De fine cenobite et heremite nū medela monſtret̉. Nulli nāqꝫ dubiū eſt illū poſſe rectiſſime de remedijs malarū valitudinuꝫ diſputare. qͥ earum pͥus cauſas atqꝫ origines egrotantiū cōſcīa atteſtāte deprehenderit. Itaqꝫ licet doctrina beatitudinis tue vulneꝝ noſtroꝝ archana nudauerit. qͦ ſit vt ſperare aliquid etiā de remedijs audeamus. qꝛ taꝫ euidens declaratio morbi ſpem remedij pollicet̉. tamē quia pͥmum vt ais in congregationibꝰ initium ſalutis acqͥritur. ⁊ ſani in ſolitudine eſſe nō poſſunt. niſi qͦs pͥus cenobioꝝ medicina ſanauerit. ꝑni cioſa rurſum deſperatiōe cōcidimus. ne forte qͥ imperfecti cenobiū reliqͥmus. neqͣ qͣꝫ iam perfecti eſſe in heremo valeamus. ¶ Reſponſio ſuper eoruꝫ medici Cap. xiiij. na. Ohannes. De morboꝝ ſuo rū curatiōe ſollicitis remediuꝫ ſalutare deeſſe nō poterit. et id circo eodeꝫ modo quo vniuſcuiusqꝫ vicij deprehēdunt̉ indicia. etiam remedia ſunt querenda. Nā quēadmodū ſolita rijs hūane ꝯuerſationis vicia diximus nō deeſſe. ita virtutū ſtudia ⁊ inſtrumen ta ſanitatū. om̄ibus etiā ab hūana con uerſatione diſcretis poſſe ſuppetere non negamus. Cuꝫ ſe igit̉ impatiētie ſiue ire perturbatiōibꝰ incurſari. illis quę ſupra oſtendimus indicijs vnuſquiſqꝫ depre henderit. cōtrarijs ſemetip̄m ſemꝑ obie ctionibꝰ exerceat. et ꝓpoſitꝭ ſibi multimo dis iniuriarū diſpendiorūqꝫ generibus velut ab alio ſibimet irrogatis. aſſuefaciat mentē ſuā om̄ibꝰ quę inferre imꝓbitas poteſt. perfecta hūilitate ſuccūbere atꝫ aſpera ſibi queqꝫ et intolerabilia frequēter opponēs. qͣꝫta eis occurrere debeat lenitate omni iugiter cordis contritione meditetur. Et ita reſpiciens ad illas ſanctoꝝ oīm ſiue ip̄ius dn̄i paſſiōes vniuerſa nō ſolū ꝯuicioꝝ ſꝫ etiā penarū genera. inferiora meritis ſuis eſſe ꝓnūcians. ad omnē ſe dolorū tolerātiam ꝑꝑabit. Cumqꝫ aliquādo ad cetus fratrum aliqua fuerit inuitatione reuocatus. qd̓ non poteſt vel raro etiaꝫ diſtrictiſſimis heremi accolis n̄ ꝓuenire. ſi mentem ſuā etiam pro leuibꝰ quibusqꝫ rebus deprehenderit tacite fuiſſe cōmotā. vt quidaꝫ occultorū motuuꝫ ſeueriſſimus cenſor mox ſibi illa duriſſima iniuriarū gn̄a qͥ bus ad perfectā tolerantiā ſemetip̄m qͦti dianis meditatiōibꝰ exercebat ex ꝓbret atqꝫ ita ſe obiurgās ⁊ increpans alloqͣtur. Tu ne ille es bone vir. qui dum te in illa ſolitudīs tue exerceres paleſtra. oīa ſuꝑaturū mala conſtantiſſime preſumebas. qui duduꝫ cū tibi nō ſolū ſummas ꝯuicioꝝ acerbitates. verūetiā intoleranda ſupplicia ip̄e ꝓponeres. ſatꝭ validum atqꝫ ad oēs ꝓcellas īmobilē te credebas Quō inuicta illa patīa tua. leuiſſimi ꝟ bi ꝓluſiōe ꝯfoſſa ē? Quō domū tuā ſuꝑ illā ſolidiſſimā petrā tanta vt t videba tur mole ꝯſtructā. leuis aura cōmouit. Ubi eſt illud qd̓ inani fiducia bellū ī pace deſiderās ꝓclamabas. Paratꝰ ſuꝫ ⁊ nō ſum turbatꝰ vt cuſtodia mādata tua Et cum ꝓpheta ſepe dixiſti. Proba me domine et tempta me. vre renes meos et cor meum. ⁊ proba me domine ⁊ ſcito cor meuꝫ. interroga me et cognoſce ſemitas meas. ⁊ vide ſi via iniquitatis in me eſt: Quō ingētē certaminis apꝑatū exigua hoſtis vmbra ꝯterruit. Tali ergo ſemet ip̄m cōpunctiōis aīaduerſiōe ꝯdēnās. inultā animi ſui cōmotiunculā eſſe non ſinat. ſꝫ artiore carnē ſuā ieiunij ac vigiliarū correptiōe caſtigās. ac iugibꝰ cōtinentie penis culpā ſue mobilitatis excru cians. id qd̓ ad plenū excoquere in cenobij cōuerſatiōe debuerat. in ſolitudīe cōſtitutus hͦ exercitationis igne cōſumat. Illud ſane ad obtinēdā iugē ac ſtabilē patientiā ꝯſtāter atqꝫ ī mobiliter eſt tenē duꝫ. nō licere nobis quibus lege diuina nō ſolū vltio iniuriarū ſꝫ etiā memoria ꝓhibet̉. cuiuſlibet detrimēti vl̓ irritatōis obtētū ad iracūdiā ꝯmoueri Qd̓.n. aīe
