Fo. III. Germanoꝝ quinqꝫ eſſe genera. Caput primum. Ermani quinqꝫ conſtant generibus. vindelicis: quoꝝ pars Burgundiones nō hi qui Gallias obtinent. ſeu apud Eduos& ararin fluuium ſedes habent: qui ger manoꝝ coloni in ritus moreſqꝫ gallicos deformati ſunt. Alte rū genus ingeuones quoꝝ pars Cimbri teutoni a Chaucorū gente. Tertiū Iſteuones Rheno proximi quoꝝ pars Cimbri mediterranei. deinde Hermiones quoꝝ Sueui Hermunduri: Chatti: Cheruſci. Quintū genus Peucini dicti Baſtarne cōter mini Dacis. ¶ Cibri germanoꝝ vetuſtiſſimi vicere græcos: Boios ylliricum: romanos conſules& legatos plurimos atqꝫ Hyſpanos: Caput. II. Homerus Ex his fama vetuſtiores Cimbri(ſiue illi teutoni: ſiue medi terranei fuerint) Homeri celeberrimi poetaꝝ ætate vel paulo ſupra: eius ætatē/ militiā agitauere: uſqꝫ ad Meotida paludem ſuæqꝫ expeditionis monimenta: Cimmeriū Boſpharon reliquere/ nā græci Cimbros μεpios vocant: audacterqꝫ tra iecto Boſpharo ad loniā vſqꝫ terrā decurſarunt: Sardibus cap tis& Magnetum gente a Treribus funditus deleta/ quæ gens Cimmerica diu ſecundis rebus uſa eſt. Cimbroꝝ clima. ipſe poeta inſinuans qd̓ tenebroſum eſſet: ſic memorat. Aere& nebula cooperti ſunt: illis ſol nunqͣꝫ pheton ſua lumīa ſpargit Pernicioſa ſuꝑ nox ſemꝑ tendit̉ iſtis. Habitant aūt in germaniæ ora Cimbricū Cherſoneſum ab eis appellatū inter albis et Chaluſi fluminū oſtia: Inter germanicū ſarmaticūqꝫ oceanū. Hi ſunt qui ad ponti dexterā mediterraneā regionē habitātes vſqꝫ in loniam excurrebāt. Hos ſchyte ex his ſedibus popule runt Schytas aūt græci/ qui panticapeum& alias in BoſphoStrabo. Ariſtoteles. Plutarchus ro vrbes habitabāt: de his noſtris populis: multa apd̓ Strabo nē reliquoſqꝫ græcos hiſtoricos apd̓ Plutarchū Ariſtotilemqꝫ philoſophos legimus: vtinā tanti animi noſtris germanis principibus hodie ineſſet: vt quas Cimbri olim ob bellicam ſolum gloriā ſubegerūt. Hi ꝓ xp̄i fide& caritate eas ſedes ex Turchoꝝ manibus eriperēt/ quoꝝ hodie ſeruituti lonia pon tus: græciaqꝫ om̄is: nō abſqꝫ magna omniū chriſtianoꝝ regū Hiij
