Seite
Pars Octaua Folium. LI. diuina ſecrata magis veneranda ꝙͣ diſcutienda cenſeo. Sim­plicitati fidei hec ſufficere puto. ſi dicimꝰ qͥa tale dedit. qua­le voluit.& rurſum quale dedit: ipſe nouit. Ideo enim dedit tale: quale voluit. quia omnipotens erat:& potuit omne qͦd voluit. Ideo autem ipſe nouit quale dedit. quia ſapiēs erat:& non potuit ignorare qͦd fuit. Propterea leuius ſe queſtione abſoluit: ⁊ fortaſſe tutiꝰ in ſemetipſo ſubſiſtūt qui non dicit mortale dedit: ne videatur dicere cōtra ſacramenti dignitatē Nec dicit immortale dedit: ne eſtimet̉ credere cōtra eam que in chriſto ante reſurrectōnem fuit mortalis corporis veritatē Propter hoc fortaſſis meliꝰ eſt: vt neutrū diffinire preſuma mus ꝙͣuis tamen alteꝝ fuiſſe credamus. Sic itaqꝫ non dicat̉ hoc vel hoc fuit: ꝙͣuis tamen credatur: quia alterū fuit. Od ſi alterum dicendū eſt: ego abſqꝫ pre iudicio veritatis magꝭ ſenſu ad illo accedo: vt illud impaſſibile& immortale. qͣntū ſcilicet pertinet ad ſanctificatiōeꝫ ſacramenti tradidiſſe dicat̉. Si quis autem obiciendū putet. ꝙ ante reſurrectionem dn̄s hieſus xp̄c corpus mortale portabat.& hoc ip̄i indubitanter profitemur mortalem fuiſſe dn̄m hieſum ẜm humanitatem ſuſceptam. qͥa ſi mortalem fuiſſe non crederemus: mortuum negaremus. Numana ergo natura in chriſto mortalis fuit: ſed voluntate: non neceſſitate. Ex eo enim quo per gratiam ab omni peccato munda verbo dei in vnitatem perſone iūcta eſt: ab omni mortis neceſſitate ⁊ debito libera facta eſt. vt ni­hil morti deberet: pro eo quod peccati nihil haberet. ſuſtinuˢ tamen ſponte mortalitatem. quia mortem ſuſtinere volebat. Quia ſi mortalitatem non ſuſtinuiſſet: mori omnino non po tuiſſꝫ. Sic ergo ſponte mortalitatem portauit: quouſqꝫ mortē guſtaret. ⁊ ita mortalitatem deponeret. Quia ergo volūtate non neceſſitate mortalis fuit: ipſius mortalitatis proprietatē ſecundum ꝙ ratio& ordo temporis poſtulabat: priuſꝙͣ eam per mortem totam exueret. aliquando ex parte quando vo­luit depoſuit.& rurſum quando voluit recepit. vt in hocip̄o probaret: quia in quantum eam ſuſtinuit: ex neceſſitate nō eſſꝫ. qui ſic pro poteſtate in quantum voluit eam nō habere ſuſtinere omnino non poſſet. Legitur in euangelio: quia dn̄s hieſus xp̄c cum verbum vite predicaret:& ad vitā mortales et morit̉os inuitaret: zelantes hoſtes qͣꝫ ratione cōuincere nō poterant: furore extinguere volebant. Itaqꝫ quaſi in eum qui nihil ampliꝰ mortali haberet: manus iniecerunt in ipſum:& duxerunt eū in ſupercilium montis: vt illinc eū precipitarēt