Seite
De ſtipula. ſeruo. a Si ſciuit. In dubio tn̄ preſumit̉ creditorē ſciuiſſe illū fuiſſe inopē. ar. tex. in. l. qui cū alio. ff. de re. iur. Et hoc no. voluit ang. in. l. i. sͣ. ſi ꝗs cau. tator dicebat ſe libeꝝ per vltimā licſta. ipſe rn̄dit penultimū teneri: qi o­b Hic ſunt opi. Sed ꝗd ſi mulier vel minor accepit fideiuſlorē inhabilē ria erant nō ſubeſſe licitatorē ⁊ eſſe nō idoneū. vide eius cōſi. cxxiij. i. lib ſciēter qualiter ſuccurret̉ gl. formauit hoc dubiū ⁊ nō decidit ī. l. de die. c Sed cōtra. Idem vult. ang. in. d. l. quotiēs. §. ſi ſeruus. sͣ. ꝗ ſatiſ. cog. Et ibi vide bar. ⁊ doc. ⁊ no. gl. in. l. mulieribꝰ. jͣ. d Quero idē dicas in eo ꝗ fideiuſſit cū iuramēto: vt dixi poſt bar. l. l. i. sͣ. ſiꝗs ī ius vo. ſi iexis de regu. iur. e Quero ꝗd. vide gl. in. d. l. i. vbi gl. videt̉ mihi loqui ſecundū vnaꝫ ſol Et iſta fa­ciunt ꝯͣ debi vide remini­ſet effici diues: cum ẜm iſta tempora acquireret tores ꝗ dant ue alex. in. j. gi in ſciente. ⁊ ẜm hoc nō contineret dubitatiōꝫ patri: hodie quo ad vſufructum in alio eſt ſpes expromiſſo­ui id f. pxij. vt. l. ſi ab arbitro. sͣ. qui ſatiſda. cog. vbi hoc eſt res mercato ꝙ fiet diues: vt. l. ſi defunctus. C. ar. tu. l. cura. qui ſatiſ. co. res quos ſci expreſſum ⁊ hic. Item poteſt loqui in ignorante §. deficientiuꝫ. jͣ. de mu. ⁊ ho. Dicitur hic ꝙ mu­C.§. ſoror. unt de ꝓxīo ⁊ tunc dico ꝙ vr̄ eum approbare quo ad hoc: vt Et ibi vide. lier iuuat̉ velleiano. Quero an ipſo iure ſit tu­decoctu ros qn̄ cedo tibi amplius nō poſſit agere: vt ſatiſdetur: vt hic: ꝗa ta. Glo. dicit ꝙ tenetur. ſed ope exceptōnis fiet es alienū ſeu actiōes ꝯͣ ali dicit̉ fallitu­promiſſionem īpleuit. ſed poteſt agere ad inter tuta. vide glo. que incipit hic nō tenet̉. cōtrariaꝫ quē nūꝗd il­ros: vt nō ꝓ eſſe quatenus fideiuſſor datus nō eſt ſoluendo lud ꝑiculum glo. habes. C. de repu. que fiunt in iudicio. l. i. ſit eis ꝑꝑ do illius noīs ꝑ vt. d. l. ſi ſtipulatus.§. fi. sͣ. de verbo. obli. S Iſta glo. hic eſt vera. probat̉ per tex. l. ſi mulier. lū. ſed rema tineat ad ceſ contraᵉ predicta videtur. l. ſi is a quo.§. fi. in pͥn. nēt obligati in iure ad velleia. ⁊. l. ſtichuꝫ aut pamphilū. jͣ. de ſionariū. pͥma obliga­vt ī poſ. le. So. aut quis tenet̉ ſatiſdare iure acti ſol.