canonis miſſe actū intellectꝰ: vel ecōuerſo: ⁊ ẜm hͦ ſic vel ſic diffiniri. Quia tn̄ petitio eſt genꝰ or̄onis q̄ d̓t expreſſionē deſiderij. Uidet̉ ꝙ or̄o magꝭ ꝓpͥe dicat in ſubſtrato actū intellectꝰ: ſcꝫ expreſſionē: ⁊ in ꝯnotato deſide riū volūtatis. Neutrū tn̄ ſine alio eſt or̄o. Ex qͦ ptꝫ ꝙ ꝓferre ꝟba ſine intellectu: aut cū intellectu ⁊ apprehēſiōe eoꝝ: ſed ſine deſiderio: nō eſt orare: ſed inutilit̉ ⁊ fruſtra verboſitare. Et licet petitio fieri ſo leat tā ad deū qͣꝫ ad hoīeꝫ: tn̄ ẜm vſum ſctōꝝ illa ſolū q̄ fit ad deum tanqͣꝫ ad pͥncipalē ⁊ per ſe ſufficientē preſtare petita ꝓprie d̓r or̄o. vn̄ pōt ſic deſcribi. Or̄o eſt petitio q̄ ad deū dirigit̉ mediate vel īmedi ate. Petitio ponit̉ ꝓ gn̄e ⁊ eſt locutio inclinatiua alteriꝰ ad preſtam dū bonū deſideratū: vel remouēdū malū nolitū. Et ſic petitio includit tria ſcꝫ locutōem ſiue expreſſionē deſiderij alicuiꝰ alteri vt preſtet ⁊ decedētiā eiꝰ qd̓ deſiderat̉ ⁊ ip̄m deſideriū. Et accipit̉ hic locutio ſiue expreſſio gn̄al̓r: vt extēdat ſe ad locutōem mentalē: vocalē: ⁊ eā q̄ fit ꝑ ſigna ext̓iora. Eſt aūt locutio mētalis cogitatio alicuiꝰ vl̓ aliquoꝝ: vt ea alteri innoteſcāt hͦ mō dū cogitamꝰ vt deus cogitationes nr̄as videat: loqͥmur deo ⁊ angelꝰ aliqͣ cogitās vt aliꝰ angelꝰ vi deat. loquitur angelo cui vult innoteſcere ſuā cogitatōem: ⁊ ꝑ conſe quens deſideriū aūt rem cogitatā. Et ꝑ hͦ etiā ptꝫ ꝙ qͥ petit illicita a deo nō orat: ſꝫ blaſphemat. Et ideo alij expreſſiꝰ diffiniūt or̄oēm Eſt petitio decētium a deo mediate vel immediate. Dicitur a deo quia petitio facta ad alium non eſt ꝓprie oratio. Dicitur mediate velimmediate: quia petitio que ſit ad ſanctos tanqͣꝫ ad interceſſores im mediate: fit etiam ad deū mediate dum quod petitur non a ſanctis tanqͣꝫ ab auctoribus pͥncipalibus: ſed a deo obtineri per ſanctos deſideratur: ⁊ per hoc oratio dici meretur. Ex illo patet ad quem fieri poſſit oratio: quia ad ſolū deum tanqͣꝫ ad principalem: ⁊ poteſtatem concedendi petita habentē. Ad ſanctos aūt tanqꝫ ad mediatores. ☞ Secundo ſequitur ꝙ oratio eſt actus rōnis ſiue intellectus: quia eſt locutio quedā que ad intellectū pertinet: nō tamē ſine actu voluntatis qui eſt deſideriū. Tercio ſequitur ꝙ oratio pertinet ad virtutē latrie. Nam orans ꝓteſtatur orando deū eſſe ſummum omniū principiū in ſua poteſtate plena habentē omnia que petit: et per hoc deū adorat: ⁊ ip̄m tanqͣꝫ deū colit quod eſt latrie adorare. Huiꝰ tot ſunt ſpēs quot animi affectꝰ ac indulgētie humane in ad quirēdis bonis ⁊ malis remouēdis. Patet etiā q̄ peti pn̄t: qꝛ oīa que licite deſiderant̉. Quoꝝ aliqͣ ſunt ſimpl̓r bona: quibꝰ ſcꝫ nemo mali vti pōt: formal̓r ſaltē: vt ſunt gloria ꝟtutes: gr̄a: pctōꝝ remiſſio ⁊c̄. ⁊ hec ſimpl̓r peti pn̄t. Aliq̄ ſunt qͥbꝰ ⁊ bn̄ ⁊ male vti poſſumus ſunt bona naturalia aīe ⁊ corꝑis: atqꝫ ext̓iora ⁊ hec non licet petere ſimpl̓r ⁊ abſolute. ſed ſub ꝯditiōe ſaltē implicita: inqͣntū ꝓſunt ad ſa