De tribus generibus monachorū nem nr̄e agnitiōis attraxit. omnibꝰ inſtitutis qͥbus illic pͥmordia vr̄a preuenta ſunt penitus abdicatis. q̄cūqꝫ ſeniores vr̄os agere vl̓ tͣdere videritꝭ. ſūma hūili tate ſectamī. Neqꝫ vos moueat. aut ab imitatiōe retrahat ac diuertat. etiā ſi vo bis ad preſens alicuius rei vl̓ facti ratio vel cā nō liqueat. qꝛ eos qui bene de cun ctis ac ſimpliciter ſentiūt. et vniuerſa q̨̄ a ſenioribꝰ tradi geri ve perſpexerint. fide liter imitari magis qͣꝫ diſcutere ſtudent per oꝑis experientiā etiā rerū omniū ſciē tia ſubſequet̉. Ceterū nūqͣꝫ rationē veri tatis intrabit. quiſqͥs a diſcuſſione ceprit erudiri. quia videns eū inimicus ſuo potius qͣꝫ patrū iudicio ꝯfidentē. facile ī id vſqꝫ ꝓpellet. vt etiā illa q̨̄ maxime vti lia atꝫ ſaluberrima ſunt. ſuperflua ei videātur ⁊ noxia. Atqꝫ ita preſumptiōi eiꝰ callidus hoſtis illudet. vt irrationabili bus diffinitiōibꝰ ſuis pertinaciter inherendo. hͦ ſolūmodo ſibi ſanctū eſſe ꝑſua deat. qd̓ rectū atqꝫ iuſtiſſimū ſuę tantuꝫ obſtinatiōis errore cenſuerit. ¶ De tribus generibus mōachorum que intra egyptum ſunt. Cap. iiij. Uamobrē ordo atqꝫ pͥncipiuꝫ ꝓfeſſionis nr̄e quēadmodū vel vn̄ deſcēderit pͥmū debitꝭ agno ſcere. Tūc enī poterit qͥs deſiderate artis efficacius aſſeqͥ diſciplinā. et ad exercendā eā ardentius incitari. cū auctoꝝ ⁊ fū datoꝝ eius agnouerit dignitatē. Tria ſunt in egypto genera monachoꝝ. qͦrum duo ſunt optima. tertiū tepidū atqꝫ om̄i modis euitandū. Primū eſt cenobitaꝝ qͥ ſcꝫ in cōgregatiōe ꝑiter ꝯſiſtentes. vni us ſenioris iudicio gubernātur. cuius generis maximꝰ numerꝰ monachoꝝ ꝑ vni uerſam cōmorat̉ egyptum. Scd̓m anachoretarū. qui pͥus in cenobijs inſtituti. iamqꝫ in actuali cōuerſatiōe ꝑfecti. ſoli tudinis elegere ſecreta. cuius ꝓfeſſionis nos quoqꝫ optamꝰ eſſe participes. Tertiū rep̄henſibile ſarabaitarū eſt. De qui bus ſingillati ꝑ ordinē pleniꝰ diſſeremꝰ Harū igit̉ triū ꝓfeſſionū fundatores p̄ mū vt diximus debetis agnoſcere. Naꝫ ꝓfecto ex hocip̄o. vel odiū ꝓfeſſionis illiꝰ naſci poterit quę vitanda eſt. vel eius de ſideriū q̄ ſequēda. qꝛ neceſſe ē vnāquā qꝫ viā ad illū finē ſuū pertrahere ſectatorem. ad quē auctor ip̄iꝰ inuētorqꝫ peruenerit. ¶ Quibus autoribus cenobitarū ſit iſtituta ꝓfeſſio. ¶ Cap̄. v. Taqꝫ eenobitarū diſciplina a tꝑe predicationis apl̓ice ſump. ſit exordiū. Naꝫ talis extitit in hieroſolimis oīs illa credentiū multitudo. q̨̄ in actibꝰ apl̓oꝝ ita deſcribit̉. Multitudinis credētiū erat cor vnū ⁊ anima vna. nec quiſqͣꝫ eoꝝ q̨̄ poſſidebat aliqͥd ſuū eſſe dicebat. ſꝫ erat illis oīa cōmunia Poſſeſſiōes ⁊ ſb̓as vēdebāt. et diuidebāt ea om̄ibꝰ ꝓut cuiqꝫ opꝰ erat. Et iterum. Neqꝫ.n. qͥſqͣꝫ egens erat int̓ illos. Quotqͦt ei poſſeſſores agroꝝ aūt domorū erāt. vēdentes afferebāt precia eoꝝ q̨̄ vēdebāt ⁊ ponebāt an̄ pedes apl̓oꝝ. Diuidebat̉ aūt ſingulis ꝓut cuiqꝫ opꝰ erat Talis inqͣꝫ erat tūc oīs eccleſia. qͣles nūc perpaucos in cenobijs inuenire difficile ē. Sꝫ cū pꝰ apl̓oꝝ receſſuꝫ tēpeſcere cepiſſet credentiū multitudo. ea vel maxīe q̨̄ ad fidem chriſti de alienigenis ac diu̓ſis gētibꝰ ꝯfluebat. a qͥbꝰ apl̓i pro ip̄is fidei rudimētis ac inueterata gētilitatꝭ cō ſuetudine nihil amplius expetebāt. niſi vt ab īmolaticijs idoloꝝ ⁊ fornicatione ⁊ ſuffocatis ⁊ ſanguine tēperarent. atqꝫ iſta libertas quę gentibus propter infirmitatē prime credulitatis indulta eſt. eti am illius eccleſie quę hieroſolimis conſiſtebat perfectionē paulatim ꝯtamina recepiſſet. et creſcēte quotidie vel indigenarū nūero vel aduenaꝝ. pͥme illiꝰ fidei refrigeſceret feruor. nō ſoluꝫ hi qͥ ad fidē chriſti ꝯfluxerant. verūetiā illi qͥ erāt eo cleſie pͥncipes ab illa diſtrictōe laxati ſūt Nōnulli.n. exiſtīantes id qd̓ videbāt gē tibꝰ ꝓ infirmitate ꝯceſſuꝫ. ſibi etiā licitū nihil ſe detrimenti ꝑpeti crediderunt. ſi
