Tabula Sancti viri et ſub­limis ingenij acumine vigentis/ Effrem dia­coni/ Librorū capitula diſtinctio ordinata­ eorū que in ipſis continent̉ ſummaria ex­poſitione. Liber primus de compūctione cordis per xiij. capitula diſtinctus eſt. Capl̓m. j. Premittit plāctū auctoris ani me ſue/ inſtitutioniſqꝫ patrū ſuorū vulneribꝰ eiuſdem inſtitutiōis deſcriptiōe/ accuſa­tione/ atqꝫ rep̄hēſione vite inſtitutiōis ſue­fratrūqꝫ ſuorum. Ca. II. Accuſat duriciā cordis nr̄i/ tardita­temqꝫ nr̄am ad cōpunctionē/ ꝯuerſionem et penitentiā/ exhortatione ad hmōi agēda­ doctrina qūo agi debeant. exēplo patrū firmās/ ad aliorū imitationē nos ꝓuocās. Ca. III. Exhortat̉ nos ad mūdificationeꝫ tam ꝓpter celeſtia bona nobis ꝓmiſſa/ qͣꝫ ꝓ­pter cauēda ꝑicula diei iudicij improuiſe ſuꝑ­uenientis/ quēadmodū in diebꝰ Noe cōtigit timorē ex ſcripturarū cōpletiōe exaggerās. Ca. IIII Perſua ſiue cōcludit vt volēs ſal­uari ꝓperet feſtinet/ pulcherrimas ad in ducens ſil̓itudinū comꝑatiōes atqꝫ rōnes. incuſſione timoris/ ꝓpter carnales paſſiōes vitia nr̄a/ ſubiūgens tandē doctrinā qua co gitationes cordis agnoſci poſſint. Ca. V. Excludit errorē/ ne qͥs putet paſſio nes ſupradictas eſſe naturales/ oſtēditqꝫ ex comꝑatiōe libere volūtatis ad agricolā. qūo circa hmōi paſſiōes voluntas inſerat aliquā­do ꝟtutes optimas/ aliqn̄ conſuetudines peſ ſimas: qūo etiā diuinas ſcripturas habeat ꝓ­ꝯſiliatoribus/ quos ſi deſerēdo oberrauerit penitēs ad legiſlatorē recurrerit/ cum pie­tate ſuſcipiatur. Ca. VI. Occaſione p̄tactorū gr̄as agit. cō­mēdatqꝫ diuinā clementiam/ benignitatem/ miſcd̓iam. cōmemoratione pl̓imoruꝫ dei bn̄ficiorū. vt ad eiꝰ dilectionē nos ꝓuocet. Ca. VII. Acriter increpat eoꝝ ignauiā qui huic ſeculo renūciauerūt. tn̄ carnalia ter­rena reqͥrūt. multis eos cōmonēs/ exhortās terrens rōnibus exēplis atqꝫ ꝑiculis. vt ad compunctionē penitentiā incitent̉. Ca. VIII. Inducit ex ſuꝑiorū recordatiōe compunctionē querelā auctoris miſeriā ſu­am confitētis. miſericordiā dei/ fratrūqꝫ ſu­orū p̄ces implorātis. ſollicitudinē qͦꝫ carnalē diſſuadētis. ad negociationē ſpiritalē atqꝫ vite negocioꝝ nr̄oꝝ rōnem ſingulos dies faciendam exhortantis. Ca. IX. Exhortat̉ vt tribulationes mundi patiēter tolerent̉. ne ſpes in tꝑalibꝰ/ ſed in dn̄i amatoris hominū benignitate ponatur cūcta bona largit̉. laborātes mercede fraudat. ꝓuocās nos ad vigilātiā/ vt ad­ueniente ſponſo alijs in regnum ſuſceptis. nos excludamur/ poſtea negligentiā nr̄am fruſtra defleamus docet qͦꝫ qūo dn̄m inuoca­re debeamus. ꝑfectos viros imitari. corpus ad carnalia aſſueſcere. diſcretionē nihilo­minus circa eiꝰ caſtigationem obẜuare. āmo nens tandē vnūquēqꝫ ita debere incipere. vt poſſit inceptū ꝑficere. Ca. X. Ueros ꝑfectos monachos cōmē dat/ ad certamen ꝓuocat. pigros aptam ſimilitudinē cōfutat/ oſtēditqꝫ ex comꝑatiōe monachi ad militē/ quē ſegnis negligens a diabolo vincat̉. vigilans ꝟo gr̄am dei adiu­uetur. occaſione cuiꝰ tandē diuinā gr̄am plu­rimum cōmendat. Ca. XI. Inducit inuitationē auctoris auxi lium ſpondētis ad ablutionē vitiorū perſua dentis. vt ad ip̄m inclinent̉ inuitati: exꝑtuꝫ ſe conſiliatorē ꝓteſtantis offerētis/ conſulē tiſqꝫ vt ad ꝑfectā ſingularēqꝫ pudicicie ꝟtutē ſe p̄parare feſtinent. quā excellenter cōmen­dans. pulchras inducit ſil̓itudines. tādē eos deflens. illā habuerūt ꝑdiderunt. Ca. XII. Dictorū occaſione exhortat̉ p̄tactā pudicicie caſtitatis ꝟtutē habet. ne illā amittat tradēdo ſe in vincula inimici ido neū exemplū adducēs. atqꝫ demōſtrās. qūo hec ꝟtus liberari poſſit ita vt nihil ei nocere valeat. Ca. XIII. In perſona auctoris glorificat magnificat dn̄m amatorē hoīm. multiſqꝫ de­uotis dep̄cationibus benignitatē eiꝰ men­tis illuminatione vulnerū ſuorū ſanatione ac gr̄e collatione interpellat. Sancti Effrem Liber ſecūdus de compunctione in. v. capl̓a diuidit̉. Capl̓m. j. Inuitat nos ad compunctioneꝫ docet qūo ad illā ꝑueniat̉. ꝓhibetqꝫ negli­gentiā ac puſillanimitatē. exhortat̉ vt dn̄m inuocemus. fiducialiterqꝫ ei ſeruiamꝰ. corda nr̄a ſanctificemꝰ. nob̓ inuicē ignoſcamꝰ/ atqꝫ de ꝑfectione nr̄a p̄ſumamꝰ. pulchre tandē monachū agro ſeminato comꝑans.