Collatio xv Abbatis Neſterotis. ¶ Reuelatio d̓ perfecte caſtitatis experimento. ¶ Cap. x. T vt hocipſum quod diximus vel teſtimonijs veteꝝ vel dīnis oracul̓ approbemꝰ. qͥd beatus Pafuntiꝰ vl̓ d̓ admiratiōe ſigͦꝝ. vel de gr̄a ſenſerit puritatis. immo quid āgelireuelatione cognouerit. ip̄iꝰ verbis atqꝫ experimentis rectius proferemus. Hic nanqꝫ ita multis vigens annis diſtrictione precipua. vt crederet ſe etiam carnalis cōcupiſcentie laqueis penitus abſolutū. eo ꝙ cunctis infeſtationibus demonum. quibus diu aperteqꝫ conflixerat ſuperiorem ſe factū eſſe ſentiret. dum aduenientibus viris ſanctis pulmentū len ticuleqd̓ illi atheran nomināt preꝑaret manus eius in clibano vt aſſolet flāma ſuperuolitāte combuſta eſt. Quo facto triſtificatus magnū immodū cepit ſecuꝫ tacitus voluere. cur ignis inquiēs mecū nō habet pacē. cum duriora mihi demonū ceſſerint prelia: aut quēadmodū me ī illo metuendo examinis die per ſe tranſiturū ille ignis inextinguibilis. et inqui ſitor meritoꝝ omniū nō tenebit. cui nūextrinſecus hic temporalis ac paruulꝰ n̄ pepercit: Cunqꝫ eſtuanti huiuſcemodi cogitationibus atqꝫ triſtitia ſopor ſubitus obrepſiſſet. adueniēs angelus dn̄icur inquit pafunti triſtis es. qd̓ nec duꝫ pacatus tibi ſit ignis iſte terrenus. cū ad huc reſideat in mēbris tuis carnalium motuū necdum purū excocta cōmotioCuius radices donec in tuis viuūt medullis. ignē iſtum materialē nequaqͣꝫ tibi pacificū eſſe permittēt. Quē vtiqꝫ innoxiū alias ſentire nō poteris. niſi om̄es internos motus his indicijs in temetipſo experiaris extinctos. Uade ⁊ apprehē de nudam et pulcherrimā virginē. et ſi illam tenens. tranquillitatem tui cordis īmobilem. eſtuſqꝫ carnales pacificos ī te ſenſeris perduraſſe. huius quoqꝫ viſibi lis flāme mitis atqꝫ innoxius in modūilloꝝ triū ī babilonia puerorū te allābet attactꝰ Itaqꝫ ſenex ex huiuſmodi reuelatiōe perculſus. nō quidem experimēti di uinitus demonſtrati pericula conſuluit ſꝫ interrogans ꝯſcientiā ſuam. ⁊ puritatem ſui cordis examinās. nec adhuc pō dus caſtimonię ſuę huius probationis ponderi cōpenſare coniectans. nō mirū eſt ait. ſi cedentibus mihi immūdorū ſpi rituū prelijs. aduſtiones ignis quas di riſſimis cōgreſſibus demonū inferiores eſſe credebam. adhuc aduerſum me ſenſerim ſeuientes. Maior quippe eſt ꝟtus ac ſublimior gratia. internā libidinē carnis extinguere. qͣꝫ nequitias demonū extrinſecus irruentes. ſigno dn̄i ac ꝟtutꝭ altiſſime potentia ſubiugare. vel de obſeſſis corporibus noīs diuini inuocatio ne ꝓpellere. Hucuſqꝫ abbas neſteros. orationē de vera cariſmatū operatione ꝯſummās. nos ad cellam ſenis ioſeph q̨̄ ſex ferme milibus ab ip̄o aberat properantes. doctrinę ſuę inſtitutione proſeſecutus eſt. ¶ Explicit collatio ſecunda abbatis neſterotis de cariſmatibus diuinis. Incipiūt capitula collationis prime abbatis ioſeph de amicicia. ¶ Cap. i. Uid a nobis abbas Ioſeph pͥ mitus inquiſierit. ij Diſputatio eiuſdem ſenis de infido amiciciarum genere. iij Unde indiſſolubilis amicicia ſit. iiij Interrogatio vtrum vtile aliqͥd etiā contra votum fratris efficidebeat. v Reſpōſio ꝙ perpetua amicicia niſi inter perfectos ſtare n̄ poſſit vi Quibus modis inuiolabis poſ ſit ſocietas retentari. vij Ꝙ nihil charitati preponenduꝫ ſit. nec iracūdie poſtponendū. viij Quibus de cauſis inter ſpiritales naſcatur diſſenſio.
