De obligationibꝰª que ex deli cto naſcunt̉. Rubrica. Umᵇ expoſitū ſit ſupe riori libro de obligati onibꝰ ex ꝯͣctu ⁊ ex qͣi ꝯͣ ctu: ſeqͥt̉. vt de obligatiōibꝰ ex maleficio ⁊ qͣſi ex maleficio diſpiciamꝰ. Sꝫ ille qͥdē vt ſuo loco tradidimꝰ: ī qͣtuor genera diuidunt̉ʳ: heª ꝟo vniꝰ gene ris ſūt: nā oēs ex re naſcunt̉.i. ex ipſo maleficio: veluti ex fur to: rapina: aut dāno: aut iniu riaʰ. Furtūⁱ ē ꝯͣctatio reiᵏ frau duloſaⁱ vel ipſiꝰᵐ rei vel etiam vſusⁿ eiꝰ poſſeſſioniſue: qd̓ legeᵖ naturali ꝓhibitū ē admit tere. ¶ Furtuq aūt vel a furno id eſt nigro dictū ē: qd̓ clam ⁊ obſcure fit: ⁊ plerūqꝫ nocte: vl̓ a fraude vel a ferēdo.i. auferē doʳ: vel a greco ſermōe qͥ fures appellāt̉: īmo ēt greci dixerūt. ¶ Furtoꝝ aūt genera duo ſūt: māifeſtū ⁊ nō māifeſtū. Nā cōceptū ⁊ obla tū ſpēsᵍ potiꝰ actionis ſūt fur to coherēteſ: ꝙͣ genera furtoꝝ ſicut inferiꝰ apꝑebitˣ. ¶ Mani feſtus fur ē quē greci appellāt. Nec ſolū is qͥ ī ipſo furto dep̄hendit̉: ſꝫ etiā is qͥ eo loco dep̄hēdit̉ quo fit: veluti qͥ in domo furtū fecit: ⁊ nōdū egreſſus ianuā dep̄henſus fue rit: ⁊ qͥ in oliueto oliuarū: aut in viueto vuarū furtum fecit ꝙͣdiu in eo oliueto aut vineto dep̄hēſuſ fue̓it. Immo vlteri furtū māifeſtū extēdendū eſt ꝙͣdiu eā rem fur tenens viſus a ¶ De obligatiōibus que ex delicto naſcunt̉. Rubrica. hic continua vt in prin. huius ti. cōtinet̉. Um expoſitū ſit. ex cōtractu. vt. sͣ. de obli. vſqꝫ ad ti. de obli. ex quaſi contractu. Ac. Ex quaſi cōtractu. vt. sͣ. de obli. ex qͣi cōtractu. d ¶ Ex malefi. cio. caue tibi qꝛ lꝫ h̓ ꝓmittat di cere de his oībꝰ. nō tn̄ dicit ī hoc ti. de his q̄ ſūt ex qͣi malęficio: ſed dic vt. jͣ. de obli. ex qͣi maleficio: nec etiā de oībꝰ q̄ ex maleficio. ſed de ſolo furto agit̉ in hͦ ti. ſicut ⁊ al̓s rubrica eſt generalior qͣꝫ ſit textꝰ. vt. ff. ſi cer. peta. ⁊ de condi. cer. ⁊. C. de rebꝰ cre. ⁊ iureiur. nā nō dicit ibi de re bus creditꝭ. ſed ī ſequētibus ti. pꝰ illur e ¶ Sed ille.ſ. q̄ ſūt ex ꝯͣctu. non aūt repetit eas q̄ ſunt ex di con tractu. f ¶ Diuidunt̉.ſ. re verbis lr̄is ⁊ cōſenſu. vt. sͣ. de obli.§. fi. g ¶ De.ſ. q̄ ſunt ex maleficio vel quaſi. h ¶ Iniuria. ſed nōne fit īiuria ꝟ bis. vt cōuicio. vt. ff. de iniur̄. l. j.§. iniuriā. Itē lr̄is in famatorijs. vt. ff. de in iur̄. l. lex corne lia.§. ſi qͥs librū ⁊.jͣ. de iniur̄.