Seite
Dialogorum liber III vir dei Sanctulus ab eiſdē longobardis petijt: vt relaxari eiqꝫ vita cōcedi debuiſ­ſet: quod poſſe ſe facere oīo negauerūt. Cunqꝫ mortē illius deliberare eos cerne ret: petijt: vt ſibi ad cuſtodiā tradi debuit ſet. Cui ꝓtinus reſponderūt. Tibi quidē eū ad cuſtodiendū damus. Sed ea condi tiōe interpoſita: vt ſi iſte fugerit ꝓ eo ip̄e moriaris. Quod vir dn̄i libenter accipi­ens predictū dyaconē in ſua iuſcepit fi­de. Quē nocte media: cum longobardos omnes ſomno graui depreſſos aſpiceret: excitauit dyaconū: ⁊ ait: Surge ⁊ conci­tijs fuge: liberet te omnipotens deus. Sed ideꝫ dyaconus promiſſiōis eius nō immemor reſpōdit dicens: Fugere pater nō poſſum: quia ſi ego fugero pro me ſine dubio ip̄e morieris. Quem vir dn̄i San ctulus ad fugiendū compulit dicēs: Sur ge et vade: te omnipotens deus eripiat. Nam ego in manu eius quantū ipſe per­miſerit. Fugit itaqꝫ dyaconus ⁊ quaſi de ceptus in medio fideiuſſor remāſit. Facto igit̉ mane longobardi qui dyaconū ad cu ſtodiendū pederāt: venerūt: queꝫ dederūt petierūt. Sed hūc venerandus preſbyter fugiſſe reſpōdit: Tunc illi inquiūt: Scis ip̄e melius quid cōuenit: Seruus autem domini cōſtanter ait: Scio. Cui dixerūt: Bonus homo es: nolumus te per varios cruciatus mori. Elige tibi mortē quā vis Quibus vir domini reſpondit: dicens: In manu dei ſum: ea morte me occidite: qua me occidi permiſerit. Tunc om̄ibus qui illic aderant longobardis placuit vt eum capite trūcare debuiſſent: quatenꝰ ſi ne graui cruciatu vitam eius cōpendioſa morte terminarēt. Cognito itaqꝫ qd̓ ſan­ctulus qui inter eos ſanctitatis reuerētia magni honoris habebat̉: occidendus eſ­ſet: om̄is qui in eodē loco inuenti ſunt lō gobardi cōuenerunt ſicut ſunt nimie cru delitatis leti ad ſpectaculū mortis. Circū ſteterūt itaqꝫ acies: vir autē domini dedu ctus in medio eſt: atqꝫ ex omnibus viris fortibꝰ electus eſt vnꝰ in dubio ita nō eſ­ſet: quin vno ictu caput eius abſcinderet Uenerandus igit̉ vir inter armatos dedu ctus: ad ſua arma ſtatim cucurrit. Nā pe­tijt vt ſibi paululū orandi licentiā darent Cui dum cōceſium fuiſſet: ſe ſtrauit ⁊ ora uit. Qui dum paulo diutius oraret: hūc electus interfector calce pulſauit: vt ſur­geret dicens: Surge ⁊ flexogenu decide ceruicē. Surrexit autē vir domini genu flexit: ceruicem tetendit. Sed tenſo collo eductā cōtra ſe ſpatam intuens: hoc vnū fertur publice dixiſſe: Sancte Iohānes ſuſciꝑe illam. Tūc electus carnifex euagi­natum gladiū tenens anniſu forti in alto brachiū percuſſurus leuauit. Sed depo­nere nullomodo potuit. Nam repēte diri­guit: ⁊ erecto in celū gladio brachiū infle­xibile remanſit. Tunc om̄is longobardo rū turba: que ad illud mortis ſpectaculū aderat: in laudis fauorē conuerſa mirari cepit: virūqꝫ dei cū timore venerari: quia profecto claruerat: cuius ſanctitatis eſſet Qui carnificis ſui brachiū in aere ligaſ­ſet. Itaqꝫ poſtulatus vt brachiū ſui carni­ficis ſanaret: negauit dicens: Ego pro eo nullo modo orabo: niſi ante mihi iuramē tum dederit: quia cū iſta manu chriſtianū hominē non occidat. Sed longobardus iſdem qui vt ita dicā brachiū contra deuꝫ perdiderat: pena exigente cōpulſus eſt iu rare ſe xp̄ianū homineꝫ nunꝙͣ occidere. Tunc ſanctꝰ vir domini precepit dicens: Depone manū deorſum. Qui ſtatim de poſuit atqꝫ ilico adiūxit. Remitte gladiū tuū in vaginā: ⁊ ſtatim remiſit. Om̄es ex go tante virtutis hominē cognoſcentes: boues ⁊ iumēta q̄ depredati fuerāt certa tim ei offerre in munere volebāt Sed vir domini tale munus ſuſcipere rēnuit: mu­nus autē bone mercedis queſiuit dicens: Si mihi aliquid vultis cōcedere: omnes captiuos quos habetis mihi tribuite: vt habeā vnde pro vobis debeā orare. Fa­ctūqꝫ eſt ⁊ om̄es captiui cū eo dimiſſi ſunt atqꝫ ſuperna gratia diſponente cū ſe vnuſ pro vno morti obtulit multos a morte li­berauit. Petrus.