Seite
De cada. puni. De appella. ⁊ rela. miſſa. Sed quid ſi verba ſunt dubia. dicit ſtatu ⁊. l. ⁊ an̄ eadem.§. actiones. de excep. rei iudica. gl. ꝙ ſic ī. c. tum ꝙ aliquis rebāniatur vtrum videatur reſti Male igitur dicit azo cum dicit ꝙ appellatio ad hoc de tutus in integruꝫ vel videat̉ indulgētia cōceſſa. priui. eſt reſciſſio: īmo ex appellatione reſciſſio ſequit̉ tetigi in. l. i.§. fi. sͣ. d̓ queſtio. Orpo ⁊ ideo Goſ. doctor iuris canonici in ſum. de ap ſ fa. ad pella. dixit ꝙ legalis diffinitio appellationis eſt De cada. noto­ De cadaueribus punitoruꝫ. Rubrica. ꝙ appellatio eſt per inuocationeꝫ maioris iudi miam. an puni. Rub. ꝗs poſſit ſe cis pretextu iniquitatis prime ſententie reſciſſio dare mediciſ No. tres nega­nem implorans: vt. d. l. prefecti. Sed hoc nō vi­Orpora. tones nō ſaciūt ad notomiaꝫ detur verum. naꝫ ipſo iure ſine aliquo alio iudi­nec p̄t exhūa vnam affirmationē ſed remanet ne­ri a ſepultu ce ad queꝫ appellatur per interpoſitionem ap­Orpo­ra pretextu gatio. ſed due negationesª faciunt c ra. due pellationis prima ſententia extinguitur ẜꝫ verā alicuius d̓bi vnam affirmationeꝫ. de quo per cy. nega­opinionē: vt. d. l. i. ī fi. ad turpill̓. ⁊ ibi dixi. Pre ti tex. eſt ī. l. tiones. an in. l. i. in. vij. q. C. de ſer. fugi. ⁊ videbitis ī. l. duo­terea dicta diffinitio deſcribit ipſum actum ap­fi. de ſepul. due negatio bus. jͣ. de verbo. ſigni. ⁊. l. i. sͣ. de here. inſti vio. ⁊ vide nes ſaciant pellandi nō ſubſtātiam ipſius appellationis nō īno in. c. cer vnā affirma­ipſam appellationē vnde eodē morbo laborat tificari. de ſe Iquis in inſulam. tioneꝫ. ad in quo diffinitō Azo. Preterea per nouationē po pul. tellectū huiꝰ Not. hanc. l. quia forte non reperies ali teſt tolli ⁊ ſuſpendi effectus prime ſententie: vt tex. vide que bi: ⁊ habes hic ꝙ ille qui in vita non poteſt mo De appel .l. iiij.§. ſi ex cōuentiōe. sͣ. de re iudi. igitur noua ſcripſi poſt al. Rub. rari in ciuitate poſt morteꝫ nō poteſt reduci ad bart. in. l. ſi. tio eſt appellatio: quod eſt abſurduꝫ. Goſ. etiā .sͣ. ad. l. iul. ciuitatem ad ſepulturaꝫ dicit ꝙ ẜm canones appellatio aliter diffinitur. d Pppel maie. ⁊ an ca Dicit̉ hic ꝙ quibuſ­⁊ ſic appellatio eſt a minori ad maiorem iudicē a lādi. ꝗd dauer ⁊ oſſa Orpora. libet petentibus po ſit appellato. ideꝫ ſint dic prouocatio: vt. ij. q. vi. c. omnis oppreſſus: ⁊. c. Quid eſt ap teſt dari ad ſepulturam. ſed an poteſt da ꝙ nō. ita dic̄ ſe. ⁊ maxime in. c. placuit. que diffinitio eēt vera pellatio per bart. per illū ri medicis ad notomiāᶜ faciendā. cogitabitis. largiſſime aſſumendo nomen appellationis. nā bal. in rub. ī text. in. l. oſſa .ij. col. C. eo. quandocūqꝫ te ad iudiciuꝫ prouoco appellatio .sͣ. d̓ religio. De appellationibus ⁊ relationibus. Rub. vide eū. I ꝗs ī poteſt dici: vt. l. itē apud labeonem.