¶ Capitulū I ¶ Ca. II ¶ Ingenioſi/ acutiſſimi Sanctiqꝫ viri Effrē Ediſſene eccleſie diaconi: De compunctiōe cordis: Liber primus incipit. ¶ Capl̓m. I. ¶ Premittens planctum aucto ris pro anime ſue/ inſtitutioniſqꝫ patrū ſuoꝝ vulneribus: cum eiuſdem inſtitutiōis deſcriptione/ ⁊ accuſatione/ atqꝫ reprehenſione vi te ⁊ inſtitutionis ſue: fratrūqꝫ ſuorum. Olor me compellit dicere: ⁊ iniquitas mea cōminatur mihi vt ſileam. Terrores me ꝓloqui vehementer pervrgent. ⁊ delicta mea ſilentiū me habere compellunt. Quia ergo ab vtriſqꝫ coartor: expedit mihi vt enarrē magis dolorem cordis mei vt quoddā refrigeriū capiā. Animꝰ meus ſauciatus eſt: ⁊ oculi mei lachrymas cōcupiſcūt. Quis dabit capiti meo aquam. ⁊ oculis meis fontem lachrymarum: vt ꝓ vulneribꝰ anime mee indeſinenter diebus ac noctibus defleam. Necnō etiā inſtitutionis noſtre mollicies/ que temporibꝰ noſtris efficitur: qūo repleta eſt vulneribus ⁊ ignorātia. Elatio ſiquidem eius: qualitatē vulnerū ſuorū conſidera re nō ſinit. Nam inſtitutio illa/ que fiebat in diebus patrū noſtrorū: qui in vniuerſa terra quaſi quedā luminaria refulſerunt: hec erat: Cōuerſabant̉ quippe in ea quaſi inter ſpinas ⁊ tribulos/ hereticorū videlicet atqꝫ impioū: quaſi p̄cioſi lapides ac ſplendide margarite. Quorū conuerſationem nimis caſtam ac ſobriam: ipſi inimici videntes/ imitatores eorū fieri geſtiebant. Quis em̄ humilitatē eorum cernens: nō protinꝰ cōpungebat? Aut qͥs eorum modeſtiam aūt quietudinē intuens: nō cōfeſtim āmirando obſtupuit? Quis amator pecuniariarū parſimoniā eorū ac nuditatem aſpiciens: nō totū mundū odio habuit ac deſpexit? Quis fraudator aūt arrogans/ ſobriam eorū vitam attendens: nō ilico ad humilitatem ſemetip̄m conuertit? Quis aūt fornicator aūt ꝓphanꝰ/ ad orationē eos cernēs ſubſiſtere: nō ſtatim caſtam ac pudicam ſectatus eſt vitā? Quis ꝟo iracundus ac furore re pletus: ſi eos attendit: nō oēm rancoris amaritudinem cōmutauit. Hic em̄ poſiti certauerunt: nunc aūt ibi conſtituti letant̉: quia deꝰ glorificatus ē in eis: ⁊ om̄es edificationē anime inuenerūt. Noſtra aūt inſtitutio rectas deſerens vias: per prerupta ⁊ aſpera incedit itinera. Nō eſt em̄ qui ꝓpter deū a facultatibus ſuis abſcedat. neqꝫ em̄ eſt qui ob eternā vitam ſemetip̄m ſubijciat. Nō eſt mitis neqꝫ humilis: nō eſt quietus nō eſt firmiter ſtabili tus: nec eſt qui iniuriam perpeſſus ſuſtineat. Nō eſt cui male dicat̉: ⁊ ſufferat. Igit̉ om̄es ſunt contradictores: om̄es furibundi/ ⁊ omnes pigritia torpentes. om̄es ad amaritudinem prompti: ⁊ om̄es ad ornatū veſtium faci les: om̄eſqꝫ inanis glorie cupidi: omnēs vani ac timidi: ⁊ om̄es ſemetip̄os amātes. Etem̄ qui venit inſtitui. antequā inſtituat̉/ alios inſtituere cupit: ⁊ docere anteqͣꝫ diſcat. Priuſ qͣꝫ erudiat̉/ promulgare vult leges: ⁊ anteqͣꝫ diſcat ordines ſyllabarū philoſophare incipit ¶ Priuſqͣꝫ ſubijciat̉: vult habere ſubiectos: et anteqͣꝫ maiorū iuſſis obtemperet: arripit iubentis officium. Et anteqͣꝫ inſtruat̉: inſtruere cupit/ ac monere vſurpat. Si aūt quis in gradu p̄ceſſerit: cū auctoritate quadā inſoler ter in moribus imperat. Si autē ex locuplete pauꝑ fuerit: honoreꝫ ſibi confeſtim expetere vſurpat. Si vero ex inope: de requie ſciſcita tur: ſi oꝑarius fuit: digitos cōtinuo ſtudet teneros ac delicatos habere. ¶ Quis eſt itaqꝫ qui noſtrā inſtitutionē nō defleat. Abrenūciantes ſiquidem ſeculo: que terrena ſunt ſapi mus. Et quidem agricole cōtempſerunt terram: ⁊ nos qui videmur ſpirituales eſſe: colli gati ſumus in ea. Neſcimus ad quid vocati ſumus. O fratres chariſſimi: vbi venimus? Ad continentiam vocati ſumus: ⁊ eſcarū exquiſitarū induſtriam adhibemus. In nudita tem venimus: ⁊ de amictu veſtimentorū con tendimus. In ſubiectionē vocati ſumus: ⁊ im perantibus contradicimus. In modeſtiam ⁊ quietem venimꝰ: ⁊ om̄es quaſi fere agreſtes efficimur. ¶ Ca. II. Accuſans duriciā cordis noſtri/ tarditatēqꝫ noſtrā ad compunctionē/ cōuerſionem ⁊ penitentiā: cū exhortatiōe ad hmōi agenda: ⁊ doctrina qūo agi debeant exempla patrum confirmans: ⁊ ad illorū imitationem nos prouocans. Egentes non agnoſcimꝰ: ⁊ audientes nequaqͣꝫ in aures noſtras percipimus. Si aliquis conficiens iter/ homicidium ꝑpetratum repente agnouerit: vultus eius ilico immutat̉: ⁊ cor eius pauore concutit̉. Prophe
