Collatio VII abbatis Sereni de mo­dam ſcꝫ opinione p̄uentus diro cō­feſtim eſt traditꝰ demoni: vt humanas egeſtiones ori ſuo ab eo ſuppletus inge­reret. Quod flagellū purgatōis gratia ſe dn̄s intuliſſe. ne ſcꝫ ī eo vel momēta­nei delicti macl̓a reſideret. velocitate ratōnis eiꝰ atqꝫ aucto remedio demon­ſtrauit. Nam ꝯtinuo abbate machario in oratōe ſubmiſſo dicto citiꝰ neqͣꝫ ſpiri tus ab eo fugatus abſceſſit. De eo ſperni debeant hi­qui ſpiritibus tradutur immu­Cap̄. xxviij dis X quo manifeſte perpenditur debere eos abominari vl̓ de ſpici qͦs videmus diuerſis tem ptatōibꝰ ſiue iſtis nequitie ſpiritibꝰ tra­di. qꝛ duo hec credere immobiliter nos oportet. pͥmo ſine dei ꝑmiſſu nullꝰ ab­eis oīo temptet̉. ſcd̓o oīa que a deo nobis inferunt̉: ſiue triſtia ad p̄ſens ſeu leta videant̉. velut a pijſſimo patre cle­mentiſſimoqꝫ medico noſtris vtilita­tibus irrogent̉. idcirco eos velut peda gogis traditos humiliari. vt diſceden­tes ex mūdo. vel purgatōres ad vitaꝫ aliā tranſferāt̉. vel pena leuiore plectāt qui ẜm apl̓m traditi ſunt in pn̄ti ſatha ne in interitū carnis: vt ſpū ſalui fiant ī die domini noſtri ieſu chriſti. Obiectio cur hi qui ſpiritibus vexatur immūdis a cōmuniōe Cap̄. xxix. dn̄ica ſeꝑantur. Ermanꝰ. Et quomō ſolū eos deſpici ab hoībꝰ vl̓ horreri ſed etiā a cōmuniōe dominica in nr̄is ꝓuincijs ꝑpetuo videmꝰ abſtine­re ẜm illā euangelij ſententiam. Nolite ſanctū dare canibꝰ: neqꝫ mittatꝭ marga­ritas veſtras an̄ porcos. de ill̓ quēad modū dicis ita credenduꝫ ſit eis pu­gatōis vel vtilitatis obtentu huiꝰ tem­ptatōnis humiliatō tribuatur. Reſponſio ſuꝑ ꝓpoſita q̄ſtiōe. Erenꝰ. Si habue Ca. xxx. rimus hanc ſententiā īmo fidē quā ſuꝑiꝰ cōprehendi: vt om­nia dn̄m fieri vtilitate aīarum di­ſpenſari vniuerſa credamꝰ. non ſolū ne­quaqͣꝫ deſpiciemus eos ſꝫ etiā eis tan­qͣꝫ mēbris noſtris inceſſanter orabimꝰ eiſqꝫ totis viſceribꝰ ac pleno cōpatiem̄ affectu. enī patitur vnū membrū cō­patiunt̉ oīa mēbra. ſcientes nos abſqꝫ il lis vtpote mēbris noſtrꝭ omnimodis cō­ſūmari poſſe: quemadmodū legimꝰ ne anteriores qͥdem nr̄os ſine nobis re­ꝓmiſſionis ſummā conſeqͥ potuiſſe. ita de illis apl̓o ꝓnunciante. Et hi omēs te ſtimonio fidei cōꝓbati acceperūt re­ꝓmiſſiones deo nobis melius aliquid ꝓuidente: ne ſine nob̓ cōſumerent̉. munionē vero eis ſacroſanctā a ſeniori bus nr̄is nunqͣꝫ meminimꝰ interdictaꝫ quinimo ſi poſſibile eſſet etiaꝫ qͦtidie eis impartire eam debere cenſebāt. Nec ẜm euāgelij ſentētiā quā incōgrue huic ſenſui coaptatis. Nolite ſanctū dare ca­nibꝰ ad demonis eſcā ſacroſancta com­munio. potius ad purgatōꝫ ac tu­telam corporꝭ aīeqꝫ peruenire credenda eſt: que ab hoīe percepta qui in mem­bris eiꝰ inſidet ſpūm: ſeu in ip̄is latitare conat̉ velut qͦdam exurens fugat incen­dio. Hoc nāqꝫ curatū abbatē an dr̄onicū nuꝑ aſpeximus alioſqꝫ qͣꝫ plu­res. Magis nāqꝫ ac magis inimicus in ſultabit offenſo. a celeſti medicina viderit ſegregatū. tantoqꝫ duriꝰ ac fre­quentius attemptabit qͣꝫto ab ſpiri­tali remedio longius ſenſerit abdicatū. De eo miſeri ſint hi qui ſub­di temporalibus iſtis tempta tionibus merentur Ca. xxxi. Eterum illi ſunt vere miſeri ac miſerabiles iudicandi cum ſe vniuerſis crimībꝰ flagicijſqꝫ ꝯtaminēt: ſolū nulluꝫ viſibilit̉ in eis ſignū diabolice ſuppletōis oſtendit̉: ſed nec aliqͣ qͥdem oꝑbꝰ eoꝝ ꝯdigna tēpta tio: nec vllū flagellū correptōis infertur Non enī merent̉ celerē tꝑis iſtiꝰ expedi­tamqꝫ medicinā quorū duricia impe nitens cor penaꝫ vite p̄ſentꝭ excedēs. the­