§. j. ſꝫ certe ⁊ tn̄c ex maleficio fit. ⁊ ſic re ſit qd̓ male ficiū ſit ꝟbis vl̓ lr̄is. ⁊ ſic bꝫ locū qd̓ hic dicit̉. i ¶ Furtū eſt cō tractatio ⁊cͣ. facit exͣ de electio. c. dudū. h̓ exigit̉ ī furto. ⁊ ſine ea nō ſit furtū. licet volūtas vel ver ba vel ſcriptura int̓ueniāt. vt. ff. e. ſi qͥs vxori.§. ſi qͥs aſinū. ⁊. l. inficiādo. in pͥn. ⁊. l. j.§. ſola. Qn̄qꝫ tn̄ ſine ꝯͣctatione. vt in charta raſa. vt. ff. e. qͥ tabulas.§. fi. ⁊. l. ſi ds vxori.§. ſi qͥs aſinū. ſed certe ibi contractatio interceſſit: cū generaliter cōtractionē accipiamus. lꝫ non fuerit ibi amotio. Accur. k ¶ Rei. ſubaudi mobilis. nā de īmobili nō pōt fieri furtī vt sͣ. de vſuca.§. qd̓ aūt. niſi in caſu. vt in creta. ſꝫ certe iā illa eſt mobilis. vt. ff. e. l. ſi crete. Itē ſubaudi corꝑalis. nā de in corꝑalibꝰ nō fit furtū. cū nec ꝯͣet tio in his eſſe poſſit. vt. ff. de acq. re. do. l. ſeruꝰ.§. incorꝑales. Iteꝫ ſubaud aliene. qꝛ rei mee nō facio furtū ī eo qd̓ meū ē. ſꝫ ſecꝰ in cōi ī eo qd̓ nō ē meū. vt. ff. c. ſi ſociꝰ. Itē ⁊ ſi ē nulliꝰ vt hēditarie nō ſit furtū. vt. ff. e. l. heditarie ⁊ iō dixi ſb̓audiri aliene l ¶ Frauduloſa. hͦ iō qꝛ ſi credat ſibi lice̓ nō facit furtū. vt j. ti. j.§. qꝛ tn̄. Itē ſi credat dn̄m ꝑmiſſurū. nō facit furtū vel dep̄henſus fuerit: ſiue ī pu blico ſiue in priuato: vel a dn̄o vel ab alio an̄ꝙͣ eo ꝑueniret q̄ deferre aūt deponereʰ deſtinaſ ſet. Sed ſi ꝑtulit quo deſtina uit: tāetſi dep̄hēdat̉ cū refurtiua non eſt manifeſtus furᵗ. ¶ Necʸ manifeſtū furtū qͥd ſit ex his q̄ diximꝰ intelligit̉. naꝫ qd̓ māifeſtū nō ē: id ſcꝫ nec ma nifeſtū ē. ¶ Cōceptū furtū di cit̉ cū apud aliquē teſtibꝰ pre ſentibꝰ furtiua res q̄ſita ⁊ in uēta ſit: nam in eū ꝓpria actio cōſtituta eſt: ꝙͣuis fur non ſit q̄ appellat̉ cōcepti. ¶ Oblatū furtū dicit̉ cū res furtiua ab aliqͦ tibi oblata ſit: eaqꝫ apud te cōcepta ſit: vtiqꝫ ſi ea mēte tibi data fuerit: vt apud te po tius ꝙͣ apud eū qͥ dederit cōci peret̉: nā tibi apud quē cōcepta ſit: propria aduerſus eum qui obtulit ꝙͣuis fur nō ſit cō ſtituta eſt actio: q̄ appellatur oblati. ¶ Eſt etiā ꝓhibiti fur ti actio aduerſus eū qͥ furtū q̄ rere teſtibꝰ pn̄tibus volentē ꝓ hibuerit. ¶ Preterea pena con ſtituit̉ edicto p̄toris per actio nē furti nō exhibiti aduerſus eū qͥ furtiuā rē apud ſe q̄ſitaꝫ ⁊ inuentā nō exhibuit. ¶ Sed he actiones cōcepti ⁊ oblati ⁊ furti ꝓhibiti: necnō furti non exhibiti in deſuetudinē abie rūt. Cū enī reqͥſitio rei furtīe hodie ẜmꝰ veterē obẜuationē nō fit: merito ex ꝯſequētiaª ēt p̄fate actiōes ab vſu cōi receſſerūt. Cū manifeſtiſſimū ē ꝙ oēs qͥ ſciēt̓ rē furtiuā ſuſcepīt vt. jͣ. e.