Seite
Collatio xvi Capitula ix De amputandis etiam ſpiritali­hus cauſis diſcordiarum. x De optimo examine veritatis. xi Ꝙ impoſſibile ſit quēquā qͥ pro­prio fidit iudicio diaboli illuſi­one nō decipi. xij Ꝙ obcauſam nō debeant inferio res in collatione contemni. xiij Ꝙ charitas nō ſolum res dei. ſꝫ etiam deus ſit. xiiij De gradibus charitatis. xv De his qui vel ſuam vel fratrum cōmotionē diſſimulatione cor­roborant. xvi De eo ꝙ ſi frater aduerſum nos aliquid habeat ſimultatis. mu nera orationū noſtraruꝫ a dn̄o reſpuantur. xvij De his qui patientiaꝫ ſecularibꝰ magis putat impendenda eſſe qͣꝫ fratribus. xviij De his qui patientiā mentiētes ad iracundiam fratres ſilentio accendunt. xix De his qͥ ex indignatiōe ieiunāt xx De quorundam ſimulata patiē tia qui maxillam verberandam altera ingerunt. xxi Interrogatio quēadmodū chri­ſti madatis obtemperātes euā gelica perfectione fraudentur. xxij Reſponſio ꝙ chriſtus nō ſolum facti ſꝫ etiam voluntatis inſpe­ctor ſit. xxiij Ꝙ ille ſit fortis ⁊ ſanus qͥ ſuccū­bit alterius voluntati. xxiiij Ꝙ infirmi iniurioſi ſint ⁊ iniuri­as ferre nō poſſint. xxv Interrogatio quō fortis ſit qͥ nō ſꝑ ſuſtentat infirmū. xxvi Reſponſio ꝙ infirmus non ſe ſi­nat ſuſtentari. xxvij Quemadmodum ſit iracundia cōprimenda. xxviij Amicicias coniuratiōe initas fir­mas eſſe non poſſe. Expliciūt capitula. Incipit collatio prima Abba­tis Ioſeph d̓amicicia. Cap̄. i. Eatus ioſeph cuiꝰ nūc inſtituta ac pre­cepta pandēda ſunt. vnus extri bus quorum in prima collatiōe fecimus mentionem. clare admodum fa milię. ac primarius ciuitatis ſuę int̓ egy­ptū fuit q̨̄ appellat̉ thymnis. et ita nō ſo­lum egyptia. ſꝫ etiam greca facundia di­ligenter edoctus. vt vel nobis vel his qͥ eloquentiam penitus ignorabant. non vt ceteri per interpretem. ſed per ſemetip ſum elegantiſſime diſputaret. Qui cum inſtitutionem ſuam nos deſiderare ſen­ſiſſet. percontatus primū. vtrum nā eſſe mus germani fratres. audienſqꝫ a nob̓ ꝙ non carnali ſed ſpiritali eſſemus frat̓. nitate deuincti. noſqꝫ ab exordio renun­ciationis noſtrę. taꝫ ī peregrinatiōe que ab vtroqꝫ noſtrum fuerat obtentū mili­tię ſpiritalis arrepta. qͣꝫ ī cenobij ſtudio indiuidua ſemper ꝯiunctione ſociatos. tali vſus eſt ſermonis exordio. Diſputatio eiuſdem ſenis de ī­fido amiciciarū genere. Cap. ij. Miciciarum ac ſodalitatis ml̓ ta ſunt genera. que diuerſis mo­dis humanū genus dilectiōis ſocietate connectunt. Quoſdam enī p̄­cedens cōmendatio. primū noticię. poſt etiaꝫ amicicię fecit inire cōmertia. In qͥ buſdam vero contractus quidā ſeu da­ti accepti ve depactio. charitatꝭ federa co pulauit Quoſdā negociatiōis ſeu mili tię vel artis ac ſtudij ſimilitudo atqꝫ cō munio amiciciarum vinculis nexuerūt. per qͣm ita etiaꝫ effera ſibi inuiceꝫ corda manſueſcunt. vt etiaꝫ hi qui in ſiluis ad montibus latrocinijs gaudent. et effuſi­one hūani ſanguinis delectantur. ſuoꝝ ſcelerum participes amplectantur ac fo­ueant. Eſt etiam dilectiōis aliud genus