⁊ ꝯſultꝭ. c. 119..c. 2.Utrum omne quod continetur in lege ſitſāctum. c. 121. c. 2.Utꝝ oē mādatū legꝭ ſit bonū. c. 122. c. 2Utꝝ qd̓ ꝯtinet̉ ī lege ſit iuſtū. c. 122. c. 3.Utrum xp̄s legem impleuit: ⁊ quomodoimpleuit. c. 122..c. 2Utꝝ xp̄s īpleuit oīa vel q̄dā. c. 124. c. 4.Utꝝ lex Moyſi magꝭ. oneret ad difficultatē p̄ceptoꝝ ꝙͣ obſeruantia euangelij: veleconuerſo. c. 125..c. 4.Utꝝ plus oneret euāgeliū ꝙͣ lex ꝙͣtū ad ml̓tiplicitatē p̄ceptoꝝ. c. 126..c. 3.Querit̉ de onere legis ex ꝑte ferētꝭ. ꝗs magꝭ onerat̉ an̄ ferēs legē l̓ euāgᵐ. c. 126. c. 4Utꝝ lex iuſtificet. c. 127. c. 2Utrū moralia iudicialia ſacramentalia iuſtificent. c. 128..c. 2.¶ De preceptis.Utꝝ radix vel origo moraliū p̄ceptoꝝ ſitnaͣ: vel diſciplina: vel gr̄a. c. 129..c. 3.Utꝝ radix moraliū p̄ceptoꝝ ſit ī cognitionevel affectione. c. 130..c. 2.Utꝝ radix moraliū p̄ceptoꝝ ſit ī affectiōetimoris vel amoris. c. 130..c. 3.Eadeꝫ ſit radix v̓tutū ⁊ p̄ceptorum moralium. c. 130. c. 4.Querit̉ de ordīe p̄ceptoꝝ ⁊ v̓tutū qd̓ hoꝝeſt prius. c. ii. c. 4.¶ De diſtinctōe p̄ceptoꝝ.Utꝝ diſtīctio madatoꝝ decalogi fuerit innā bene inſtituta: vel ſit ẜm naturam corruptam. c..c. i.Utꝝ ẜm fidē accipiat̉ diſtinctio decalogian̄ ẜm caritatē: an ẜm timorē: an benificētia⁊ innocētiā: an affirmationē ⁊ negationem:an ẜm iuſtitiam. c. 133. c. i.Utꝝ numerꝰ decalogi in pl̓ibꝰ. io. illis paucioribus debeat poni. c. 135. c. i.Querit̉ de differentia aſſignationis ſcd̓mmultos. c. 136..c. 2Querit̉ de diſtinctōe decalogi quātum adordinem. c. 137. c. 3.Querit̉ vnde orit̉ ꝙ quedaꝫ ſunt preceptaaffirmatīa: q̄dā negatīa. qͣre n̄ oīa affirmatina vel negatia. c. 13..c. i.¶ De adoratione.Utꝝ adoratio dicat̉ vniuoce de latria: ⁊idolatria. c. 138..c. 4.Utꝝ adoratio dicat̉ vniuoce de latria ⁊ dulia. c. 13. c.2Utrū adoratio dicat actū exteriorem: velinteriorem. c. 139..c. 4.Utꝝ adoraº cōpetat deo rōe potātꝭ: veritatis. vel bonitatis. c. 140..c. i.Utrū vna ſit adoratio triū ꝑſonaꝝ: vel alia⁊ alia. c. 140..c. 4.Utrū vna orōe vel differēti ẜꝫ rē adoraturdeus. c. 14..c. 3.Utrū equali adoratione adoret̉ deus īqͣtūdeus ⁊ inqͣtū dn̄s. c. 142..c. 2.Utrū eadē adoratōe adoret̉ xp̄s ẜm deitatē ⁊ humanitatē. c. 142..c. 4Utꝝ maior vl̓ minor vel eqͣlis veneratiodebet̉ ſcīs angelis pꝰ īcarnatōem Chriſti ⁊ante. c. 143..c. 2.Utrum angelus licite poſſit adorari latria. c. 143..c. 3.Utꝝ angelus ſathane ſe tranſfigurans in angelum lucis poſſit adorari latria ſine peccato. c. 143..c. 4.Utꝝ hō ſit adorādꝰ latria. c. 144. c. i.Utꝝ oēs ſint adorādi equal̓r. c. 144. c. 2Utꝝ malis hoībꝰ debeat̉ ador. c. 144. c. 3.Querit̉ de adoratōe ſāctoꝝ qͣl̓ ſit. c. 144. c. 3Utꝝ malus p̄latus ſit magis honorandꝰ ꝙͣbonus ſb̓ditus vl̓ ecōuerſo. c. 144. c. 4.¶ De adoratione crucis xp̄i.Utrū maior ueneratio debet̉ cruci xp̄i: qͣhomini. c. 144..c. 4Utrū deꝰ poſſit adorari latria ī veſtigio ſic̄in imagine. c. 145..c. 3.¶ De ſecundo precepto.Querit̉ qual̓r ītelligit̉. nō aſſumas nomēdei in vanum. c. 145..c. 2Querit̉ quid ē vel intelligit̉. nomē dei nōſumat̉ in vanū. c. 146. c. 2.Querit̉ quid eſt dictu. nomē dei aſſumereinuanum. c. 146..c. 4.¶ Da iuramēto.Utrū iurare ſit bonū vel malū: vel indifferens. c. 147. c. 2.Utrū iurare ſit licitū vl̓ illicitū. c. 148. c. i.Utrū ꝓhibet̉ iuramētum rōe actus vel effectus. c. 148..c. 3.Utrū ꝓhibeat̉ iuramētum ꝙͣtū ad ꝯſuetudinem: vel quantum ad actum. c. 148. c. 4.Utrū iurare ſit bonuꝫ ex genere. c. 148. c. 4.Utrū deo cōueniat iurare. c. 149. c. 2.Utrū ſcīs āgelis ꝯueniat iurare. c. 149. c. 3.Utrū perfectis ꝓfeſſis formā euāgelicā ꝯueueniat iurare. c. 149..c.2