§. placuit In duobꝰ tn̄ calibꝰ vr̄ furtū fieri etiā ſine fraude furādi vt ī eo qͥ ſaccū pecūie ſurripuit. nā ēt ſacci noīe furti tenet̉. lꝫ ſaccū nōꝓpoſuerit furari. ſed pecuniā. vt. ff. e. qͥ ſaccū. Sed certe lꝫ nō pͥncipalit̓ ſecūdario tn̄ voluit etiā ſac cū ſurriꝑe. Aliꝰ caſus ē. vt. ff. de ꝯdi. ob cām. l. pe. Itē ſubaudi ad diffinitioneꝫ q̄ fit inuito dn̄o. na eo volēte nō pōt cō mitti furtū. vt. jͣ. e. §. placuit. m ¶ Uel ipſiꝰ rei. i. ꝓprietatis rei. n ¶ Uſus. vt habes exēpla..j. e. ti. §. furtū aūt fit. Sꝫ qualit̓ qͣdruat̉ hic Rn̄. vſus extimatio tm̄ quadruabitur. vt nō plus extēdat̉ pena qͣꝫ delictū. vt. C. de pen̄. l. ſancimꝰ. ⁊ facit. ff. e. l. vulgaris. ⁊. l. ſi qͥd fur. j. Rn̄.§. j. ⁊.§. ij. ⁊. l. verū eſt. Alij dicunt etiam ipſaꝫ ꝓprietatē debere extīari. qꝛ nō pōt ſeꝑari vſus a ꝓprietate. vt. ff. e. l. qui iumenta. ⁊. l. ſi vendidero.§. cum autem. o ¶ Poſſeſſionis. ⁊ hic̄ dico ipſā poſſeſſione duplicari: cū aliud ſit p̄cium rei. aliud poſſeſſio nis. vt. ff. vti poſ. ſi duo.§. fi. ⁊ ſubaudi ꝙ hͦ fecerit aīo lucrādi. al̓s nō eſt furtū. vt. ff. e. l. j.§. j. Accurſius. p ¶ Lege naturali. id eſt diuina. vnde illud. Non faciēs furtū ⁊cͣ. Itē illud Qd̓ tibi nō vis fie ri: alij ne feceris. q ¶ Furtū. qd̓. i. qꝛ r ¶ Auferendo. qꝛ furfert s ¶ Furtoꝝ ſpēs. ſcilicet caſus. t ¶ Apparebit. vt jͣ. e.§. conceptuꝫ. ⁊ §. oblatum. v ¶ Deponere. intātū ẜm. H. vt ſi vl tra montes ꝑferre deſtinaſſet: tn̄ ſi apprehēdat̉ ante erit fur manifeſtus. x ¶ Manifeſtus fur. ab alio. ꝑ hoc videt̉ infrīgi regula. ꝑ liberam ꝑſonam nihil acqͥrit̉. vt. C. ꝑ quas ꝑ. no. ac. l. j. qd̓ falſuꝫ ē. quia magis delicto ſuo ꝓprio qͣꝫ alteriꝰ facto hͦ euenit. vt. ff. de vſurꝭ. ſi qͥs ſol̓oni.§. fi. ⁊. ff. qd̓ vi aut clā. l. ꝓhibe̓. Et ſūt hͦ vera. niſi ī caſu.ſ. cū ſe occultauit ille cui fiebat. nā lꝫ fur viſus fuerit: tn̄ eſt fur nō manifeſtus. vt. ff. de furtꝭ. l. ſi qͥs ī ẜuitute.§. ceteꝝ. y ¶ Nec manifeſtum.ſ. qꝛ cōtrarioꝝ eadem eſt diſciplina. vt sͣ. d̓ his qͥ ſui vl̓ alie. iur. ſūt.§. j. ⁊ facit ad hūc.§. ff. e. l. ij. ⁊. iij. ⁊. iiij. ⁊ v. ⁊. vj. ⁊. vij. ⁊. viij. Accurſius. y ¶ Cōceptū furtū. cōſtituta eſt.ſ. olim. z ¶ Scd̓m veterē. īmo fit. vt. ff. de ſer. fugi. l. j.§. hoc autē. ẜ illud eſt ſpeciale. Accurſius. a ¶ Ex cōſequentia. hec nō ē ſemꝑ bona cōſequētia. vt ſublata ſolēnitate iō id tollat̉ qd̓ cū ſolēnitate fit. vt. sͣ. de ꝟ. obli.§. ſed hec. ⁊. C. de formul̓. ⁊ impe. ſub. l. j. ⁊. ij.