§. appellare e Deuolui s ſulam. .sͣ. de iniur. ⁊ eodem modo ſi te vocarem ad ce­tur. idem di ad hūc Cōtinuatio per ſe patet. ideo veniamus ad nam: nam poteſt dici appellatio: vt ibi pꝫ. Sed cas in cā nul tex. vide no. materiam. litatis: vt di in. l. i. in. ij. aſſumendo appellationem ſtricte prout hͨ ti. ac Ex. l. ſequenti. xit ſing. bar. col. C. ex de­cipit̉ alio modo diffiniēda eſt. dic ergo. Appel­etiam ſe ali­lic. defū. ⁊ q̄ Quid ſit appellatio: ibi. Circa. Et an appel­latio eſt ius quo interī prima ſententia extingui bi nō dixiſſe dixi poſt bal. latio ſit officiū iudicis vel actio vel exceptio: ibi tur ⁊ interim cauſe cognitio ad iudiceꝫ ſuperio in. l. ſi vt ꝓ­in. l. fi. sͣ. ad iuxta. Et quottuplex ſit appellatio: ibi. Quero ponis. C. .l. iul. ma. ⁊ rem deuoluitur. ⁊ hoc prout loquitur de appel ſecūdo. Et qͣre fuit introducta appellatio: ibi. qūo ⁊ quan­ſi ꝗs vulne­latione a diffinitiua. De alijs vero generibus ap do iudex. ⁊ rat vel ſpo­Tertio. pellationuꝫ. jͣ. in ſuis locis dicemus. Dixi appel bar. in. l. ſi ex liat mortuū latio eſt ius ⁊c̄. ne videar diffinire ipſum actum preſſim. cir­an dicat̉ euꝫ Pellandi uſus. ca fi. jͣ. eo. offendere vi appellādi ꝓut fecerūt alij quos sͣ. reprehendi f Utruꝫ ſit. de bald. in. l. Prīo iuriſcōſultus in hoc prīcipio Itē dixi ꝙ interiꝫ ſentētia extinguit̉. hoc dixi vt An appella­ſororē. C. de cōmēdat tractatum de appellatiōi­oſtēdereꝫ appellationis effectum. no. in. d. l. i. in tio ſit actio his qui. vt ī­bus ẜm dy. Alij dicūt ꝙ in hoc prin vel officiuꝫ fi. sͣ. ad turpil. Item vt per hoc notetur differen indi. in fi. ⁊ cipio ponitur cā quare introducta eſt appella­iudicis: an ſequit̉ pe. de tia a iure dicendi nullū quo primus iudex ſupe­autē ſit actur ancha. ī cle. tio. Et diuiditur iſtud princi. in duas partes. nā rior quādoqꝫ aditur: vt. l. abſentem. C. de accu. iudiciarius. .i. de peni. ⁊ primo ponit cām inducende appellationis. Se tamen per illud ius ſentētia nō extīguitur: quia ⁊ remiſ. ⁊ ꝗd vide in. d. l. cundo reſpondet cuidam tacite obiectioni. Se ſi aliꝗs ſepe­antea nulla erat. ſed hic erat aliqua: vt dicet̉ ī. l. ſi ex preſſim. cunda ibi. nōnunꝙͣ. Et forma caſum. queritur lit mortuuꝫ ſi expreſſim. jͣ. eo. Itē ideo dixi interim vt ꝑ hoc excōicatū an quare introducta eſt appellatio. reſpōdetur ꝗa differat a ſentētia lata in cā appellationis