Seite
eſt. Nonⁱ ideꝫ iuris eſt ſi a ſer uo quis fuerit ſtipulatus: na tunc prior perinde obligatus manet: ac ſi poſtea nullusᵐ ſti pulatus fuiſſet. Sed ſi eadē perſona ſit a qua poſtea ſtipu leris: ita demū nouatioⁿ fit: ſi quid in poſteriori ſtipulatio­ne noui ſit: forte ſi conditio: aut dies aut fideiuſſor adij ciat̉ aūt detrahat̉. Quodᵈ aūt diximus: ſi conditio adijciat̉ nouationem fieri: ſic intelligi oportet: vt ita dicamus factā nouationē: ſi conditio extite­rit: alioquin ſi defecerit: du­rat prior obligatio. Sedq cū hoc quidem inter veteres cō­ſtabat: tunc fieri nouationeꝫ cum nouandi animo in ſecun daꝫ obligationē itum fuerat: pro hoc aūt dubiū erat: quan do nouādi aīo videret̉ hͦ fieri ⁊ quaſdam de hoc p̄ſumptio­nes alij in alijs caſibus intro ducebant. Ideo noſtra ꝓceſ­ſit cōſtitutio que apertiſſime diffiniuit: tunc ſolum fieri no uationē quotiēs hocipſuꝫ in­l Non idem. Sed que eſt ratio inter hunc.§. et ſuꝑiꝰ rn̄ſū Rn̄. qꝛ ibi ſaltē naturalis obligatio fuit. hic nulla in ẜuo. vt ibi diximus. Iteꝫ hoc ideo. quia pupillus potuit obligari na turaliter et ciuiliter cum autoritate tutoris. ⁊ ꝑ eum ſcꝫ cre­ditorē ſtetit. quare ſibi imputet. vnde prior actio tollitur. et poſterior non ma net. ſeruꝰ aūt vlliꝰ autoritate pōt ob­ligari ciuiliter. iōqꝫ non imputat̉ ſcilꝫ creditori. vnd̓ etiā actio prior durat. m Nullus ſtipu latus.i. interro ga tus. ſtipulor em̄ id eſt interrogo. ẜm p̄ ſtianum. ſic accipit ff. de condi. inde. ſi non ſortem.§. ſi. x. Accurſius. n Sed ſi eadem. nouatio fit. nota h̓ triaiura circa noua tionē antiquiſſima vbi etiaꝫ ſi nihil no ui interueniret. fie bat tamen nouatō vt. ff. de act. et obli. obligatōnū fere.§ fi. Item noua vbi nouatio p̄ ſumpti­ue fiebat quotꝭ. no ui qu id interueni­ret. et ſemper intel ligebat̉ hoc agi. vt hic. et. ff. de noua. l. ij. Itē tercia qn̄ hͦ expreſſim diceret̉. vt. C. de noua. l. fi. Uel dic tm̄ et veri­us duo eſſe. primo fiebat ſi hoc ageba tur expreſſe vel ta cite. nouo ſi id expͥ matur. vt. jͣ.§. ꝓx. et in dicta. l. obliga tionum fere. nouū interueniebat. ſcilꝫ ſtipulatio penulis. et facit ad hoc ſupra qui. mo. teſ. infir.§. j. et. ff. de re. iudic. l. iiij.§. ſi ex conuentione. et.§. ſed et ſi pi­gnora. Accurſius. o Quod autem. facit. ff. de noua. quotiens. p Sed cū hoc quidē. cum nouandi expreſſe vel tacite. Ac. q Quando nouandi.ſ. tacite. Accurſius. q Introducebant. et alij in alijs. vt quia forte aliquid no ui in obligatione erat adiectum. vt ſupra. e.§. ſed ſi eadem. Accurſius florentinus legū doctor. r Conſtitutio. vt. C. de nouatio. l. fi. Accur. floren. legū do ctor famoſiſſimus. ſ Accedere. fit tamen exactio tm̄ ſemel de eodem. vt. ff. de regu. iur. bona fides. t Hoc amplius. que ꝯſenſu. ſcꝫ ſolo. Sed que ſunt he. ℟ numerantur ſupra de obli. ex conſenſu. Idem in quibuſdā ex maleficio. vt nudo conſenſu etiam tollant̉ ipſo iure vt in­iuriarū. Item furti et ſimiles. vt. ff. de pact. ſi tihi. x.§. que­dam actiones. alie non ipſo iure tolluntur conſenſu.