Expoſitio aut ſibi donum qd̓ cunqꝫ accedat: ſed a nobis benedicitur id eſt bene dictus predicatur laudatur colitur: qꝛ ip̄e venit plenꝰ bn̄dictōe qui benedixit nobis in om̄i benedictione ſpūali(in nomīe dn̄i.) id eſt patris: qui dn̄s eſt celi terre vniuerſoꝝ. Uenit aūt xp̄s in nomīe pr̄is: ſicut ipſe ait. qꝛ in om̄ibus geſſit: ſuā ſed patris gl̓iam q̄ſi­uit: Ego inqͥt gloriam meā non quero: ſed honorifico pr̄em meum. Et repetit̉: oſanna in excelſis: exponat̉ vt ſupra. Repetit̉ aūt ꝓpt̓ du plicem ſtolā ſeu gloriā in excelſis ꝓmiſſam ſcꝫ corꝑis anime. Uel vt ſaluet a duplici miſeria. Amiſeria culpe per grām a miſeria pe ne per gl̓iam. Oramꝰ ergo dn̄m bn̄dicendo: grās agentes et dicen­tes: benedictus ſit ineternū: ſuꝑbn̄dictus venit in nōie domini: id eſt oꝑatōe diuina in altarꝭ ſacr̄o: quatenꝰ eum ſic venientē digne ſuſcipientes: ab eo ſalutis benedictōem ꝯſequi mereamur: nūc et in excelſis: hic in futuro Amen. Sequitur canonis expoſitio que eſt pars miſſe altera principalis. ē igitur clementiſſi­me pr̄ Poſt partē primā miſſe que preꝑato­ria eſt ad ſequentes. Sequit̉ ꝑs ſcd̓a que canon d̓r: in qua ꝑficit̉ euchariſtie ꝯſecratio. Hec autē d̓r canon: qꝛ canō d̓r inſtitutio vel regula. Quia hec verboꝝ connerio: regula eſt ad venerabilis eucariſtie ꝯſecratōeꝫ ordinata: partim a chriſto partim a patribꝰ ꝯſtituta. A xp̄o quidē inſtituta ſunt ꝟba ſub̓alia formā integrāt ꝯſecratōis. Cetera vero verba ad dei laudē dicunt̉ ac or̄oes ppl̓o offerunt̉: vno tꝑe: nec ab vno tm̄: ſed diuerſis tꝑibꝰ a diuerſis edita ſunt: per btm̄ Gelaſiū papā quinqͣgeſimꝰ pͥmus fuit abtō Petro ſimul ſunt ordinata. Quauis nōnulla pꝰ iſtum ſint a ſūmis pontificibus addita Dicit̉ etiā ſecretū. ra­tione ſignificatōis. oꝑatōis. ꝓlatōnis: qm̄ ſignat ſecretiſſima fidei miſteria. Fiūt ibi ſecretiſſime oꝑatōes om̄i creato intellectui incō­prehenſibiles in ſub̓aꝝ cōuerſionibꝰ: de quibꝰ infra dicet̉. Debet qͦꝫ ꝑs illa miſſe ſub ſilentio ꝓferri. ne tanti miſterij v̓ba per qͦttidia­num vſum manifeſtam ꝓlatōnem vileſcant. Atqꝫ vt ſacerdos hec verba ſilenter ꝓferens: maiori deuotōe cordis in deum feratur: qui exauditor eſt cordis: non clamoris vocalis. Ea ꝓpter etiā ſacerdos celebrans quibuſdā cortinis velatur in lateribus altaris dependen tibus: ne a conſpicientibus impediatur eius deuotio: qꝛ ingreditur ſecretum fidei maximū. In cuius figura: ſancta ſanctoꝝ in moſaico tabernaculo: dependente velo claudebatur: nec niſi ſūmo ſacerdoti ec. 15 Canon. Lec. 15