vel in dicat̉ cū eo vſus eius eſt frequens ⁊ neceſſarius ⁊ cauſa ne­integrum reſtitutionis ꝑ quam ſententia reſcin cōicare ſua ceſſitatis apparet ex eo ꝙ per appellationeꝫ cor ꝙ cadat ī ex ditur vel confirmatur totaliter. ſed per ipſaꝫ ap rigitur īperitia vel iniquitas iudicantis: ⁊ hoc cōicati. vide pellationem extinguitur interim ⁊ expectatur ꝓ primo. Sed inſtatur: ſepe vidi iudicem appella nunciationis euentus: vt. d. l. i. in fi. ad turpill̓. ⁊ tiōis peius iudicare ꝙͣ primus iudicauerit. Re­.l. furti. in princi. sͣ. de his qui no. infa. ⁊ de pac. ſpondetur regularitet per iudicem appellatio­tale.§. qui prouocauit. Item dixi ⁊ per eam cau nis ſnīa reformatur in melius: lꝫ nōnunꝙͣ.i. ali­ſe cognitio ad ſuperiorem deuoluiturᵉ vt. C. de quando cōtrarium contingat. nō eſt enim ſemꝑ ap. l. eos. ⁊. l. a pro conſulibus cum infinitis ſi. ⁊ melius pronūciatū ⁊cͣ. Circa iſtud principiuꝫ per hoc differt a nouatione per quam licet ſen­primo quero quid ſit appellatio.ᵈ Ad qd̓ reſpō tentia poſſit extingui vel ſuſpendi cauſe tamen deo ꝙ Pla. in ſūma ſua dicit. Appellare eſt iu­cognitio ad ſuperiorem nō deuoluitur. Iux dicis ſententiam aduerſus ſe latam iniquam di ta predicta quero. dixi. sͣ. ꝙ appellatio eſt ius. qͥ cere ⁊ de ea querimoniā proponere: vt. sͣ. de mi­ro qd̓ ius eſt vtrū ſitᵗ actio vl̓ officiū iudicis: vel no. l. prefecti. Sed certe non ponit diffinitioneꝫ exceptio vel ꝗd Rn̄. nō ē actio nā actio ē ius pe appellationis ſed deſcribit actuꝫ appellandi. iō tēdi ī iudicio qd̓ ſibi debet̉. ſꝫ ꝑ appellationē ni Azo in ſūma huius ti. dixit ſic. Appellatio ē ſen hil peto in iudicio cū ip̄am īterpono. nā appel­tentia a minori iudice lata per inuocationeꝫ ma latio interponitur corā iudice a quo: ⁊ ab eo ni­ioris iudicis pretextu iniquitatis prime ſenten­hil petit̉. ſꝫ poſtea petet̉ corā iudice ad quē. per tie reſciſſio: vt. d. l. prefecti. sͣ. ad turpill̓. l. i.§. fi. ip̄ꝫ: ergo actū appellatiōis nō peto. Itē nō ē oſ Sed hec diffinitio eſt contra caſum. d.§. fi. naꝫ ficiū iudicis: ꝗa abſqꝫ aliquo iudicis officio ap­ibi dicitur ꝙ effectus appellationis eſt reſciſſio pellatio ꝓducit ſuū effectū.ſ. extīguēdi ſentētiaꝫ ſeu extinctio ſentētie prime: ⁊ ſic aliud eſt appel ⁊ deuoluēdi cām ad ſuꝑiorē. Itē nō ē exceptio latio: ꝗa eſt cā: alid̓ eſt reſciſſio: quia eſt effectus ꝗa nō extīguit ſententiā oꝑe exceptiōiſ: ſꝫ ip̄o iu eius. Differt enim cauſa a ſuo cauſato ſicut ma re. dico igit̉ ꝙ ip̄a appellatio eſt quoddā ius ꝗ ter a filio: vt. l. licet.§. ea obligatio. sͣ. de procu. ſe diffinitū ꝑ modū an̄ dictū qd̓ vocat̉ appella­