§. aliquando. hodie fallit in caſibus poſitis ī Oteſt. tione. vel ſa­onis: ⁊ tūc dando non idoneum facultatibus li .l. antiqua. C. ad velle. Quero hic dicitur com accipit̉ tē ꝯͣ ipſos dā beratur a prima obligatione: ⁊ tenetur ad inter promit probauit ⁊cͣ. an idē ſit ſi ſciuerit ſiue ignorauerit tur actio de ſor. Nota de eſſe: vt dictum eſt. fallit. sͣ. ſol. ma. l. ſi cum doteꝫ. dolo. ita dic̄ ⁊ gl. dicit hic maxime. ſi ſciuitª. q. d. ſiue ſciuit ſi promiſſoris no. bal. ⁊ āg. §. ſi mulier fauore dotis: vt ibi not. ſed qn̄ quis indēnitate: ⁊ ue ignorauit idem. Contra. no. ⁊ melius in. l. in ꝑ illū tex. cuꝫ ille ꝓprie ap tenet̉ ſatiſdare officio iudicis. tunc ſi dedit non ter cauſas.§. abeſſe. sͣ. man. ⁊. l. fi is a quo.§. fin. ibi no. in. l. ſi pellat̉ ſpōſor idoneum ignoranti nō liberatur: qꝛ adhuc du­sͣ. vt in poſſeſſio. le. ⁊ eſt tex. ⁊ glo. in. l. ſi ſtipula­cū dotē.§. ſi quod no. de rat equitas: que officium iudicis mouet: vt. d. l. mulier. ſolu. quo vide. in tus fuerim ſtichum aut pāphilum.§. fi. sͣ. de ver ma. Sꝫ limi­ſi is a quo.§. fi. ⁊. d. l. ſi ab arbitro.§. fin. ⁊ ſic de l. i. C. de cō­bo. obli. ſcꝫ ꝙ nō preiudicatur ignoranti. ⁊ hoc ta not. ſcd̓m uen. fiſ. debi­bet intelligi. l. quotiēs. ⁊. l. de die.§. i. qui ſatiſda tenet Dy. facit. sͣ. ſol. ma. l. ſi cum doteꝫ.§. ſi mu Imol. vt ibi tori. li. x. ⁊. jͣ. cog. Quero quid ſi mulier renunciat velleia­ꝑ eū niſi iſte lier. ⁊ sͣ. de iu. do. l. promittēdo.§. ſi a debitore. de duo. reis delegans dꝫ no. Puto ꝙ ſufficiat ẜm opi. cōem que tenet ꝙ in. l. iij. ī pͥn. Et hoc cōmuniter tenēt omnes doc. ꝙ qualiter hēre tm̄dem ⁊ ibi dixi. poſſet renūciari. ar. ꝓ hoc. sͣ. ſiꝗs in ius voca. nō procedat dicam ſtatim. Quero vtrum primo ab eodē mei Enera ie. l. i. Quero quid ſi dederit fideiuſſorē cle caſu huius. l. quando dedit fideiuſſoreꝫ inhabi­catore in pe­g lliter. fi ricum videtur ꝙ nō valeat: vt in primo caſu hu cunia quā d̓ lem conueniendi facultate debeat diſtingui. an deiuſſo legauit: quia ius. l. ⁊. d. l. i. sͣ. ſi quis ī ius vo. nō ie. ⁊ quod no ria extinguit quis accepit ſcienter aut ignorāter. de hoc in gl. tūc ceſſat: lꝫ Adde ꝙ re­in. l. quotiēs. sͣ. qui ſatiſd. co. Sed credo ꝙ illud Hic ſunt opi.ᵇ Nam glo que incipit ſic. sͣ. ⁊cͣ. di etiā iſto caſu gula hꝰ. l. vi­ſit verum in fideiuſſore de iudicio ſiſti: qꝛ opor­cit maxime ſi ignorāter accepit talem. q. d. idem poſſet ſuccur detur limitā tet ꝙ ſit eius fori in quo agitatur iudicium. ſec ri: vt. ibi per ſiue ſciens ſiue ignorans acceperit. ⁊ ideꝫ ſiue er da vltra hic eū iſti credi in ſimplici fideiuſſore. ſufficit enim ꝙ poſſit ſine no. niſi ſuper rauerit in iure ſiue in