Seite
De diffiniēdo vel nō diffiniēdo atqꝫ emendationē ſtatuti ſectandā eſſe decernimus. Electiōis vas Corinthijs ſcribens. reditū ſuū abſoluta definitione ꝓmittit dicens. Ueniā aūt ad vos. cum macedoniā pertranſiero. Macedoniaꝫ enī pertranſibo. apud vos aūt manebo vel etiā hyemabo. vt vos me deducatis quocūqꝫ iero. Nolo enī vos modo in trāſitū videre. ſpero eī me aliquāto tēpo­re manere apud vos. Cuius rei etiaꝫ in ſecunda epiſtola meminit ita. Et hac cō fidentia volui prius venire ad vos. vt ſe cundam gratiā haberetis. et ꝑ vos trāſ­ireꝫ in macedoniā. et iterū a macedonia venire ad vos. et a vobis deduci in iude am. Sed ſuperueniēte ſalubriore conſi­lio. nequaqͣꝫ ſe id qd̓ ꝓmiſerat executum euidentiſſime confitetur. Cū hͦ inqͥt vo­luiſſem. nūquid leuitate vſus ſum. Aut quę cogito ẜm carnē cogito. vt ſit apud me ē ē. nō n̄. Deniqꝫ cur maluerit defini­tionē ſui p̄terire ẜmonis. qͣꝫ aduētu ſuo oneroſam diſcipulis inferre triſticiam etiā cum ſacramenti obteſtatione decla­rat. Ego aūt teſtē deum inuoco in aīam meā. qd̓ parcēs vobis. nō veni vltra co­rinthū. Statui enī hocip̄m apud me. vt n̄ in triſticia venirē ad vos. Cum intra turos ſe domū loth ſodomis āgeli dene­gaſſent. dicētes ad eū. nō intrabimus. hͦ in platea manebimus. cōtinuo eius pre tibus cōpellūtur ſtatutū mutare ẜmonē ſicut ſcriptura ſubiungit. Et coegit eos loth. et diuerterūt ad eum. Qui vtiqꝫ ſi diuerſuros ſe ad eū eſſe nouerāt. inuitā­tis petitionē ſimulatoria excuſatione re­nuerunt. ſin aūt veraciter excuſabāt eui­denter immutaſſe ſnīam cōprobantur. Quę vtiqꝫ nō ob aliā credimus cauſaꝫ ſpiritū ſanctū ſacris voluminibus indi­diſſe. niſi vt iſtis erudiamur exēplis. in definitionibꝰ nr̄is nō pertinaciter ꝑ ma­nere. ſꝫ eas arbitrio nr̄o debere ſubijcere. et ita iudiciū noſtrū ab omni legis vīcu­lo liberū conſeruare. vt promptuꝫ ſit ad ſequendum quocūqꝫ vocauerit ſalubre cōſiliū. nec differat aūt recuſet ad id qd̓ vtilius diſcretio ſalutaris inuenerit ab­qꝫ vlla cūctatione tranſire. Et vt ad ſb̓­limiora adhuc aſcendamus exempla. de cūbentē in lecto regē ezechiam. grauiqꝫ egritudine laborantē. ex perſona dei eſa­yas ꝓpheta adorſus eſt dicens. Hec dic­dominꝰ. Diſpone domui tue. qꝛ morierꝭ tu. et nō viues. Et conu̓tit inqͥt ezechias faciē ſuā ad parietē. et orauit ad dn̄m et dixit. Obſecro dn̄e. memento queſo quō ambulauerim corā te ī veritate ⁊ corde perfecto. et qd̓ bonū eſt in oculis tuis fece­ris. Et fleuit ezechias fletu magno. Pꝰ quę rurſus dicit̉ ad eundem. Reuertere et dic ezechie regi iuda dicens. Hec dic̄ dn̄s deus dauid patris tui. Audiui ora tionē tuā. et vidi lachrymā tuam. et ecce adijciaꝫ ſuper dies tuos quindecim an­nos. et de manu regis aſſyriorū liberabo te. et ciuitateꝫ hanc ꝓtegam ꝓpter me. et ꝓpter dauid ſeruū meū. Quid euidentiꝰ hoc teſtimonio. quo miſcd̓ie ac pietatꝭ in tuitu mauult dn̄s ſuum caſſare ẜmo­nē. et ad preſtitute mortis terminos qui­decim annis vitā precantis extendere. qͣꝫ per immobilitatē decreti ſui inexora­bilis inueniri. Similiter etiā loquit̉ ad niniuitas cenſura diuina. Adhuc tridu um ⁊ niniue ſubuertet̉. Moxqꝫ peniten tia eoꝝ ieiunijſqꝫ mollitur taꝫ minax et abrupta ſnīa atqꝫ ad partē miſcd̓ie pro­na pietate deflectitur. Ꝙ ſi quis velut p̄ ſcium conuerſionis eoruꝫ. ſb̓uerſionem ciuitatis ad hoc eis dn̄m aſſerat cōmīa­tum. vt eos ad ſalutarē penitentiā ꝓuo­caret. cōſequēs ē vt hi qͥ fratribꝰ preſunt abſqꝫ reprehenſione mendacij his qui ī­digent emēdari. aliqua etiā diſtrictoria quā facturi ſunt ſi opus fuerit cōminen tur. Sin vero dixerit deū ſeuerā illā ſen tentiā ſuā penitentie eorū conſideratiōe reuocaſſe. ẜm illud qd̓ per ezechieleꝫ ait Si dixero impio morte morieris. et ege­rit penitentiā a peccato ſuo. feceritqꝫ iu­diciū ⁊ iuſticiā. vita viuet ⁊ nō moriet̉. quibꝰ docemur exemplis nō debere nos obſtinate in noſtris definitionibus ꝑdu