extaſis vel exteſis. ſiſtole. dyereſis. ſineriſis vel epi­ſinalimpha. elipſis. anthiteſis. methateſis. Hic nota. methaplamꝰ fit ī dictione ſic̄ barbariſmꝰ cuius vt dixi quattuor decim ſūt ſpecies. Et fit tri­pliciter. additōem. ſubtractōem.& tranſmuta­tionē. Cum fit per additōnem habet tres ſpecies ẜm principiū. mediū& finē. ſcꝫ ꝓtheſim fit per additōem in prīcipio. Epentheſim fit additōe. in medio. Paragoge fit additōem ad finē Itē ſit per ſubtractōem.& ſic habet tres ſpēs contra rias p̄dictis tribus. Prima eſt afereſis ſubtractio a prīcipio dictōis. ꝓtheſi ꝯtraria. Secūda ē ſincopa ē ablatio de medio dictōis. epētheſi ꝯtraria. Ter cia ē apocopa abſciſio de fine dictionis. ꝯtraria pa ragoge.& ſic habemꝰ ſex ſpecies. Iteꝫ fit per trāſ mutōnem.& ſic habet octo ſpēs vt patebit. Et ſic ſūt quattuor decim ſpecies in vniuerſo Rotheſis eſt appoſitio quedam ad princi pium dictionis lrē vel ſillabe. vt gnato nato.& tetulit tulit. ſic em̄ dicebāt antiqui. Et dicit̉ a ꝓthos& theſis. Nam vt dicit hug̓. Theſis qd̓ eſt poſitio cōponit̉ ꝓthos qd̓ ē primū. Et d̓r ꝓtheſis qͣſi ꝓthoteſis.i. prima poſitō lrē vel ſillabe in principio dictōis. Vel ꝓtheſis d̓r a pros qd̓ eſt ad.& theſis. qd̓ eſt poſitio. Inde ꝓ­theſis. id eſt. appoſitio Pentheſis ē appoſitio ad mediā dictōem lrē vel ſillabe. vt Reliquias danaū. pro reliquas. Et induperator. īꝑator Nec em̄ in metro heroico aliter ſtare poſſunt. Nec a quibuſdā d̓r epentheſis. a qͥbuſdam parētheſis. Et dr̄ epentheſis ab ep̄i qd̓ eſt ſupra.& theſis poſitio. Inde epentheſis. id ē. ſuppoſitio lrē vel ſillabe in medio dictionis ſcd̓m hug̓. Vel dicitur ab ep̄en qd̓ eſt inter. vel medium.& theſis poſitio. qͣſi poſitio facta in medio. vel qͣſi interpoſitio. Vn̄ greciſmus Signat ep̄en mediū qd̓ monſtrat epentheſis ipſa Aragoge. eſt appoſitō quedā ī fine dictō nis lrē vel ſillabe. ut magis pro magi.& poteſtetur poteſt.& amariter ama­ri. Et pōt cōtingere ī ſillabica adiectōe. ut huiuſce huiꝰ. Hanc alij ꝓparaleſim appellant. Et d̓r a pa ra qd̓ eſt iuxta.& gogos ductio ul̓ additio. quaſi ductio vel additio facta circa finem dictionis. Fereſis. ē ablatio a pͥncipio dictioniſ traria protheſi. ut temno contemno. & mitte dimitte. Et dicitur a phares quod īterp̄tatur diuiſio.& a. Inde hec afereſis qͣſi a capite diuiſio. id ē. ſubtractio lrē vel ſillabe ī pͥn cipio a naturali quantitate dictōnis. ſcd̓m hug̓.& ſic ſcribit̉ per f. vel ph. Vel aufereſis dicit̉ ab au­ferendo.& ſic ſcribit̉ au. dyptōgū. vide in ſitus Incopa eſt ablatio de media dictione lrē aut ſillabe. cōtraria epentheſi. vt auda­cter pro audaciter.& commorit cōmo uerit. Et d̓r a ſin quod ē con.& copos qd̓ eſt ceſio Inde ſincopa quaſi de medio ceſio. vel ut dicit hu guicio. Cope grece latine ceſio dicitur. Et compo nitur a ſin qd̓ eſt con.& dicit̉ ſincopa. id ē. abſtra ctio lrē vel ſillabe de medio dictionis. quaſi conci ſio. id ē. cōmunis ceſio. Illud em̄ qd̓ eſt inter prīci pium& finē cōmune eſt ip̄is. Quādo aūt ſincopa debet fieri in verbis& qn̄ non. ſupra dixi in tercia parte in preteritis tercie coniugationis vbi deter minaui de verbis deſinentibus ī co Pocopa. eſt ablatio de fine dictōnis lrē vel ſillabe. cōtraria ꝑagoge. ut achilli achillis.& moyſi pro moyſis.