DialogorumliberIIIIAlium qui carne tegitur ſed nō cum carne moritur. Tertiū que carne tegit̉ ⁊ euꝫcarne moritur. Spūs nāqꝫ eſt qui carnenō tegitur angelorū. Spūs qui carne tegitur ſed cū carne nō morit̉ hominū. Spiritus qui carne tegit̉ ⁊ cū carne morit̉ iumentorū omniūqꝫ brutorū animaliū. Homo itaqꝫ ſicut in medio creatꝰ eſt vt eſſetinferior angelo. ſuper. iumento. ita aliquid habet cōmune cū ſummo. aliquid cōmune cū infimo: īmortalitatē ſcꝫ ſpūs cuꝫangelo. mortalitateꝫ vero carnis cum iumento quouſqꝫ ⁊ ipſam mortalitateꝫ carnis gloria reſurrectionis abſorbebat. ⁊ inherēdo ſpiritui caro ſeruet̉ imꝑpetuū: qͥa⁊ ipſe ſpūs inherēdo ſeruet̉ in deū. Quetamē caro nec in reprobis inter ſuppliciafecte deficit quia ſemꝑ deficiendo ſubſiſtit vt qui ſpiritu ⁊ carne peccauerūt: ſemꝑeſſentialiter viuētes ⁊ carne ⁊ ſpiritu ſinefine moriant̉.¶ De eo quod Salomon dicit:Dixi in corde meo de filijs hominum vt probaret eos deꝰ et oſtēderet ſimiles eſſe beſtijs: idcircovnus interitꝰ eſt homīs et iumētorū et equa vtriuſqꝫ conditio.¶ Cap. iiij.Petrus.Ationi fideliū placēt cunctadicis. Sed queſo te dū ſpiritꝰhominū atqꝫ iumentorū tantadiſtinctione diſcernas. Quideſt qd̓ Salomon ait. Dixi in corde meo d̓filijs hominū vt ꝓbaret eos deꝰ ⁊ oſtēderet ſimiles eſſe beſtijs. iccirco vnꝰ interitus ē homīs ⁊ iumentorū ⁊ equa vtriuſqꝫcōditio. Qui adhuc eandē ſnīam ſuā ſubtiliter exequēs adiugit. Sicut morit̉ hōſic ⁊ illa moriunt̉. Siml̓r ſpirāt omīa ⁊ nihil hō iumētꝭ ampliꝰ. Quibꝰ adhuc verbis generalē diffinitionē ſubinfert: dicēs.Cūcta ſubiacēt vanitati ⁊ oīa pergunt advnū locū. De terra facta ſunt ⁊ in terrampariter reuertunt̉.Gregorius.Alomonis liber in qͦ hec ſcriptaſūt eccleſiaſtes appellatꝰ ē. Eccleſiaſtes āt ꝓprie cōcionator dicit̉ īcōtione vero ſnīa ꝑmittit̉ per quā tumultuoſa turbe ſeditio cōprimat̉ ⁊ cuꝫ multidiuerſa ſentiūt. ꝑ cōcionantis rationē advnā ſentētiā perducunt̉. Hic igitur libeiccirco cōcionator dicit̉ qꝛ Salomon ī eoquaſi tumultuantis turbe ſuſcepit ſenſuꝫvt ea per inquiſitioneꝫ dicat. que fortaſſeper temptationē imperita mens ſentiat.Nam qd̓ ſententias quaſi per inquiſitionem mouet. quaſi tot in ſe perſonas diuerſorum ſuſcipit. Sed cōcionator verax velut extenſa manu omniū tumultus ſedateoſqꝫ ad vnam ſententiā reuocat. cum ineiuſdem libri termino ait. Finem loquendi omnes pariter audiamus. Deū time ⁊mādata eius obſerua. Hoc eſt enī oīs homo. Si enī in libro eodē per locutionemſuā multorū perſonas non ſuſceperat curad audiendū loquendi finē ſecum pariteromnes admonebat. Qui igitur in fine libri dicit omnes pariter audiamus. ip̄e ſibi teſtis eſt. quia in ſe multorū perſonasſuſcipiens quaſi ſolus locutus nō eſt. Ande ⁊ alia ſunt que in libro eodem per inqͥſitionem mouētur atqꝫ alia per rationemſatiſfaciūt alia que ex temptātis ꝓfert animo atqꝫ adhuc huius mūdi delectationibus dediti. alia vero in quibus ea ea q̄ rationis ſunt diſſerat atqꝫ animū a delectatione cōpeſcat. Ibi nāqꝫ ait. hoc itaqꝫ mihi viſum eſt. bonū vt coedat quis ⁊ bibat⁊ fruatur leticia ex labore ſuo. ⁊ longe inferius ſubiūgit. Melius eſt ire ad domuꝫluctus quā ad domū conuiuij. Sic enimbonū eſt māducare. ⁊ bibere melius fuiſſe videbat̉ ad domum cōuiuij pergere ꝙͣad domū luctus. Ex qua re oſtenditur: qꝛillud ex infirmantiū perſona intulit. hovero ex rationis diffinitione ſubiunxit.Nam ipſas ꝓtinus rationis cauſas ediſſerit: ⁊ illius luctus que ſit vtilitas oſtendit: dicens. In illa enī finis cunctorū ad
