū exparte creature. ergo ſimilr̄ nec ad recreet̉ exigit̉ aliqua diſpoſitio ex parte cre ature. Item cꝰ creationis eſt eius recrea