potētia noſtra ſunt tꝑales. gͦ nulli actꝰ ꝗ ſūtex poteſtate nr̄a: ꝑ ſe ⁊ inquantū hiꝰ ſūt meritorii eterni boni. gͦ neceſſario reqͥrit̉ grā cūillis. ¶ Itē nihil efficit ſeip̄m: ꝗa ſic idem eētpͥus ⁊ poſteriꝰ ſeipſo. ⁊ ex hoc ſequit̉ ꝙ aliꝗdeēt cū n̄ eēt. ¶ Iteꝝ nihil ē ſufficiēs ſibi p̄terſolū pͥmū. ¶ Itē iuxta beatū Ber. ſumit̉ iſtaꝓpoſitio ꝙ nihil ꝑficit ſeip̄m: ⁊ ponit rōnemhꝰ: quia longe meliꝰ eſt eſſe ꝑfectū ꝙͣ factū. Sigͦ nihil pōt effice̓ ſeip̄m ſua ꝟtute. gͦ nihil pōtꝑficere ſeip̄m ſua uirtute. ¶ Itē alia ꝓpoſitioiuxta ph̓m. Unūquodqꝫ ē ꝑfectū cū attingitꝓprie ꝟtuti. Un̄ ꝓpter hoc dr̄ puer eſſe imꝑfectꝰ: ꝗa non attingit ſue ꝓprie ꝟtuti: ꝗa nonpoteſt loqui nec ambulare: nec ml̓ta alia face̓que ꝑtinet ad ſuā ꝓpriam ꝟtutē ⁊ naͣlem. ¶Itē alia ꝓpoſitio iuxta aug. in li. ſoliloꝗoꝝ.Perfecta ꝟtus eſt rō ꝑueniens in ſuum finē.Ex his ꝯcludit̉ neceſſario grām eſſe neceſſariā ad ꝑfectionē anime: quia nihil ꝑficit ſeip̄gͦ libeꝝ arbitriū nō ꝑficit ſeip̄m. gͦ nō attīgitpropͥe ꝟtuti ꝑ ſeip̄m. ꝗa res dr̄ eſſe ꝑfecta: cuꝫattingit ꝓpͥe virtuti ꝑ ſeip̄am. Si non attingit ꝟtuti ꝓpͥe ꝑ ſeip̄m. gͦ nō poteſt venire inſuum finem per ſe ipſum. iuxta illam ꝓpoſitionem. Perfecta virtus ē ratio perueniendi inſuū finē. Ex his obr̄. Non pōt ꝑuenire in ſuuꝫfinē ꝑ ſeip̄m. Sꝫ finis ſuus ē btītudo. gͦ nullomodo poteſt ꝑuenire ad eternā btītudinē ꝑſeipſum. Sed natum eſt peruenire ad ipſam.Ergo ad hoc ꝙ perueniat neceſſarium ē ꝙ eidet̉ donū gratis a deo: ⁊ additū nature ſue.hoc aūt ē donū grē. ¶ Itē nō ꝯẜuat̉ nec ꝑficitur vita inferior aīe ad corpꝰ ſine dono exteriori qd̓ ꝯtinue mīſtrat̉ a deo: quia nō poteſtꝯſeruari nec ꝑfici ſine alimēto ⁊ ſpiraculo ⁊multis alijs que deꝰ mīſtrat hoī. ¶ Itē magiseſt in poteſtate aīe ſupplere defectu vite inferioris qͣꝫ ſuꝑioris. Sꝫ magis poſſibile eſt ꝙ ip̄aſuppleat defectū vite inferioris qua viuit incorꝑe qͣꝫ vite ſuꝑioris qua viuit ī deo: ꝗa aīaefficit pͥmā vitā: ⁊ eſt cā illius: ſꝫ non efficit ſecūdā. Et he due ꝓpoſitōes ſumūt̉ ſupponēdohanc.ſ. ꝙ aīa viuit deo. Ex 2ª gͦ pͥmo ſic arguit̉. Si magis eſt in poteſtate aīe ſupplere defectū inferioris vite ꝙͣ ſuꝑioris. Sed impoſſibile eſt ꝙ ip̄a ſuppleat defectū vite inferioriſſine dono dei: qd̓ ei vel quo miniſteret̉: ſic̄ pꝫꝑ pͥmā ꝓpōnē. gͦ impoſſibile eſt ꝙ ſuppleat defectū vite ſuperioris ꝑ naͣm ſine dono dei nature ſuꝑaddito. hec aūt ē grā. ¶ Itē ex eiſdēpͥncipiis generat̉ res augmētat̉ ⁊ ꝑficit̉. Un̄iuxta