De mobi. aīe et ſpiritalibꝰ nequiciis ſua emēdatōe ꝓmeruit. C. xxvi. Uod in illo propheta atqꝫ homine dei: in tertio regū libro maīfeſte videmꝰ īpletū. qui ꝓ culpa vniꝰ īobediētię quā tn̄ nō de īduſtria nec vicō ꝓprie vo luntatꝭ ſꝫ alteriꝰ circūuentōe ꝯtraxit cōfeſti a leone ꝯterit̉: ita de eo ſcript̉a narrante. Uir dei eſt: qͥ inobediens fuit ori dn̄i. tradidit eū dn̄s leoni ⁊ ꝯfregit eum iuxͣ verbū dn̄i qd̓ locutꝰ eſt. In qͦ facto ⁊ ſolutōꝫ delicti pn̄tis atqꝫ errorꝭ incauti ⁊ iuſticie merita ꝓ qͥbꝰ ꝓphetam ſuuꝫ dn̄s tꝑalit̓ tradidit vexatori. parcitas ip̄a ⁊ cōtinētia vexatoris atqꝫ p̨̄datorꝭ oſtēdit. qꝛ nichil penitꝰ audet voraciſſima beſtia de tradito ſibi cadauere deguſtare. Cuiꝰ rei nr̄is qͦqꝫ tꝑibꝰ ſatꝭ euidēs cōtigit et aꝑta ꝓbatō in abbate paulo vel moyſe qͥ habitauit locū huiꝰ ſolitudinis: qͥ calamꝰ nuncupat̉. Nam prior cōmoratꝰ eſt in heremo q̨̄ adiacet panephiſi ciuitati: quā ſolitudinē nūc olī factaꝫ aq̄ ſalſiſſime inundatōe cognouiQuę qͦtiens flauerit ſpiritus aqͥlonis: de ſtagnis īpulſa ac ſuꝑfuſa adiacētibꝰ terrꝭ: ita omnē illiꝰ ſuꝑficiē regionis ꝯtegit. vt antiqͦs ibidem vicos q̄ olim hac ip̄a de cauſa oī ſunt habitatore deſerti faciat velut inſulas apparere. Hic igit̉ abbas paulus in tantā cordis puritatē qͥete ſolitudīs ſilencioqꝫ ꝓfecerat: vt nō dicā vultū femineū: ſed ne veſtimēta qͥ dem ſexus illius ꝯſpectui ſuo pateretur offerri Nam cū eidē ꝑgenti ad cuiuſdā ſeniorꝭ cellaꝫ vna cum abbate archebio eiuſdē ſolitudīs accola. caſu mulier ob uiaſſet: offenſus occurſu eiꝰ. tanta fugaad ſuū rurſus mōaſteriū p̨̄termiſſo qd̓ arripuerat pie viſitatōnis officio recucurrit: quanta nullus a facie leonis vel immaniſſimi draconis aufugeret. ita vt ne memorati quidē abbatis archebij reuocantis eum clamore ac p̄cibꝰ flectere. tur. vt ad requirendum ſenem quemad modum propoſuerāt cepto itinere pertenderent. Quod licet celo caſtitatis et puritatis ardore ſit factū. tn̄ qꝛ non ẜm ſcientiā p̨̄ſumptum eſt: ſed obſeruantia diſcipline iuſticie exceſſus ē modꝰ. Nō em̄ ſolā familiaritatē quę vere eſt noxia feminarū: ſed ip̄am quoqꝫ figurā ſexus illius credidit execrandam. tali ꝯfeſtim correptōe ꝑcuſſus eſt: vt eius vniuerſuꝫ corpus paraliſeos valitudine ſolueret nullumqꝫ in eo membrū penitus explere ſuū p̄ualeret officiuꝫ Siquidem non ſolū pedes ac manus: ſed etiā lingue motus. quo elocutō vocis expͥmitur. ipſeqꝫ aures ita auditus proprij amiſerūt ſenſum. vt in eo nihil amplius ex homine: qͣꝫ immobilis tantū atqꝫ inſenſibilis figura remaneret. Eo aūt redactus eſt: vt infirmitati eius nullo mō virorū diligē tia deſeruire ſufficeret: niſi ſola ei mulie bris ſedulitas mīſtraſſꝫ. Sꝫ delato ad cenobiū ſacrū ꝟginū cibꝰ acpotꝰ que ne nutu qͥdeꝫ petere poterat: femineo ingerebatur obſequio. explendiſqꝫ omībus naturę neceſſitatibꝰ: eadem illi diligentia ꝑ annos ferme qͣttuor.i. vſqꝫ ad vitę ſue terminū ſeruiebat. Qui cum tan ta eſſet oīm mēbrorū debilitate conſtri ctus: vt nulli in eo artus viuacē motū ac ſenſibilem retentarent. nihilominus tanta ex eo virtutum gratia ꝓcedebat vt cū de oleo quod de cadauere ſuo potius qͣꝫ corpore contigiſſet vngerent̉ in firmi. confeſtim cunctis valitudinibus curarent̉. ita vt ſuꝑ hac eius valitudīe etiam ip̄is infidelibꝰ euidenter aperteqꝫ clareſceret. ⁊ debilitatem mēbrorū oīm diſpenſatōne atqꝫ amore dn̄i contributam. ⁊ ſanitatū gratiā ꝓ teſtimonio pu ritatis ac manifeſtatōne meritoruꝫ eius ſpūſſancti virtute preſtari. ¶ De temptatōe abbatis moyſi ¶ Capitulū. xxxvij. Ecundus vero queꝫ diximus in hac heremo cōmoratū cum ip̄e quoqꝫ ſingularis et incomꝑabilis vir eſſꝫ ob reprehenſionē vnius ſermonis quem contra abbateꝫ macha rium diſputās paulo durius ꝓtulit q̄
