Collatio xix Abbatis Iohannis grauius p̄t euenire diſpendiū. qͣꝫ vt ꝑcō motiōis ſubitā cecitateꝫ veri atqꝫ eterni luminis claritate priuata. ab illius qui mitis ⁊ humilis eſt corde contemplatione diſcedat: Quid gͦ pernicioſius. quid ve deformius. qͣꝫ vt quis honeſtatis iudi cium ⁊ regulam ac diſciplinam recte diſcretiōis amittat. et ea ſanus ac ſobrius perpetret. quę ne temulentus quideꝫ qͥs ac ſenſu indigēs veniabiliter admiſiſſꝫ: Hec ergo et his ſimilia detrimenta quiſ qꝫ perpenderit. non ſolum vniuerſa dānorum genera. ſed etiam iniuriarum atꝫ penarum quecunqꝫ poſſunt a crudeliſſimis irrogari. facili ſuſtentatione deſpici et. nihil diſpendioſius iracundia. nec p̄cioſius animi trāquillitate. ac perpetua cordis ſui iudicās puritate. Ob quā nō ſolum carnalium. ſed etiam illaruꝫ que ſpiritales videntur rerū ſpernenda ſunt commoda. ſi alias acquiri vel perfici niſi cum huius tranquillitatis perturbatio ne non poſſunt. ¶ Interrogatio an ita caſtitas ſicut et cetere paſſiōes debeat explorari. ¶ Cap. xv. Ermanus. Sicut ceteroruꝫ vulnerum. id eſt. ire. triſticie. impatientie. per obiectionem contrariarum rerum medela monſtrata eſt ita etiam contra ſpiritum fornicationis qd̓ curationis genus nos oꝑteat adhibere volumus edoceri. id eſt. vtrum etiā concupiſcentie ignis propoſitis ſicut il lic maioribꝰ irritationuꝫ augmētis poſſit extingui. quod ſatis caſtitati credimꝰ eſſe contrarium. ſi non ſolum exaggeren tur in nobis libidinis incentiua. ſꝫ vel p̄tereunte mentis oculo perſtringentur. Reſponſio quibus documētis poſſit agnoſci. Cap̄. xvi. D hannes. Queſtionem q̨̄ etiam tacentibus vobis narrationem noſtram fuerat ſecutura. ſagax interrogatio veſtra preuenit. et idcirco efficaciter eam ſenſibus veſtris concipiendam eſſe non ambigo. quādo quidem inſtitutionem noſtram acumen veſtri preceſſit ingenij. Sine labore eniꝫ cuiuſlibet queſtionis dilucidatur obſcuritas. cum abſolutionē eius anticipans inquiſitio qͦ ducenda eſt antecedit. Itaqꝫ remedijs quidem illorum quę ſupradiximus viciorum. non ſolum nihil offi ciunt. verumētiam multum conferūt hu mana conſortia. Nam frequentia impatientie ſue crebrius patefacta. quanto magis aſſiduum ſuperatis doloreꝫ cō punctionis intulerint. tanto velociorem laborantibus conferunt ſanitatem. Ob qd̓ etiam in ſolitudine conſiſtentes. cuꝫ irritationum fomes atqꝫ materia ab hominibus non poſſit exurgere. tamē earūdem incitamenta debemus etiam ex īdu ſtria retractare. vt aduerſus ea iugi cogitationum colluctatione pugnantibꝰ nobis medela promptior conferatur. Con tra fornicationis vero ſpiritum. diuerſa ratio et diſpar eſt cauſa. Naꝫ quemadmodum corpori vſus libidinis carniſqꝫ vicinitas. ita etiam menti memoria eius eſt penitus ſubtrahenda. Satis eniꝫ pernicioſum eſt adhuc infirmis egriſqꝫ pectoribus vel tenuiſſimā r̄cordationē huius paſſionis admittere. ita vt nōnunqͣꝫ eis etiam ſub recordatione ſanctaruꝫ feminarum. velut ſub ſacre lectionis hiſto ria noxie titillationis ſtimulus excitetur Cuius cauſa ſeniores noſtri huiuſcemo di lectiones ſub preſentia iuniorum ſolent conſultiſſime preterire. Sane perfectiſſimis quibusqꝫ et ſummo iā affectu caſtimonie conſummatis. probationes quibus examinare ſe valeant deeſſe non poſſunt. quibus perfectiſſima cordis īte gritas incorrupto ꝯſcīe iudicio cōprobe tur. Erit gͦ ꝯſummatiſſimo viro ſimilis his quę ſupradicta ſunt etiā ſuper hac paſſione probatio ſui. ſcꝫ vt qͥ ſe radices