aliā ꝓpoſitionē: ꝙ ex eodē principio resefficit̉ ⁊ ꝑficit̉. Si gͦ nulla res eſt pͥncipiū ſuefactionis. Ergo nulla res eſt principium ſueꝑfectionis. gͦ ſi creatura rōnalis nullo modoefficit̉ a ſe. Ergo nullo modo perficitur a ſeSed a principio a quo efficitur ꝑficitur. Seda deo efficit̉. gͦ a deo ꝑficit̉. Si gͦ perfectio aīeattēdit̉ quātū ad btītudinē ⁊ ꝟtutē. gͦ nec exſe nec ex eo qd̓ hēt aīa a natura poterit habe̓btītudinē ⁊ ꝟtutem. ¶ Contͣ. Magis ſe hētvnūqd̓qꝫ ad illud ad qd̓ ordinatū eſt naͣlr̄ qͣꝫad illud ad qd̓ naͣlr̄ nō eſt ordinatū: uel natunō ē. Sꝫ homo naͣlr̄ ad bonū ordinatꝰ eſt. nonaūt naͣlr̄ ad malū. gͦ magis ſe hēt hō ad bonūqͣꝫ ad malū. gͦ ſi poteſt facere malū ꝑ ſe: pōt face̓ bonū ꝑ ſe. gͦ non ē ncc̄ia grā ad hͦ ꝙ homooperet̉ bonū. ¶ Itē volūtas ē potētior reſpectu ſui actꝰ ꝙͣ natura: ꝗa ſic̄ dic̄ Dam. Uoluntas eſt dn̄a ſui actus: ꝗa pōt ip̄ꝫ ꝓhibe̓ ul̓ educere. natura aut nō. vn̄ ignis cū calefaciat ⁊luceat ꝑ naͣm: nō pōt ꝓhibe̓ qn̄ ip̄e calefaciat⁊ luceat. īmo hoc eſt ei ineuitabile. Sꝫ ip̄a naͣpōt dirige̓ ꝑ ſe ⁊ ſine adiutorio ſuū actū adfinē ad quē ē. gͦ ⁊ volūtas ꝑ ſe poterit dirigiactū ſuū in finē ad quē eſt. Sꝫ finis ad quē eſtvolūtas rōnalis creature ē ip̄a btītudo eterna. ergo ꝑ ſe ſine adiutorio pōt dirigere ſuosactꝰ ad beatitudinē. ¶ Itē ſicut natura rōnalis tendit ad ſuum fine ꝑ nam: ſic natura corporalis ad ſuū locū. Sic̄ ergo ſe habet naturacorporalis ad hoc ꝙ moueat corpora ad locaſua: ita ſe hꝫ volūtas ad creaturā rōnaleꝫ adhoc vt ip̄am moueat in finē ſuū qui eſt bonꝰꝗa volūtas mouet rōnalē creaturā. Sicut gͦnatura ſine alia diſpoſitione mouet ipſa corpora ad ſua loca ꝑ ſe: ita uoluntas ꝑ ſe poteſtmouere ſine aliqua diſpoſitōe noua rōnalemcreaturā in ſuū finem: qui eſt ſummū bonuꝫNon ergo ad hoc ipſi ē neceſſaria grā. ¶ ItēBer. de grā ⁊ libero arbitrio dic̄. ꝙ libeꝝ arbitriū potētiſſimū ē ſb̓ deo. ergo potentia liberi arbitrii plus poteſt in ſuuꝫ actum qͣꝫ aliqͣalia potentia in ſuum. Si ergo alie potentiecreate dirigūt actꝰ ſuos per ſe in finē ad quēſine aliqua diſpoſitione noua. ergo multo magis libeꝝ arbitriū. ¶ Itē duplex eſt opus diuinū. creatio ⁊ recreatio. ſilr̄ ē eē pͥmuꝫ.ſ. eſſenature. ⁊ eſſe 2ᵐ.ſ. bn̄ eſſe. Si ergo ad hoc ꝙcreet̉ rōal̓ creatura a deo non requirit̉ aliqd̓mediū exparte creature. ergo ſimilr̄ nec ad hͦꝙ recreet̉ exigit̉ aliqua diſpoſitio ex parte creature. ¶ Item cꝰ creationis eſt eē eius recrea