Collatio ſexta Abbatis Theodori. qui iſta cōmittūt. Nec enī qͥs impiꝰ vel iniquus idcirco impunitus erit. qꝛ mali cia ſua iuſto nocere nō potuit. Toleran tia enī ⁊ ꝟtus iuſti nō illi qui mortē vel ſupplicia intulit. ſed illi proficit ad mercedē qui illata ſibi patiēter excepit. Ideoqꝫ ⁊ hic merito punietur ꝓ crudelitatꝭ ſuę vicio qua malū voluit inferre. et ille nihilominus nihil mali perpeſſus eſt. qꝛ virtute animi ſui patiēter tēptationes doloreſqꝫ ſuſtētans. ea q̄ malo ꝓpoſito il lata ſunt ad profectū melioris ſtatus. et eterne vitę fecit beatitudinem peruenire vel pertinere. ¶ Exēplū beati iob a diabolo tēptati. et dn̄i a iuda traditi ⁊ q̄ iuſto ta ꝓſpera qͣꝫ aduerſa ꝓficiat ad ſalute. ¶ Cap̄. ix. Eqꝫ enī patiētia iob mercedediabolo qꝛ eū illuſtriorē ſuis tēptationibꝰ reddidit. ſꝫ illi ip̄i qͥ eas virilit̓ pertulit acquiſiuit. nec iudaeterni ſupplicij īmunitate donabitur. qꝛ ꝓditio eius ad ſalutē generis ꝓfecit humani. Non enī ꝓuentus ꝯſiderādus eſt oꝑis ſꝫ operātis affectus. Quaꝓpter hec debet in nobis diffinitio īmobiliter cuſtodiri. ꝙ nulli malū ab alio poſſit inferri. niſi qui illd̓ ignauia ſui cordis ac puſillanimitate ꝯtraxerit. hāc eandē ſentētiā beato apoſtolo vno verſiculo confirmāte. Scimus aūt qm̄ diligentibꝰ deuꝫ oīa cooperātur ad bonū. Dicēs enī oīa cooperatur ad bonū. vniuerſa nō ſoluꝫ q̨̄ proſpera. verūetiā q̨̄ putātur aduerſa pariter cōprehendit. Per q̨̄ et in alio locō idem apl̓us ſe tranſiſſe deſcribit. cum dicit. Per arma iuſticie q̨̄ a dextris ſunt ⁊ a ſiniſtris. id eſt per gloriā ⁊ ignobilita tē. per infamiā ⁊ bona famā. vt ſeducto res ⁊ veraces. vt triſtes. ſemper aūt gau dentes. vt egentes. multos aūt locupletā tes ⁊ cetera. Omnia ergo q̨̄ ꝓſpera reputantur ⁊ dextre dicūtur partis. q̄ ſanctꝰ apl̓us glorie ⁊ bone fame vocabulo deſignauit. illa etiā q̄ exiſtimātur aduerſa q̄ per ignobilitatē ⁊ infamiā euident̉ ex preſſit. q̨̄qꝫ a ſiniſtris eſſe deſcribit. efficiuntur viro perfecto arma iuſticie ſi illata ſibi magnanimiter ſuſtētauerit. ꝙ vi delicet per hec dimicās ⁊ in iſtis ip̄is qui bus impugnari putatur aduerſis tāqͣꝫ armis vtendo eiſqꝫ velut arcū ⁊ gladio ſcutoqꝫ validiſſimo cōtra illos qui hec ī gerūt cōmunitus. ꝓfectū ſuę patiētie ac virtutis acquirat. glorioſiſſimū conſtā tie triūphū ex ip̄is q̨̄ letaliter inferuntur capiens hoſtiū telis. nec ꝓſperis dumta xat elatus. nec deiectus aduerſis. ſꝫ itine re plano ac via regia ſemꝑ incedens. ab illo trāquillitatis ſtatu nequaqͣꝫ leticia ſuperueniēte quaſi in dextrā motus. nec ingruentibus aduerſis triſticiaqꝫ domināte velut ad leuam rurſus impulſus. Pax enī multa diligentibꝰ nomē tuuꝫ et nō eſt illis ſcandalū. De illis vero qui per ſingulos incurrentes caſus ꝓ eorum qualitate ac varietate mutātur ita dicit Stultus aūt ſicut luna mutatur. Ut ei de perfectis ac ſapientibꝰ dicitur. diligetibꝰ deū om̄ia cooperātur ad bonū. ita d̓ infirmis ꝓnūciat̉ ac ſtultis. Om̄ia adu̓ ſa viro inſipiēti. nec enī ꝓſperis rebꝰ ꝓfi cit nec emendatur aduerſis. Eiuſdē nāqꝫ virtutis eſt triſtia fortiter tolerare cuius etiam ſcd̓a moderari. ⁊ eū qui ī vno eoꝝ ſuperatur neutrū ſufferre certiſſimū eſt. Facilius tamen quis elidi poteſt pro ſperis qͣꝫ aduerſis. Hec enī interdū etiā inuitos retinent atqꝫ humiliāt. ⁊ cōpūctione ſaluberrima vl̓ minus peccare fa ciunt vel emēdant. illa vero mollibꝰ mētem ac pernicioſis extollentia blandimē tis. ſecuros felicitatis ſuę ꝓuentu ruina maiore proſternunt. ¶ De virtute viri perfecti qui ābi dexter figuraliter nūcupatur. ¶ Cap̄. x. Sti ſunt gͦ qͥ figuraliter in ſcripturis ſanctis amfoterodexioid ē ābidextri nūcupāt̉. vt ille aoth in libro iudicum fuiſſe deſcribitur. qͥ vtraqꝫ manu vtebatur ꝓ dextera. Quā ꝟtutē
