II Capitulum modū Noe ſcm̄ antiquiſſimū virū. Hic eniꝫ iuſtus in illa generatiōe inuētus eſt. Nutu d̓i timore diluuij fabricauit arcam in ſalutem do mus ſue. qͣꝫ tante moles aquarū vicerāt poſtmodū a modico vino deuictus ē. Et in di luuio pudore velatus poſtea dormiēs ab ebri etate nudatus ē. hoc iterū vinū patriarchaꝫ loth depredauit: vt cōtra naturā filiabꝰ ſu­is impudenter fedanterqꝫ miſceret̉. Et adeo in ebriatione vini in ꝓfundiſſimo ſomno de­merſus eſt. pene ſepultus: vt quid fecerit. poſtea euigilans ignoraret. Si ſanctis et magnificis viris/ vini ebrietas peꝑcit: qͣꝫto magis te exignū atqꝫ infirmiſſimū ſi ebrietati ſtudueris. ſuꝑabit ſemꝑ adoleſcentia iuuē­tus: Fuge vinū. qꝛ ex vino ſpūales oculi ex­cecant̉/ iniqͥtas multiplicat̉. venenata dulce­do libidinis meditat̉. execranda turpitudo contra naturā eſt cogitat̉. Molleſcit ꝟtꝰ aīe. cogitatio vite eterne abolet̉: aīa vincit̉ viſibi liter/ delinquitqꝫ facillime. Effugat̉ ab ea ce­leſtis gr̄a: ſanctimoniā dico atqꝫ virginitateꝫ anime. Quāto tꝑe em̄ fuerit templū corpo­ris nr̄i ſcm̄ mūdū: deus excelſus habitabit ī eo. Si aūt corruptū fuerit pollutū: conti­nuo ſanctꝰ īpollutꝰ deꝰ deſerit tēplū illd̓ ī effabili lumine celeſti. habitabitqꝫ in eo obſcu­ritas/ īpuriſſimi demōes: ſb̓introibūt con cupiſcentie maligne ſordide: infelicē aīaꝫ crebro faciāt peccare in ẜmōe. Quiſquis il­le eſt/ non habet lachrymas. ſi in corde ſuo meditabit̉. qꝛ deꝰ ſcūs repulit tēplū ſuū ꝯcu piſcentie male paſſiōes ignominioſe habi­tant in eo/ intellexerit quis repulit. quis ſucceſſit/ vnde cedit/ quo venit a ſeꝑatꝰ ē. cui ꝯiūctꝰ ē. qūo ſtatim impletꝰ eſt lachry­mis/ flens fugiēs dic̄ intra ſemetip̄m. qͣre vno momento a maligna cogitatione ꝓſtra­tus. effugi agonē glorioſum. nec merui victo rie triūphū? die illo tribulatiōis. molles reſoluti pctōres impij. viderint ſcōs et iuſtos gaudio magno leticia ſempit̓na exul tare. in paradiſo eterno regni dei degere. ſe etiā viderint in igne inextinguibili/ in tene­bris exterioribus eſſe. tūc fortiter ingemiſcēt ſuꝑfluis lachrymis plorabūt amariter. quia detinet eos penitudo vaniſſima. neceſſitas penarū īmenſa. Ca. II. Ut imitatores ſimꝰ ſcōꝝ patrū puriſſimū dei tēplū extiterūt nos obſecrans: vtqꝫ p̄cipue exēpla illoꝝ ſectemur/ in ieiunio or̄one/ ac ceteris hmōi cohortās: etiā in or̄o nibus cauēda ẜuāda ſint aꝑiens. Sollici­tudines p̄terea huiꝰ mūdi/ negligētiā atqꝫ de ſidiā diſſuadēs: ad p̄parationē vt celeſte re­gnū ad qd̓ īuitamur poſſideamꝰ nos īcitans. Ropterea ob­ſecro vos fratres mei dilectiſſimi imitatores eſtote beatiſſimoꝝ pa trū: ſciſſima ſua inſtitutiōe tēplū dei puriſſi mum extiterūt. Hoꝝ exēpla ſectamini. deſi­derate ieiuniū qd̓ ē aīe puritas caſtitas: de­ſiderate or̄ones ſunt colloqͥa dei. Oīs em̄ ſcā puriſſima or̄o: ꝯfabulatio dei ē. Deniqꝫ fectoꝝ or̄ones. eoꝝ ex toto corde diligūt de um: magͣ exultatōe ad celū aſcēdūt. Ange li archāgeli gaudio occurrūt eis ſuſci­piētes eas vſqꝫ ad thronū gl̓ie dei ſcī ꝑducūt. Hec em̄ magna gl̓ia ſcōꝝ ē. āgeloꝝ īeffabil̓ le­ticia: ſcōꝝ or̄ones puriſſimas ꝯtulerit. Fe ſtinemꝰ fr̄es fieri imitatores īſtitutiōis vite ſcōꝝ. Ambula frat̓ ī vijs eoꝝ. viue ſic̄ illi vixe rūt: abſtinētiā habeto ſpūs aīe corꝑis tinētiā. Habeto ī habitu ꝯtinētiā. habeto ī ci­bo ꝯtinētiā: habeto ī līgua abſtinētiā: in aſpe­ctu ī cogitatu ī riſu. vt athleta pietatꝭ ꝑfectiſſi mus ī oībꝰ demōſtrerꝭ. Cōſidera teip̄m frat̓ chariſſime. vigila ne ī tuis or̄onibꝰ extollarꝭ ſꝫ aſtiterꝭ orare deū. magno timore de ſiderio corā eo ꝯſiſte. Diſrumpe a corde tuo oīa vincula t̓rene ſollicitudinis: eſto oīa ſol licitꝰ ſobriꝰ ī or̄onibꝰ. ita virilit̓ agoniſare vt ſit or̄o tua ſcā mūda īmaculata. vidē­tes porte celi aꝑiant̉ corā ea/ āgeli leti cia occurrāt ei: vſqꝫ ad thronū bn̄dicti pr̄is ꝑducāt Sic ſꝑ eſto chariſſime. quēadmodū cherubin ſeraphin ꝑmanēt ī miniſterio dei. Meditare frat̓ ꝟba/ decāta ea iugit̓ ex af fectu cordis. eſcā ſpūalis aīe ſb̓miniſtrāt et ab amaritudine/ ſua ſꝑ dulcedīe liberant. pōderibuſqꝫ t̓renoꝝ negocioꝝ exonerāt Oīa q̄cūqꝫ audiſti/ mēte ſollicita ẜuare feſtina. vt reqͥeſcat deꝰ ī cogitatiōibꝰ tuis. vt īuenias fi­duciā ī illa hora t̓ribili tremēda. cuꝫ venerit dn̄s redde̓ vnicuiqꝫ ẜm oꝑa ſua. Indulgēte modicū inqͣꝫ īfirmitati mee chariſſimi fr̄es: qꝛ ſic īfirmꝰ ſuꝫ. Exiſtimo qd̓ ī hora illa oīs ſpūs ꝯtremiſcat/ ſꝫ gr̄a ſaluatorꝭ ꝯfortat/ edificat corda ſcā. rapiūt̉ ī nubibꝰ obuiā xp̄o ī aere. Ego āt/ mei ſūt ſil̓es. deſidioſi pigri tre mebimꝰ ſuꝑ t̓rā facile ad celeſtia aſcēdemꝰ Fratres mei dilectiſſimi. quid nobis pōt mū­dus ꝓdeſſe: qꝛ eiꝰ ſollicitudinibꝰ cōligamur. C 5