canonis miſſe per diuerſionē ad ꝯtrariū or̄onis: qd̓ fit per pctm̄ mortale ſed ſemꝑ debet in nobis eſſe deſideriū charitatꝭ: ad minus ẜm habitum: quo inexiſtente ſꝑ oramus. Sꝫ quantū ad actū orandi: vbi eccl̓ia temꝑa non diſtinguit vſu vel precepto: arbitrio cōmittit̉ vniuſcuiuſqꝫ qn̄ oret: ſicut de loco. Licet tꝑa celebrate digeſtiōis videant̉ eſſe magis apta. Ubi vero eccleſia tp̄s determinat: ꝯformandū ſe eſt vſui eccl̓ie ☞ De geſtibꝰ ꝟo corꝑis vbi eccleſia quantū ad or̄ones publicas nihil determinat: relinquit̉ quilibet ſuo ſenſui: vt ita corꝑis compo fitionem teneat: ꝓut deuotioni: reuerētie ⁊ hūilitati magis ẜuire ex perit̉. Ut tn̄ ſꝑ vitet̉ ſcandalū: phariſeica ypochriſis ⁊ ſuꝑſtitio dete ſtanda: vbi ꝟo eccleſia aut generalis ꝯſuetudo loci aliqͥd determīat huic debet ſe qͥlibet quantu poterit ꝯformare: ſiue in inclinatōibus genuflexionibꝰ: manuū ad celū eleuationibꝰ. ꝓſtrationibꝰ. capitꝭ nudationibꝰ ⁊ ſimilibꝰ. ☞ De attentione in or̄onibꝰ hn̄da: ſiue ad verba: ſiue ad verboꝝ ẜcata: ſiue ad cām ſeu finem orandi. ſcꝫ ad con ſecutōem petitoꝝ: certū eſt ꝙ orare ſine attentione actuali ⁊ virtuali modice eſt meriti: tn̄ dum quis volūtarie orat nō ex debito. ſicut non orando nō peccat: ſic etiā non peccat nō attēdendo. Sed de ora tionibꝰ ad q̄s quis obligat̉: vt horas canonicas: pnīam ⁊c̄. Requiri tur talis attentio ſaltē ad verba: vt ea integre ꝓferat: ⁊ nō volūtarie ex deliberatōe eam ad alia ſe ꝯuertendo excludat: ſed cū ſentit ſe diſtractū ꝓ poſſe diſtractōem excludendo ad attentōem verboꝝ que ꝓ fert ſe reducat. Non aūt obligat̉ eccleſie precepto: ad attentōem ſen ſus verboꝝ ſiue finis or̄onis: immediati: ſiue mediati: vel ad alios effectus or̄onis: qꝛ preceptū eccleſie de orōne: qꝛ poſitiuum ⁊ huma num eſt nō cadit niſi ſuꝑ vocū ꝓlatōem q̄ ſola ſubiacet eccleſie iudicio: ⁊ nō ſuper actus interiores. Licet tn̄ eccleſia precipiens intēdat vt fiant attente: deuote ⁊ finaliter ꝓpter deū. hoc tn̄ nō precipit. Uerūtamen ſi orans voluntarie diſtraheret̉: vel aduertens ſe diſtrahi voluntarie ⁊ ex deliberatōe diſtractōem cōtinuaret: nec ſe reuocare vellet: peccaret agendo ꝯtra mentē eccleſie precipientis: ⁊ ad repetitionem teneret̉: qm̄ ſecus eſt preceptū ſeruare preter mentē ſeu non ad mentē precipientis ⁊ ſeruare contra mentē eius. Scd̓m includit ꝯtēptū. non primū ideo ſcd̓s peccat: nō primus: de hoc latius lec. 9 ☞ Quantū vero ad alios or̄onis fructus ſiue effectus. ſcꝫ mereri. impetrare: mentē ſpūal̓r delectare ⁊ reficere: quāto attentiꝰ orat ſiue ad ſenſum ſiue ad finem: tanto magis eos conſequit̉. Nec tn̄ ſꝑ reqͥrit̉ attētio actualis: ſed qn̄qꝫ ſufficit ꝟtualis. Vt aūt oratio ſit impetratoria eius ꝓ qͦ orat̉. qͣttuor ꝯditōes reqͥrunt̉ ẜm doc. ſcꝫ vt fi at pie: ꝑſeuerāter: de his q̄ ꝑtinent ad ſalutē: ⁊ ꝓ ſe. Pie.i. religioſe: puta ex fide ſpe ⁊ charitate. Unde qͥ eſt in mortali pctō non petit pie Lec. 9.
