qͣꝫ deo charus& acceptus eſſes ignorares. Nunc vero ut aurūigne/ ſic bona animi tui hac fortunæ acerbitate ſunt illuſtrata.Nunc aperte ītelligis: tuoꝝ in te beniuolentiā populoꝝ: quiquū deſideriū tui ferre nō poſſent: bis excuſſo a ceruicibus ſuis hoſtiū tuoꝝ iugo: non ſine magno& vite& reꝝ ſuaꝝ periculo regnū tibi aſſeruerūt. Nūc clare cognoſcis quantā tui curā deus habeat. oīpotēs: qui totiens te ex tot pericl̓is liberauit& ne pedē offenderes inimicoꝝ laqueos fregit. Nec tui tantūpopuli benignitatē tuā ſenſerūt: veꝝetiā externi. Quæ em̄ ſalus: amiſſa arce: faneſtribꝰ eſſe poterat: ni tuoꝝ cōceptā in eosirā ac furorē cōtinuiſſes. Ingenue igit̉ fatent̉ oēs ſe vitā/ diuitias/ opes/ patriā:& quicꝗd chari habent: ꝑ te ſibi eſſe ſeruata.qd̓ Antonius nicoſantes clariſſimus iuriſcōſultus optīe(hocepigrāmate) teſtat̉. Mœnia ꝙ fani ſuperāt: ꝙ libera tellus: Ꝙpopulus: ꝙ res: ꝙ manet urbis honos: Ꝙ furor:& mortes: ꝙſæua īcendia ceſſant Inclite dux laudis: ſunt monumēta tuæ:Facta patris ſeq̄ris: quā preſtitit ille ſalutē Reddis. libertas teduce nr̄a redit Sic placitū ſuperis: ut pendeat ordine certo: Aferetro ſemꝑ ſemine nr̄a ſalus. Præterea quū Ludouicus Odaxius vir eloquētiſſimus& utriuſqꝫ linguæ doctiſſimus/ tehoc qͦqꝫ parētis habere mihi retulerit/ ut illuſtriū viroꝝ vitas& maxīe Cæſaꝝ/ libenter lectites: Sex Aureliū Victorē de vitis cæſarū(tuo noīe) imprimendū curaui: ut nō ſolū apud teprincipē meū unicū: veꝝetiā quocūqꝫ delatus fuerit: ſit teſtismeæ in te obſeruātiæ. Duo tn̄ me turbarūt qd̓ unicum tantūhabuerim exēplar idqꝫ in nōnullis locis mendoſum: ꝙ laboribus ſcholaſticis īpeditus diligēter recognoſcere nō potuerimVale dux clariſſime ex urbe faneſtri. iiij. kal̓. Martij. M.DIIII¶ Carmen Nicolai Marchetti Faneſtris.Nomina& imperij lateant ne ſtemmata lapſiVſqꝫ ducem: qui nunc auſtria iura tenetAbſtemi effectum eſt ſtudio: qui carceris atriHoc opus Aureli protulit e tenebrisHuic omnis tantum Cæſar qͣꝫ ſæcula debentNoſtra: quibus tot res poſſe videre dicatur.
