Seite
ꝟo poteſt dici ꝙ ſi lumē gratie nō fuerit ex tinctū per peccatum cum peruenerit ad ꝑ fectam etatem neceſſario gratia baptiſmal̓ docebit eū de oībꝰ uel īplicite vel explicite credēda.ſ. vt credat quicꝗd credit eccl̓ia ſi cōferre poteſt ⁊ percipere quid ſit eccl̓ia Si auteꝫ no. poteſt ſanctificatio baptiſma­ſufficere ad ſaluteꝫ ſibi ſicut ꝑuulo. Seꝗt̉ eſt ergo fides recta ⁊cͣ. Iſta pars diuidit̉ in qn̄qꝫ ꝑtes. In prima agit̉ de incarnatiōe in ſecunda de paſſiōe. in tertia de aſcēſiōe ⁊ de aduentu ad iudiciū. ī quarta de reſur­rectione mortuorū. in quinta de premio bo norum ⁊ pena maloꝝ. Prima ꝑs ꝯtinet duo. primo.ſ. duas naturas in xp̄o perfectaſ ⁊ veras ſcꝫ diuinam ⁊ humana. ⁊ oſtendit vnitatem perſone ī duabus naturis. Dicit ergo. Eſt gͦ fides catholica ⁊cͣ. ſcꝫ tūc planuꝫ eſt quod dicit. Deus eſt ex ſubſtātia patris Querit hereticus vnā ſimpliciſſima ē eēn tia pater ⁊ filius ⁊ ſpiritus ſanctꝰ. Si gͦ fi lius eſt incarnatꝰ. pater ⁊ ſpiritꝰ ſanctꝰ eſt incarnatꝰ. Reſpondet anſelꝰ in libro de in carnatione verbi: inſtans tali exēplo. fons riuus. ſtagnū. tria hec vnū ſunt ⁊ vna aqͣ. riuꝰ a fonte. ſtagnū ab vtroqꝫ. ſed riuꝰ eſt fi ſtulatus ⁊ argumentet̉. fons. riuus. ſtagnū ſūt vna aqͣ ⁊ riuus eſt fiſtulatꝰ gͦ fons ⁊ ſta gnum: non valet. ſimiliter nec illud. Itē aliud exempluꝫ. vegetabile. ſenſibil̓. rōnal̓: ſunt idem in eſſentia vel ſb̓ſtātia. In hoīe enim eſt vna anima. ſi ergo ſenſibil̓ ⁊ ve getabil̓ corpori comiſcent̉. ergo ⁊ rational̓ nō ſequit̉. ꝙuis enim ſint vna eſſentia ſeu ſubſtātia: tamē potentie ſunt diuerſe. ſcd̓m quas differt eſſe ſeparatum a corpore ⁊ con iunctū. vnde eadem ſcd̓m ſubſtantiam aīa vegetabil̓ ⁊ ſenſibil̓ corpori coniungitur ſeparatur aūt ſcd̓m vim rationalē ſic. vna ſubſtantia pater ⁊ filius ⁊ ſpiritus ſanctus ſed tres perſone diuerſe ⁊ dīnitas ī ꝑſona filii incarnata eſt. nō in perſona patris vl­ſpiritus ſanctus. Querit̉ quare filiꝰ magis qꝫ pr̄ vel ſpūs ſanctꝰ incarnatꝰ ſit. Ad hͦ reſpōdet Augꝰ. Nō pater carnem aſſūpſit nec ſpiritꝰ ſanctus: ſed filiꝰ tm̄. vt qui erat in dīnitate dei patris filius. ip̄e fieret ī hu manitate hominis filius: ne nomē filii ad al terum tranſiret: qui nō eſſet natura filius vel natiuitatē. ⁊ ſic veritas geniti nō ado ptione nec appellatiōe: ſed ī vtraqꝫ natura filii nomen haberet naſcendo: vt eſſet ve rus deus: verꝰ homo: verus filiꝰ. alias rōes īuenies in prīcipio terti ſentꝭ. vſqꝫ ad illuꝫ locum planum eſt. Equalis patri ẜm diui nitatem ⁊cͣ. Querit̉ vtrum de filio ſcd̓m dīnitateꝫ poſſet dici ꝙ pater maior eſt eo. ſicut ipſe dicit in Ioh̓. 14. Pater maior me eſt. gͦ inequalis patri: qd̓ error eſt. Ad hoc reſpondet Hylariꝰ ī libro de trinitate. pat̓ maior eſt filio generatione: nō genere. non tamē filius minor patre. hec ratio eſt ꝙ ma ior non ſumit̉ cōꝑatiue ſed abſolute: ⁊ ſigͣt auctoritatem in pr̄e qua a nullo eſt ⁊ a quo alius: ut dicit̉ maior ciuitatis: non tamē eſt maior aliquo ciue in perſona. īmo cuilibet ciui eſt equalis. Sequit̉ 2ᵐ in quo oſten ditur vnitas perſone ī duabꝰ naturis. Qui licꝫ deꝰ ſit ⁊ hō ⁊cͣ. In hͦ verſu remouent̉ tres errores: quia oſtendit̉ veritas perſone xp̄i in duabus naturis. ⁊ hͦ remouet errore hereticoꝝ mētientiū duas perſonas eſſe in xp̄o. Secūdꝰ error remouet̉ cū dr̄. vnꝰ autē no cōuerſione ⁊cͣ. Dixerūt enim dīnitatem in deo factā: cum factꝰ ē hō. Tertiꝰ error remouet̉ cum dicit̉ vnꝰ oīo nō cōfuſione ⁊cͣ. Dixerūt etiam cōfuſas eſſe nas diuinam ⁊ humanā: cū vnā ſubſtantia eſſet xp̄s de ⁊ homo. Contra qd̓ fides catholica dicit nō cōfuſionē ſubſtātie: ⁊ probat hoc exēplo Nam ſicut anima rationalis ⁊ caro ⁊cͣ. Due enim ſubſtantie penitꝰ īꝑmixte corpꝰ ⁊ aīa rationalis ſunt vnꝰ homo ⁊ vna ꝑſona: ſic diuina ⁊ humana natura: in xp̄o vna perſo na. Noͣ Augꝰ errores hereticorum cōtra humanitatē aſſumptam ita euacuat dicēs Natus eſt filius dei ex homīe nō per hoīeꝫ ⁊ nō ex virili ſemine ⁊ ex coytu: ſed carne­ex virginis corpore trahens: ⁊ non de celo ſecum afferens. ſicut marchion ⁊ origenes affirmāt. Nec in fantaſia id eſt abſqꝫ carne ſicut valentinꝰ. neqꝫ putatiue imaginatuꝫ: ſed corpus verum nō tm̄ carnem ſicut ma­tinianus. ſed anima cum ratione ſua. ⁊ rō cum ſenſibilibꝰ ſuis per quos ſenſus ī paſſi one ſua: ⁊ ante paſſionē dolores carnis ſue ſuſtinuit. neqꝫ ſic natꝰ eſt de virgine vt di uinitatem nō naſcēdo acciꝑet quaſi anteqͣꝫ naſceret̉ de virgine deus non fuerit: ſicut autemo ⁊ marcellus docuerūt ſed eternus