ſ. pacto de non petendo. ſed ꝑ exceptionem. vt. ff. de pact. l. ſi vnus. §. pactus. x Precio ſoluto Sed qͥd ſi partē p̄cij ſoluit. Rn̄. non ē res integra. et ideo nō recedit̉ nudo ꝯſenſu ſed ita demū ſi hinc inde facta ſit retro traditio. vt. C. quando liceat ab emp. diſ l. j. ⁊. ff. de pact. l. ab emptione. Et eſt ratio vtrobiqꝫ. quia nil eſt tam conueniēs naturali equitati. qͣꝫ eodem genere quot qꝫ diſſolui quo ligatū eſt. vt. ff. de regu. iu. nihil. Accur. y Idem eſt. ſicut iam dictū eſt. vt ſupra. e.§. Et no. in fi. huius ti. xij. eſſe modos per quos tollitur obligatlo. tam ci­uilis qͣꝫ naturalis ipſo iure. vt nulle remaneant reliquie. Per ſolutionem. vt ſupra. e. in prin. Item per acceptilatio nem. vt ſupra. e.§. item per acceptilatione. Item per noua­tionem voluntariā. vt. sͣ. e.§. preterea. et. sͣ.§. ꝓxi. Item per ter contrahentes expreſſū fue rit: quod propter nouationeꝫ prioris obligationis conuene runt. Alioquin manere ⁊ pri ſtinā obligatione: ⁊ ſecūdā ei accedēᵍ: vt maneat ex vtraqꝫ cauſa obligatio: ẜm noſtre cō ſtitutionis diffinitionē: quaꝫ licet ex ipſius lectione aper­tiꝰ cognoſcere. Hoc ampliꝰ he obligationes que cōſenſu contrahunt̉: contraria volun tate diſſoluunt̉. Nam ſi ticiꝰ ⁊ ſeius inter ſe conſenſerunt: vt fundū tuſculanum emptū ſeius haberet centū aureoruꝫ deinde re nonduꝫ ſecuta: ideſt nondum precioˣ ſoluto: neqꝫ fundo tradito placuerit inter eos: vt diſcēderet̉ ab ea empti on ⁊ venditione inuiceꝫ libe rant̉. Ideꝫʸ eſt in conductio ne ⁊ locatione ⁊ in omnibꝰ cō­tractibus qui ex conſenſu de­ſcendunt: ſicut iam dictū eſt. Explicit liber tercius. Incipit liber quartus. nouationem neceſſariam. vt per ſententiam et conteſta­tionem litis. vt ſi alius meo nomine ſubeat pro me iudici um animo nouādi et liberandi me. vt. ff. de noua. l. dele gare.§. j. et. l. aliam. Itē per cōpenſationem. vt. jͣ. de acti §. penui. et.§. in bone fidei. Item per delegationē. vt. ff. d̓ noua. l. delegare j. Rn̄. Item per confuſionē debi ti. vt. ff. d̓ fideiu. l. ſi debitori cre­ditor. Item per oblationē conſi gnationem ⁊ de poſitionē. vt. C. de ſol. l. obſigna­tione. et etiā ip̄o iure. vt. ff. depoſi ti. l. j.§. ſi pecūia infi.§. Itē ꝑ in­teritum ſpeciei. vt. ff. d̓ver. ob. l. ſi ex legati. Iteꝫ maleficio ſuo vt per conſtitutio­nem ſi quiſ in tā tam. vel per edi ctum diui marci vt. C. vnde vi. l. ſi quis in tantaꝫ et. ff. qd̓ me. cā. l. extat. et. ff. ad. l. iul̓. de vi pri. l. pe nul. Item conſē ſu nudo qn̄qꝫ. vt in hoc.§. Item nudo pacto. vt ī maleficijs. Sed ⁊ alijs modis tol litur. non vraqꝫ. ſcilicet ciuilis et naturalis. ſed in terdum ciuil̓ tm̄ et remanet natu ralis. vt per ſen tentiam. vt. ff. d̓ condi. inde. l. iuli anus. Item re manet ciuilis et tollitur naturalis. vt per pactum. et cirographi redditio­nem. ⁊ iuſiurandum. vt. ff. de ſolu. l. ſtichus.§. naturalis. ipſa etiam ciuilis ſic eliditur. vt non habeat vigorem. vt. jͣ. de excep.§. preterea. Item ſunt et alij modi quibꝰ tolli tur obligatio per exceptionem. quos habemus infra d̓ ex cepti. per totum titulum. Accurſius florentinus legum doctor famoſiſſimus. Explicit liber tercius. Incipit quartus.