facto. ⁊ hoc in primo caſu tori. add̓ bar fideiuſſoria exceptione cōueniri. Quero an ſi talis fideiuſ legis ẜm quoſdam: vt dicitur in vltima glo. hic. to. in. l. ſingu ſit lis ꝯteſ. ꝑ ſor datus efficitur poſtea nō ſoluēdo debitor. an laria. ſi cer. Et no. hic duo mirabilia ꝙ tolleratur ignorā tex. no. in. l. ſi debeat iterum ſatiſdare? Reſpondeo nō per. l. ſi pe. ⁊ dicta h̓ ſeruꝰ.§. i. sͣ. tia iuris. ſed facti non. q. d. in primo caſu errans per bar. ītelli nomen. sͣ. de here. vel act. ven. ⁊. jͣ. de ſol. l. pupil de inſa. ſcd̓ꝫ in iure nō ſibi preiudicat. in ſecundo caſu errās gas ſcd̓m ca ang. hic ⁊. in li.§. ſororᶠ. nec obſtat. l. ſi is a quo. in fi. ⁊. l. ſi ab etiaꝫ in facto preiudicat ſibi. ſed hoc vltimū nō ſum notabilē d. l. ſeruus. ⁊ arbitro. in fi. sͣ. qui ſatiſda. cog. ⁊. l. pretor.§. pe ī. l. ſi pupilli ī eſt verum ſcd̓m opi. Dy. ⁊ alioruꝫ: vt. sͣ. dixi. ⁊. jͣ. ibi bal. ⁊ vid̓ .§. ſi ſoter. jͣ. nul. sͣ. de ope. no. nun. qꝛ ibi loquitur quādo ꝗs pau. de caſt. declarabo. Alij dicunt ꝙ etiam in primo caſu. l. de ſo. ⁊ ꝙ ibi hic. ⁊ ꝗd in tenet̉ ſatiſdare officio iudicis. vnde ſtatim cū de debet intelligi de errante in facto. quod dic: vt ī bar. ī ea. l.§. ceſſionario ſinit eſſe cautū ſuperuenit equitas ex qua oritur glo. quid dicemus. certe glo. que eſt in. l. i. ſiquis fi. niſi inopia ſuccedēte v̓ officium iudicis. ſed quando debetur iure obli­ſuperuenerit in ius vocan. non ie. in fi. ſecunde glo. tenꝫ ꝙ in lit. cōteſt. ce­poſt delega­gationis que eſt extincta ſatiſdatione: nō pōt ꝓ dēti. vid̓ bal. primo caſu huius legis etiam inſcienter ſibi nō tionē vel ceſ in. l. i. in pe. pter ſuperuenientē inopiam reuiuiſci. preiudicat. Sed que poſſet eſſe ratio. dicūt qui­ſionē: qꝛ tūc col. ī. viij. q. dā: ratio eſt: qꝛ in prīo cāu offenditur. l. in ſecun indiſtincte ē I No. ꝙ fideiuſſor habet qn̄ C. de acti. et Oleſt. qꝫ actioneꝫ mandati qn̄qꝫ ꝑiculuꝫ eius do caſu hō. arg. de iure pa. l. libertus. sͣ. de pact. obli. ⁊ ibi ēt cui delegat̉. actionem negociorum geſt. quod dic: vt ꝗd ecōtra in l. ius publicū. ſed certe poteſt bn̄ offēdi. l. ab eo. vel cedit̉: vt v. q. in glo. Item aduerte ꝙ hodie nō eſt quaſi ī vſu in cuius fauorem eſt inducta: vt. C. de pac. l. pe­ibi. qd̓ not. ⁊ i Inuētariū ꝙ talis fideiuſſor accipiatur. ſed magis accipit no. bar. ī. l. p̄ nul. Preterea eſt expreſſum: qꝛ recipiendo nō ixeiij I fec̄ ſi fideiuſ­torie. la. ij. d promiſſorᵍ qui de indēnitate promittit: qui pro