& fac pro face Et di citur ab apos quod ē retro.& copos qd̓ eſt ceſio. Inde apocopa qͣſi de fine ceſura. Vel ẜm hug̓. Co pe quod ē ceſio cōponit̉ apo qd̓ eſt de.& dicit̉ apocopa. i. deciſio. qͣſi deorſuꝫ ceſio. id ē. ſubtractō vel ſillabe de fine. Inde apocopo pas pare­Xtaſis eſt extēſio ſillabe cōtra naturam verbi. ut Italiam fato ꝓfugus. cuꝫ yta liā correp. pͥma ſillaba dici debeat. quo dyaſtole a quibuſdā dicit̉. Dyaſtole at̄ dicit̉ a dy­quod ē diuiſio vel diuidēs ſtolos quod ē miſſio quia dictio breuis vnū tēpus habeat. mittit illā in duo temꝑa ꝓducēdo. Vel extaſis ē ꝓductio ſilla be naturaliter breuis.& interp̄tatur extēſio. Et di citur ab ex quod ē extra.& ſtaſis quod ē ſtatus qͣſi extra ꝓpriū ſtatum poſitio. Et dicit̉ extaſis extēſio ſillabe. qꝛ breuitas extenditur in longitudinē. Qui dam dicunt extheſis. ab ex.& theſis poſitio. quaſi extra ſuaꝫ poſitōem. Extheſis e. quidā dicunt.& eſt idem quod ab alijs dicitur extaſisIſtole. ē correptio ſillabe naturaliter lon C ge. cōtraria extaſi. quia ſicut extaſis pro ducit breuem ſillabaꝫ. ita ſiſtole corripit longam. ut aquoſus orion. cuꝫ orion ꝓducte dici debeat in penultima.& apud cathoneꝫ. Hoc vide ne rurſus leuitatis crimīe damnes. vltīa em̄ huius verbi vide corripit̉ ſit ſecunde coniugationis et produci debeat. vt vult magiſter bene. Vel poteſt dici ẜm quoſdaꝫ. olim fuit tercie cōiugationis. vido vidis. Et dicit̉ ſiſtole vel ſiſtola a ſin. quod ē con.& ſtolos. quod ē miſſio. quia ibi duo tēpora que ſillaba longa habet mutant̉ in vnū tempus qd̓ habet ſillaba breuis. Vel dicit̉ a ſin. quod eſt ſimul­& ſtolos quod ē curtatio. qͣi ſiml̓ curtatio Vel po teſt dici a ſin. quod ē ſine.& telon quod eſt longuꝫ quaſi ſine ſua ꝓpria longitudine. Hic nota. ſi ſtole qn̄qꝫ fit ꝓpter liqueſcentiā ſequentis lrē. vt a pud horatiū Regis opus ſteriliſqꝫ diu palus apta qꝫ remis. Liqueſcit em̄ s. vltīa huius nomīs palus ī ſcāſiōe metri. quod etiā fit apud cathonē. Quod noſti factū non recte nolito ſilere.& ideo dirimo & diſertꝰ corripiūt pͥmas que ſūt naturaliter lon ge. quia dirimo ꝯponit̉ ex di.& emo. diſertꝰ ex di­& ars. De hoc etiā dixi ſupͣ ī pͥma ꝑte vbi egi des Vereẜ. ē diuiſio ſillabe quō liqueſcit vniꝰ in duas fcā. ut apud ouidiū Tercia poſt alium ſucceſſit aenea ꝓles.& apud horatiū. Niues deducūt ionē nunc mare. nunc ſil ue. hic em̄ ſilue ē triſſillabū ut pͥſ. dic̄ in pͥmo mino ris. Sic fit dyereſis qn̄qꝫ ī hoc dt̄o huic. Vn̄ ꝓſper Non tēpus non ſexꝰ huic cauſa reſiſtit. Qn̄qꝫ in hoc dt̄o cui. ut apud albinū. Ille cui cernis capi­tolia celſa triūphis. Qn̄qꝫ fit in vto. vt apud oui. Accipe pompei deductū carmē ab illo pōpei debet biſſillabū ꝓprie. Per hanc etiam figurā ſu mit̉ biſſillabe hoc nomē dij. qꝛ eſt monoſillabuꝫ in illo vſuali verſu. Scribe dij lege di ſi vis vrbanus haberi. Et dicit̉ deyreẜ a dya. quod ē duo.& hereẜ diuiſio. qͣſi vnius ī duo diuiſio. Et ſcias. dyereſiſ eſt ſillabe diuiſio. ſiue ſit dyptōgata. vt aulae. lon gae. aulai. longai.& dicit̉ potiꝰ aulai ꝙͣ aulae. quia tūc a. non poſſet ꝓduci ſi adderet̉ e. eſſet vocal ante vocalē. que corripit̉ in latinis. Sed additur y. vocalis greca.& ita ꝓoucit̉ a. qꝛ apud grecos vo calis ꝓducit̉ ante vocalē. ſi etiā non ſit dyptōgata vt iambus. iaſon. triſillaba.