Seite
Collatio xvii Abbatis Ioſeph. propoſiti noſtri dirigendus eſt curſus quē ſi ſuperueniente ſalubriore conſilio ad deteriorē partē vergere viderimꝰ. re­ctius eſt incōgrua conſtitutione ſubmo­ta. ad meliorem tranſire ſententiam. qͣm ſtatutis pertinaciter inherendo. peccatis grauioribus obligari. Interrogatio noſtra de metu p̄­ bite in cenobio ſyrie ſponſioīs Cap̄. x. Ermanus. Quantū ſpectat ad deſideriuꝫ noſtrum quod a nobis pro ſpiritalis commodi­vtilitate ſuſceptum eſt. optaremus edi­ficari veſtri iugitate ꝯſortij. Si. n. ad ce­nobium noſtrum fuerimus reuerſi. non ſolum nos ab hoc tam ſublimi ꝓpoſito relapſuros. ſed etiam pro mediocritate conuerſationis illius multis certū ē diſ­pendijs quatiendos. Uerum illud nos euangelicum mandatuꝫ vehement̓ abſ­terret. ſit ſermo veſter eſt. nō nō. qd̓ aūt his abundantiꝰ eſt. a malo ē. Credimꝰ enim tanti tranſgreſſionem precepti nul la poſſe compenſari iuſticia. nec in extre­mis recte cedere. quod malo initio ſemel fuerit inchoatum. Reſponſio ꝙ propoſitum gerē tis nō negoti ſit conſideradus effectus. Cap̄. xi. Oſeph. In omnibus vt dixi mus cauſis non proceſſus ope ris. ſed voluntas operantis eſt intuenda. nec ſtatim quis quid egerit.ſ. quo voto egerit inquirenduꝫ. ita vt nō­nullos pro his factis. de quibus bona poſtea orta ſunt. reperiamus fuiſſe dam natos. et econtrario quoſdam per repre henſibiles actus ad ſummam perueniſſe iuſticiam. Et nec illi vtilis rerū exitus ꝓ­fuit. qui peſſimo regreſſus propoſito. nō illam que ſubſecuta eſt vtilitatē. ſꝫ quid­dam contrarium voluit operari. nec hu­ic nocuit reprehenſibiliter inchoaſſe. qui nō pro contemptu dei nec delinquendi propoſito. ſed neceſſarij et ſancti finis intuitu. vituperabilis initij ſuſtinuit ne­ceſſitatem. Et vt hec eadem ſanctaꝝ ſcri­pturarū dilucidemus exemplis. Aboni prouētus malignis au ctoribus nō profuerint nec bo­nis mala geſta nocuerint. Cap̄. xij. Uid ſalubrius. quid vtiliꝰ vni­uerſo orbi potuit procurari. qͣꝫ dominice paſſionis ſalutare re­medium: Et tamen nō ſolum nō profu it. verumētiā intantuꝫ illi obfuit tradito ri. cuius miniſterio probatur impletuꝫ vt abſolute pronuncietur d̓ illo. Bonū erat ei. ſi natus nō fuiſſet homo ille. Nō enim ẜm hoc qd̓ euenit fructus illi eſt ſui operis repenſandꝰ. ſꝫ ẜm id qd̓ facere vo luit. vel qd̓ effecturū ſe eſſe credidit. Et rurſus. Quid criminoſius dolo atꝫ mē­dacio. etiā in extraneū. ne dixerim in ger manū patrē ve cōmiſſo. Et tamē non ſo­lū nullam pro his dānationē aut rep̄hē­ſionē Iacob patriarcha ꝯtraxit. verūeti am ꝑpetua bn̄dictiōis hereditate ditatꝰ eſt. Nec immerito. qꝛ ⁊ iſte benedictionē primogenitꝭ deſtinatā. nō ex preſentꝭ lu tri auaricia. ſꝫ ex fide ſanctificatiōis ꝑpe tue ꝯcupiuit. et ille nō hūane ſalutis ob­tentu. ſꝫ filargirie crimine morti tradidit oīm redēptorē. Et idcirco vtriqꝫ eorum fructus operatiōis ſue ẜm deſtinationeꝫ mentis ac ꝓpoſitū volūtatis aſcriptꝰ ē qꝛ nec ille fraudē. nec iſte ſalutem ſtatuit oꝑari. Illud enī ꝓ retributiōe mercedis iuſte vnicuiqꝫ repēſat̉. qd̓ pͥncipal̓r m̄te ꝯcepit. nō ꝙ exinde bn̄ vel male ꝯͣ votuꝫ oꝑātꝭ emerſerit Iōqꝫ iuſtiſſimꝰ iudex ex­cuſabilē īmo laudabilē tal̓ m̄dacij cēſu it preſumptorē. qꝛ ſine eo ad bn̄dictionē pͥmitiuorū n̄ poterat ꝑuenire Nec debu­it in crimen vocari. qd̓ deſiderio benedi­ctiōis exortū ē. Alioquī nōmodo iniquꝰ in fratrē pr̄iarcha p̄dictꝰ. ſꝫ etiā circūuē­tor in pr̄em et ſacrilegus extitiſſet. ſi hn̄s aliā viā quā ad benedictiōis illiꝰ gr̄am ꝑueniret. hāc quę fratri damnoſa eſſet ac noxia expetere maluiſſet. Uidetꝭ ergo apud deum nō proceſſum operis. ſꝫ deſti