idoneum eo modo quo dicit̉ in prima parte hu ſor ſuccedit pͥto. ſtip. ⁊ ad miſſor differt a fideiuſſore: vt. C. ſi man. indē. ꝓ principali cū ius. l. poſſum mihi preiudicare: vt. l. ſi ticius. jͣ. e. de bal. ⁊ āg. beneficio in­mit. l. i. ⁊. ij. ⁊ sͣ. ad velleia. l. tutor in prin. ti. Vnde poſſes aſſignare aliam rationē que col­ī. l. ſiquis. ff. uētarij. adde ſiquis. ī ius ligitur ex. l. ſi nomen. sͣ. de here. vel acti. ven. naꝫ x. Hunc.§. intellige qn̄ Cy. in. l. fi. in F ideiuſſOa. actio eſt tranſitoria de voc. nō ierit. §. in cōputa­in primo cāu huius. l. qui dat talem fideiuſſoreꝫ ADDE ꝙ tione. C. d̓ iu ſui natura contra heredes. alias ſecus: vt no. in­nihil agit nec debitorē conſtituit: vt. l. debitor. jͣ. hāc. l. bal. cō re d̓li. ⁊ alioſ ſti. eo.§. fideiuſſor. de verbo. ſigni. ſecus ſi eſt nō idoneus facultati­ſuluit in ciui doc. in. l. de­tate ancone. bus: qꝛ debitorem eſſe certuꝫ eſt: vt. d. l. ſi nomē. Ex. l. ſequenti. bitori. C. de cū dacia lici Sed hoc videtur contra predictam. l. ſi nomen. An fideiuſſor qui ſuccedit pͥncipali ſit tutꝰ be pac. ⁊ de bac tarēt̉ vltīate materia per neficio inuentarij. ibi dū dicit: niſi aliud ꝯuenit. ⁊ contra. l. ſi ticius duo licitaſſēt bal. ī. l. ſi uxor ſꝫ vltimꝰ pl jͣ. eo. quid ergo dicemus? Reſpondeo ꝙ princi­de bo. auc. 91. Obligatio pͥn obtuliſſet: et Eneraliten̄s cipalis extin­pium huius. l. poteſt intelligi in ſciēte ⁊ ignoran iud. poſ. ⁊ cū tꝑe vendi. fi bar. trāſit ſa­te. ⁊ eodeꝫ modo finis prin. ꝓut loquitur ī igno guit acceſſoriā ſi in eadem ꝑſona cōcur­ende: iſte vl­li. in. d. l. de­rant. ſecus ſi in duabus obligatōibꝰ paris potē­rante planum eſt. prout loquitur in ſciente ītel­timꝰ nō fuit bitori. C. de reꝑtus ī pa­tie. h. d. cū. l. ſe. Op. de. l. heres a debitore.§ ligas de ſciētia ſimplici abſqꝫ dolo creditoris re pac. ⁊ ibi per tria. ⁊ re pe. ꝙ ſi hoc. jͣ. eo. So. fideiuſſoria extinguiturʰ per cipientis. naꝫ ſi eius dolo talis fideiuſſor īterceſ­pau. de caſt. riebatur nō in fi. ⁊ vide ī principalē: quādo principalis eſt valida. alias ſe ſiſſet ſibi preiudicaret: vt. d. l. ſi ticius. vel ſi ſpe­idoneuſ con .l. ſi mādato ueniēdo pe­cialiter fuerit actum. alias ſimplex ſcientia nō no cus: vt in ꝯtrario. ⁊ ex hoc arguit̉. fideiuſſor ſuc­meo. jͣ. eo. ⁊ nultimꝰ lici­ceret: vt. d. l. ſi nomen. Item finis poteſt intelli­cedit reo pͥncipali ⁊ inuentariū fecit mō credi­ibi pau. d̓ ca. tor ꝯuenit fideiuſſorē ex obligatōe pͥncipali. ꝯtra