Seite
Collatio XVII abbatis Ioſeph mus. In illis enī corporalibus exercitijs ſi pro tempore relinquantur periculum nō eſt. ab his vero vel ad momentuꝫ de clinaſſe mortiferum eſt. Quēadmodum debeāt celāda cōmitti. Cap̄. xxx. Oc quoqꝫ ſimili cautione curā dum eſt. vt ſiquis forſitan ẜmo quē eſſe vultis occultuꝫ. de vr̄o I ore fuerit prolapſus. nulla occultatiōis precepta ſollicitent audientē. magis eniꝫ latebit ſi negligenter atqꝫ ſimplicit̓ trāſ eatur. qꝛ nō tanta quilibet fratrū ſuꝑ di­uulgatione eius impugnatiōe torq̄bit̉ exiſtimās rem vilem aliquā tranſitoria cōfabulatione prolatam. et quę ex hͦ ip̄o ſit leuior. quia cautiſſimo ſilentij precep­to ſenſibus audientis cōmendata nō fu erit. Nam ſi etiā fideꝫ eius aliqua ſacra mentorū obteſtatione deuinxeris. citius illud ꝓdendum eſſe non ambigas. Ma ior enim aduerſus ip̄m vis diabolice im pugnationis inſurget. vt et te meſtificet vel denudet. et illū tranſgreſſorem qͣꝫtoti us ſui faciat ſacramenti. Nihil ſuper his que ad vſum comuis vite attinet definiēduꝫ Cap. xxxi. T idcirco nihil debet abrupte monachus ſuꝑ his dūtaxat q̨̄ ad corporales exercitatiōes per­tinent definire. ne aduerſariū ad impug nationem eorum que velut ſub legis ob­ſeruatione cuſtodit magis incitans citiꝰ ea violare cogatur. Prefigens ſiquideꝫ ſibi legem vnuſquiſqꝫ ſub libertatis gr̄a ꝯſtitutus. ne ꝑnicioſa ſemetip̄m obliget ſeruitute. vt ea quę licito immo etiā lau­dabiliter cum gratiarum actione preſu­mere potuiſſet. ſi neceſſitas fortaſſe cōpu­lerit velut tranſgreſſor percipere cōpella­tur cū preuaricatione peccati. Ubi eniꝫ nō eſt lex. nec preuaricatio. Hac btīſſi­mi Ioſeph inſtitutiōe atqꝫ doctrina ve lut diuino oraculo cōfirmati. in egypto reſidere maluimus. Sed licet paruꝫ de­inceps de noſtra eſſemus promiſſiōe ſol liciti. tamē expleto ſeptē annoꝝ numero ſponſionē noſtrā gratanter impleuimꝰ. Excurrētes namqꝫ ad cenobiū noſtrum illo iam tꝑe quo de impetrando ad here­mū reditu fiduciā gerebamus. primū ſe­nioribus noſtri honorē debitū ſoluimꝰ. deinde animis eorū qui pro charitatꝭ ar­dore creberrimis litterarū noſtrarū ſatiſ­factionibus neqͣqͣꝫ fuerant deliniti. pͥſti­nam reddintegrauimus charitatē. tandē­qꝫ ad plenū aculeo nr̄e ſpōſiōis auulſo his qͦꝫ cū gaudio proſequētibus ad ſcy­thiotica ſolitudinis ſecreta remeauimꝰ. Hāc vobis o ſancti fratres illuſtriū pa trū ſcientiā atqꝫ doctrinā noſtra vt potu­it elucubrauit inſcīa. quaꝫ etiā ſi incul tus forſitan ſermo confudit potius qͣꝫ di­geſſit. queſo ne laudem inſigniū virorū reprehēſio nr̄ę ruſticitatis euacuet. Tu­tius ſiqͥdem nobis in conſpectu nr̄i iudi cis viſum eſt. doctrine huius magnificē tiam vel incultis ẜmonibus ꝓdere qͣꝫ ſi lere. quippe cū et profectui lectoris. ſi ſb̓li mitatē ſenſuū ꝯtemplet̉. hoc qd̓ īperitia noſtri ſermonis offendit obeſſe non poſ ſit. et maior ſit nob̓ vtilitatis cura qͣꝫ lau dis. Neqꝫ enī hoc qd̓ ſanctoꝝ virorū di­cta deſcripſi. et plenū periculi. ⁊ egenum laudis eſſe nō nouera. ſed prudēs vt dr̄ laqueo pedem indidi. nec me indubita to diſcrimini ſub incerta ſpe alieni pro­fectus tradere recuſaui. monēs om̄es ad quorū manus opuſcula iſta peruenerit. vt quicqͥd placuerit in eis patrū. noſtrū vero ſciat eſſe qd̓ diſplicet. omnes qͥbus amabilis eſt vita ⁊ doctrina ſanctorum. Explicit collatio ſecunda abba­tis Ioſeph d̓ diffiniēdo Expliciunt ſepte alie collationes caſſiani.