Folium. LXXXIuli Pars Duodencia homo ꝯmutationem pro anima ſua. Vides manifeſte quia vnum eſt qͦd commutationem non recipit: neqꝫ diſpenſatiōꝫ admittit. hoc ſi voues imo quia voues. non enim bonus eſſe potes: ſi hoc non voueris. redde qͦd vouiſti ip̄m qͦd vouiſti redde. quia ſi aliud reddere volueris: non accipitur pro iſto­quodcunqꝫ illud fuerit. Vouete inquit pſalmiſta& reddite d. d. v. o. i. e. a. in. Que munera. Afferte domino filij dei a. di­a. forte iſta ſunt munera que vouere nos iubet reddere p̄ſal miſta: arietes filios arietum cum dicit. Vouete reddite. d d. o. q. ī. Que munera. Audi quid ſequitur. Terribili ei. a ſ. p. t. a. o. x. t. Quid hoc pertinuit vt poſtqmͣ dixerat: Reddite domino deo veſtro munera. ſtatim ſubiungeret. Terribili& ei qui aufert ſpiritum principū. niſi quia ipſa munera ip̄m ſpūm ſignificare voluit: Si ſpūm principum aufert. auferr­non poterit ſpiritū tuum. Redde ergo voluntarius: ne amit­tas inuitus. Vouete reddite d. d. v. o. q. i. a. iij. Terribili& e. q. a. ſ. p. t. a. x. t. Vide ergo frater quid eſt qͦd vouere reddere nos oportet dn̄o deo noſtro ſi prius vouere vel poſt votū reddere nolumus: tamen retinere non valemus. Si reddimꝰ accipiet. ſi reddimꝰ tollet. Si reddimꝰ: dato remunera­bit. ſi non reddimus: pro non dato condemnabit. Si em̄ red­dimus: quod noſtrum eſt damus reputatur ad iuſticiam ſi aūt non reddimꝰ: qͦd alienum eſt retinemus:& imputatur ad culpaꝫ. Qui aniat inqͥt aīam ſuam ꝑdet eam qui oderit aīam ſuam ꝓpter me: inueniet. Seruat ſibi mihi tribuit et ſibi qui retinet amittit. Vouete ergo reddite. Si voues animam tuam: redde animam tuam. Noli putare reddere poſſis pro anima tua pecuniā tuam. hoc em̄ eſſꝫ plus voue̓re et minus reddere:& non eſſet equa recōpenſatio. Si tua das deo. teipſum dyabolo: non eſt equa particio. Nonne ſi recte offeras non recte diuidas: peccaſti. Plus valet anima& mi nus pecunia. Nonne anima plus eſt ꝙͣ eſca:& corpus plus ꝙͣ veſtimentum. Si plus eſt anima qͣꝫ eſca: plus vtiqꝫ eſt ꝙͣ pe­cunia: quia& eſca plus eſt qmͣ pecunia. propter eſcam enim datur pecunia. et ſi eſca non eſſet: pecunia quid eſſet. Nam qͦd plus confert prodeſt: ip̄m plus neceſſe eſt. Si ergo vo­ues animam: noli pro anima dare pecuniam. quia ſi hoc fac­fraudem facis. plus vouens minus reddens. Cum pro ani ma tua non potes dare pecuniam tuam: Niſi forte pro ani­ma tua ita pecuniam tuam dare volueris: vt anima tua da­ta acceptabilior fiat pro illa. cum illa amatur: pro illa ſine illa non accipitur. Noli ergo putare pro anima tua: id eſt pro commutatione anime tue pecuniam tuam dare poſſis.