Collatio VII abbatis Sereni de modam ſcꝫ opinione p̄uentus tā diro cōfeſtim eſt traditꝰ demoni: vt humanas egeſtiones ori ſuo ab eo ſuppletus ingereret. Quod flagellū purgatōis gratia ſe dn̄s intuliſſe. ne ſcꝫ ī eo vel momētanei delicti macl̓a reſideret. velocitate cū ratōnis eiꝰ atqꝫ aucto remedio demonſtrauit. Nam ꝯtinuo abbate machario in oratōe ſubmiſſo dicto citiꝰ neqͣꝫ ſpiri tus ab eo fugatus abſceſſit. ¶ De eo ꝙ ſperni nō debeant hiqui ſpiritibus tradutur immuCap̄. xxviij dis X quo manifeſte perpenditur nō debere eos abominari vl̓ de ſpici qͦs videmus diuerſis tem ptatōibꝰ ſiue iſtis nequitie ſpiritibꝰ tradi. qꝛ duo hec credere immobiliter nos oportet. pͥmo ꝙ ſine dei ꝑmiſſu nullꝰ abeis oīo temptet̉. ſcd̓o ꝙ oīa que a deo nobis inferunt̉: ſiue triſtia ad p̄ſens ſeu leta videant̉. velut a pijſſimo patre clementiſſimoqꝫ medico ꝓ noſtris vtilitatibus irrogent̉. ⁊ idcirco eos velut peda gogis traditos humiliari. vt diſcedentes ex hͦ mūdo. vel purgatōres ad vitaꝫ aliā tranſferāt̉. vel pena leuiore plectāt qui ẜm apl̓m traditi ſunt in pn̄ti ſatha ne in interitū carnis: vt ſpū ſalui fiant ī die domini noſtri ieſu chriſti. Obiectio cur hi qui ſpiritibus vexatur immūdis a cōmuniōe Cap̄. xxix. dn̄ica ſeꝑantur. Ermanꝰ. Et quomō nō ſolū eos deſpici ab hoībꝰ vl̓ horreri ſed etiā a cōmuniōe dominica in nr̄is ꝓuincijs ꝑpetuo videmꝰ abſtinere ẜm illā euangelij ſententiam. Nolite ſanctū dare canibꝰ: neqꝫ mittatꝭ margaritas veſtras an̄ porcos. cū de ill̓ quēad modū dicis ita credenduꝫ ſit ꝙ eis pugatōis vel vtilitatis obtentu huiꝰ temptatōnis humiliatō tribuatur. Reſponſio ſuꝑ ꝓpoſita q̄ſtiōe. ¶ Erenꝰ. Si habue Ca. xxx. rimus hanc ſententiā īmo fidē quā ſuꝑiꝰ cōprehendi: vt ⁊ omnia ꝑ dn̄m fieri ⁊ ꝓ vtilitate aīarum diſpenſari vniuerſa credamꝰ. non ſolū nequaqͣꝫ deſpiciemus eos ſꝫ etiā ꝓ eis tanqͣꝫ ꝓ mēbris noſtris inceſſanter orabimꝰ eiſqꝫ totis viſceribꝰ ac pleno cōpatiem̄ affectu. cū enī patitur vnū membrū cōpatiunt̉ oīa mēbra. ſcientes nos abſqꝫ il lis vtpote mēbris noſtrꝭ omnimodis cōſūmari nō poſſe: quemadmodū legimꝰ ne anteriores qͥdem nr̄os ſine nobis reꝓmiſſionis ſummā conſeqͥ potuiſſe. ita de illis apl̓o ꝓnunciante. Et hi omēs te ſtimonio fidei cōꝓbati nō acceperūt reꝓmiſſiones deo ꝓ nobis melius aliquid ꝓuidente: ne ſine nob̓ cōſumerent̉. Cō munionē vero eis ſacroſanctā a ſeniori bus nr̄is nunqͣꝫ meminimꝰ interdictaꝫ quinimo ſi poſſibile eſſet etiaꝫ qͦtidie eis impartire eam debere cenſebāt. Nec eī ẜm euāgelij ſentētiā quā incōgrue huic ſenſui coaptatis. Nolite ſanctū dare canibꝰ ad demonis eſcā ſacroſancta communio. ⁊ nō potius ad purgatōꝫ ac tutelam corporꝭ aīeqꝫ peruenire credenda eſt: que ab hoīe percepta eū qui in membris eiꝰ inſidet ſpūm: ſeu in ip̄is latitare conat̉ velut qͦdam exurens fugat incendio. Hoc nāqꝫ mō curatū ⁊ abbatē an dr̄onicū nuꝑ aſpeximus alioſqꝫ qͣꝫ plures. Magis nāqꝫ ac magis inimicus in ſultabit offenſo. cū eū a celeſti medicina viderit ſegregatū. tantoqꝫ duriꝰ ac frequentius attemptabit qͣꝫto eū ab ſpiritali remedio longius ſenſerit abdicatū. De eo ꝙ miſeri ſint hi qui ſubdi temporalibus iſtis tempta tionibus nō merentur Ca. xxxi. Eterum illi ſunt vere miſeri ac miſerabiles iudicandi qͥ cum ſe vniuerſis crimībꝰ flagicijſqꝫ ꝯtaminēt: nō ſolū nulluꝫ viſibilit̉ in eis ſignū diabolice ſuppletōis oſtendit̉: ſed nec aliqͣ qͥdem oꝑbꝰ eoꝝ ꝯdigna tēpta tio: nec vllū flagellū correptōis infertur Non enī merent̉ celerē tꝑis iſtiꝰ expeditamqꝫ medicinā quorū duricia ⁊ impe nitens cor penaꝫ vite p̄ſentꝭ excedēs. the