Seite
Collatio XVII Abbatis Ioſeph munis vite attinent definiēdū. Expliciūt capitula. Incipit col­latio ſecunda abbatis Ioſeph Cap. i. de definien­4. Recedē­te igitur collatiōe fini ta. ꝑiterqꝫ nocturno intercedēte ſilentio. cū fuiſſemus a ſancto ab bate ioſeph ad ſepoſitā cellulā in ſecre­to cauſa quietis adducti. ⁊ ẜmonibꝰ eiꝰ igne quodam in noſtris cordibus excita to. totā noctē habuiſſemus inſomnem egreſſi cellulā. et centū fere ab ea paſſibꝰ ſecedētes. in loco remotiore conſedimꝰ. Cum itaqꝫ ſecreti colloquij nobis fami liariter etiā nocturnis tenebris oportūi­tas preberetur. ilico vt reſedimus abbas germanus grauiter ingemiſcēs. De abbatis germani anxietate ſuper ſponſioīs noſtre recorda Cap. ij. tione. Uid agimꝰ inqͥt. Ingenti nā­qꝫ diſcrimine nos videmꝰ et ꝑ quā miſerabili cōditiōe ꝯſtric­tos. qͦs ⁊ ratio ip̄a conuerſatioqꝫ ſancto rū qͥd ſalubrius ſit ad profectū vite ſpi­ritalis efficaciter docet. et eligere id qd̓ expedit. data ſenioribus ſponſio nō ad­mittit. Etenī potuimus exēplis taliū ac tantorū viroꝝ ad perfectiorē vitā ꝓpoſi tūqꝫ formari. niſi nos inſtanter ad ceno­biū recurrere promiſſi pactio coartaret. Quo ſi reuerſi fuerimus. copia nob̓ vl­terius huc remeādi nulla tribuet̉. Sin vero hic reſidentes deſideriū noſtrū ma­luerimus explere. quid agimus deſpon­ſionis fide. quā ſenioribꝰ nr̄is velociſſi­muꝫ reditū pollicētes. dediſſe nos noui­mus. vt vel curſim liceret nobis huiꝰ ꝓ­uincie ſanctos ac monaſteria circumire­Cumqꝫ ſic eſtuātes. quid ſuper ſtatu ſa lutis noſtre definiendū eſſet. nequaqͣꝫ in uenire poſſemus. ſolo gemitu teſtabam duriſſime cōditiōis neceſſitatē. accuſan­tes teneritudinē frontis noſtre. et ingeni­tā nobis verecundiam deteſtantes. cuiꝰ onere pregrauati. etiā contra vtilitatem noſtra ac ꝓpoſitum noſtrū. retinentium precibꝰ alias non potuiſſemus obſiſtere. niſi maturiſſimo reditu repromiſſo huc veniſſemꝰ. illiꝰ ſcꝫ nos pudorꝭ vicio labo­raſſe deflentes. de quo dr̄. eſt pudor affe­rens peccatum. Quid mihi ad hoc viſum ſit. Cap. iij. Um ego Cōpendium inqͣꝫ an goribus afferat noſtris ꝯſiliuꝫ mmo auctoritas ſenis. ad quē oportet vt noſtras ſollicitudines defera­mus. et quicqͥd fuerit eius ſententia defi nitū. velut diuinū et celeſte reſponſum cunctis eſtibus noſtris terminuꝫ ponat. Qd̓ quidem nobis per os ſancti huius a dn̄o tribuēdū. et ob illius meritū ⁊ ob­noſtrā fidē minime dubitemꝰ. Ip̄iꝰ eniꝫ munere ſalubre ꝯſiliū ⁊ creduli ab indi­gnis. ⁊ increduli a ſanctis frequēter acce­per̄t. dn̄o id vl̓ ꝓpter meritū reſpōdētiū. vel ꝓpter fidem conſulentium largiente. His itaqꝫ ſermonibus a ſancto abbate germano ea alacritate ſuſceptꝭ. ac ſi eos nō a memetipſo ſꝫ inſtinctu domini pro­tuliſſem. aduentum ſenis atqꝫ inſtanteꝫ iam horā nocturne ſynax eos paululū p̄ ſtolati. poſtqͣꝫ eū ſolita ſalutatiōe ſuſce­pimus. et legitimus or̄onum atqꝫ pſal­moꝝ impletus eſt numerus. idem rur­ſus quibꝰ ad quietē cōpoſiti fueramus ꝑſiathijs ex more conſedimus. Interrogatio abbatis Ioſeph noſtraqꝫ reſponſio vnde anxie tas emerſiſſet. Cap̄. iiij. Um venerabilis Ioſeph deie­ctiores nos animo ꝯtemplatur atqꝫ hoc nobis non ſine cauſa conijciēs accidiſſe. illo nos patriarche io ſeph ẜmone cōpellat. Cur itaqꝫ vultus veſtri triſtes ſunt hodie. Cui nos. non ſi cut vinculati illi pharaonis mīſtri. ſom niū vidimus. et qͥ interp̄tetur nō eſt. ſꝫ in ſomnē inquā duximus noctē. ⁊ qͥ eſtuuꝫ nr̄orū moles ſb̓leuet nō eſt. niſi eas dn̄s