De octo principalibus vitijs iſrael. filij ſem fuerūt quondaꝫ in orbis diuiſione ſortiti. quas deinceps per viꝫ atqꝫ potentiā poſteritas cham ꝑuaſiōis iniqͥtate poſſedit. In et dei iudiciū re­ctiſſimū cōprobatur. qui illos de locis alienis q̨̄ male ocupauerant expulit. et iſtis antiquā patrū poſſeſſionē. q̨̄ proſa­pie eorū in diuiſione orbis fuerat depu­tata reſtituit. Quę figura in nobis qͦqꝫ ſtare certiſſima ratiōe cognoſcit̉. Nam volūtas dn̄i poſſeſſionē cordis noſtri vicijs ſꝫ ꝟtutibꝰ naturaliter deputauit. Quę poſt pręuaricationē ade inſoleſcen tibꝰ vicijs.i. ppl̓is chananeis. a ꝓpria re­gione depulſe. ei rurſum per dei gͣtiā diligētia nr̄a ac labore fuerint reſtitute. tam alienas occupaſſe terras qͣꝫ ꝓprias credende ſunt recepiſſe. Teſtimonia diuerſa ſuper ſigni ficatione octo viciorū. Ca. xxv. E his octo vicijs et in euange­lio ita ſignificatur. Cum auteꝫ immūdus ſpiritus exierit ab ho­mine. ambulat per loca arida. querēs re quiē inuenit. Tūc dicit. Reuertar ī domū meā vnde exiui. Et veniens inue nit vacantē. ſcopis mundatā ornataꝫ Tūc vadit aſſumit alios ſeptem neqͥo res ſe ſpiritus. intrantes habitāt ibi. fiunt nouiſſima hominis illius peiora oribꝰ. Ecce vt ibi ſeptē gētes legimꝰ exce­pta egyptiorū. de egreſſi fuerāt filij iſ­rael. ita hic ſeptē reuerti ſpūs dicuntur immūdi. excepto eo ab homīe pͥus na­ratur egreſſus. De hoc ſeptenario fomi­te viciorū ſalomon quoqꝫ in prouerbijs ita deſcribit. Si te rogauerit inimicꝰ vo ce magna. ne conſenſeris ei. ſeptē enī neqͥ tie ſunt in aīa eius. id eſt. ſi ſuperatus ca ſtrimargię ſpūs ceperit tibi ſua hūiliati­one blandiri. rogas quodāmodo vt ali qͥd relaxās a cepto feruore impertias ei. qd̓ cōtinentie modū menſura iuſte diſ­cretionis excedat. ne reſoluaris eiꝰ ſubie ctione. nec arridente impugnationis ſe­curitate. qua videris pauliſper a carna libus incentiuis factus quietior. ad pͥſti remiſſionē vel preteritas gule concu piſcētias reuertaris. Per enī dic̄ ſpūs ille quē viceras. Reuertar in domū meā vnde exiui. Et procedentes ex eo ꝯfeſtim ſeptem ſpiritus vicioꝝ erūt tibi acrioreſ quā illa paſſio q̨̄ ī pͥmordijs fuerat ſupe rata. te mox ad deteriora ꝑtrahēt gna peccatorum. de victa paſſione gule impē dendus ſit labor ad virtutes ce teras obtinendas. Cap̄. xxvi. Ua propter ieiunijs et continē­tie incūbentibus nobis. feſtinā dum eſt vt gule paſſione ſupe rata. protinus aīam noſtram vacuā eſſe a neceſſarijs virtutibus non ſinamus. ſꝫ eis vniuerſos receſſus cordis noſtri ſtu­dioſius occupemus. ne reuerſus concu piſcētie ſpiritus. inanes nos ab ip̄is va canteſqꝫ reperiat. et non ſibi iam ſoli adi­tum parare contentus introducat ſecuꝫ in animam noſtram ſeptenarium hunc fomitem viciorum. faciat noſtra nouiſ­ſima peiora prioribus. Turpior enī erit poſt hec immūdior anima. ac ſupplicio grauiore plectetur. quę ſe renūciaſſe hu­ic ſeculo gloriatur. dominātibus ſibi oc to vicijs. quā fuerat qͦndā ī ſeculo ꝯſtitu ta. cum nec diſciplinaꝫ monachi fuiſſet profeſſa nec nomen. Nam et nequiores hi ſeptem ſpiritus illo priore qui egreſ­ſus fuerat. idcirco dicūtur. quia deſide­rium gulę. id eſt caſtrimargia per ſeſe eſſet noxia. niſi intromitteret grauio­res alias paſſiones. id eſt. fornicationis filargirię. ire. triſtitie. ſiue ſuꝑbie. q̨̄ ſe met noxia aīę ac ꝑēptoria dubiū ē. Et idcirco perfectionis puritatē numqͣꝫ poterit obtinere. quiſquis eam de hac ſo la continentia. id eſt ieiunio corꝑali ſpe rauerit acqͥrendaꝫ. niſi nouerit ob id ſe hanc exercere debere. vt humiliata carne ieiunijs facilius poſſit aduerſus alia vi­cia inire certamen. inſoleſcente carne