MDe fideiuſ. ⁊ man.dā cū filium. sͣ. de here. inſti.¶ De fideiuſrō eſt: qꝛ cōſtitutio fuit inducta ex edicto p̄torisin. l. luciꝰ. I.ſoribꝰ et mā¶ De fideiuſſoribus ⁊ mandatoribꝰ. Rubri.eo. vbi alle.ſed vbi nō eſt debitū de iure pretorio. tūc conſtidatoribꝰ ru.gl. in. l. ī ꝑſoEx Rubrica.tui nō pōt: vt in cōtrario facit.§. de cōſtituta. innā. sͣ. de pac.¶ Que ſit differentia inter fideiuſſorem ⁊ mans ¶ Mādatorſti. d̓ acti. ¶ Quero an ꝓ eo qui tenet̉ offō iudib Mni obp̄cedit. Quiddatorem.cis poſſit accedere fideiuſſor. dicā. jͣ. e. l. marcel.o ligatiōi.ſi non apꝑet¶ Querit glo. que eſt dr̄ia inter fideiuſſorem ⁊q̄ro an ciuiliEx. l. ſequenti.ꝗs pͥmo ⁊ ꝗſvide bal. ī. d.mādatorē. Dicit gl. ꝙ fideiuſſor ſemꝑ ſeꝗt̉. mā¶ Qualiter ex cōtractu depoſiti ⁊ cōmodati: tepoſt bar. ī. l.l. ſicut. ⁊ q̄ ēij.§. priꝰ. sͣ.dator p̄ceditª: vt in gl. ſed hoc vr̄ cōtra. l. pe. ⁊. l.neatur pupillus.rō quare nōde vul. ⁊ pu.ſi ſtipulatꝰ. jͣ. eo. ſꝫ Dy. ſuſtinet hoc mō ſi ꝯſidepōt quis ſicti Quero qͣli⁊ imol. in. l.T comodatū. ter ex ꝯtraꝯſtituere ciras modū obligatiōis ꝯtrahēde: ⁊ tūc an̄ ⁊ poſtmar. jͣ. eo. inuiliter tm̄ depōt accipi: ſi ꝯſideras ꝯueniēdi effectū: ⁊ tūc nōapoſtil. mag.ctu depoſiti ⁊ cōmodati teneat̉. Et dicitbitū. hēs. l. i.vbi hēs qn̄ n̄pōt niſi poſt effectū obligatiōis pͥncipalis cōueglo. ꝙ ſi dolo fecit ꝙ tūc teneat̉ naturaliter ⁊ ci§. debitū. deappet ꝗs fueniri. Que eſt ergo dr̄ia. Et dic fideiuſſor an̄ ⁊ pꝯſti. pec. vbiuiliter: vt. l. i.§. an in pupillū. sͣ. depoſi. ⁊ ſi eſt farit obligatꝰ:ipſe no.mādator an̄: vt in aucͣ. e. poſt pͥn. ⁊. l. ſi ꝟo.§. ꝑctus locupletior: vt. l. iij. in pͥn. sͣ. ꝯmo. ⁊ indiſtinvt fideiuſlor.Ui ſatiſcreditā. sͣ. mād. Itē fideiuſſor obligat̉ ꝟbis tm̄:⁊ de materiacte fideiuſſor tenet̉. Sed ꝗd ſi nō dolū: ſꝫ culpādare. anhēs gl. ī auc̄.vt. l. ſi hereditatē.§. i. sͣ. mā. ⁊. l. blāditꝰ. C. e. ⁊. l.cōmiſit. Et dicit glo. ꝙ in ꝯmodato tenet̉ natuideꝫ ſit. ⁊ ande fideiuſ. inv.§. ſatis acceptio. sͣ. de ꝟ. ob. Itē mādator conſit veꝝ: ſiueraliter ꝓpter culpā. in depoſito nō tenet̉ natura.§. i. vbi deſcit ſiue ignoſenſu: vt. l. ſi hereditatē.§. i. sͣ. mā. Itē fideiuſſorliter ꝑꝑ culpā: niſi ex dolo. ꝗd vult dicere iſta gl.iſtis ⁊ de exrat. An autēactōe ſtricti iuriſ ex ſtipulatu tenet̉. mādator ꝟopromiſſore.vos habetis vnā regulā ꝙ in ꝗbus maior tenet̉iſta diſtīctiovid̓ tex. in. l.ex bone fidei iudicio: vt ex dicta differētia apꝑetnaturaliter ⁊ ciuiliter: in illis pupillus tenet̉ nahēat locū. viꝙ ſi nō ſoluede eleganter¶ Quero ꝗd vult dicere rubrica dū dicit de fideturaliter tm̄: vt. jͣ. ti. i. l. i. ⁊ dicā ibi ꝙ in cōmodare. sͣ. de pig.bar. ī. l. ſi cuꝫiuſſoribꝰ ⁊ mādatoribꝰ. Dicebat Rug. i. de fideto maior tenet̉ de lata ⁊ leui culpa ciuiliter ⁊ naact. ⁊ fideiuſdotē.§. ſi muſor dicit̉ exiuſſoribꝰ mandatoꝝ. q. d. de fideiuſſoribus ⁊ deturaliter. ergo minor tenet̉ de lata ⁊ leui naͣliterlier. jͣ. ſo. ma.promiſſor. l. īhis pro ꝗbus ꝗs fideiubet ꝗ dn̄r mādatores. Sꝫ⁊ āg. in. l. ꝗ d̓tm̄ eodē mō. ſꝫ fideiuſſor tenet̉ ciuiliter ī depoſioībꝰ ⁊ ibi gl. ⁊bitorē. pꝰ gl.gl. nō ſtat in iſta ⁊ merito: qꝛ d̓ cōtractu mādati īto: maior nō tenet̉ niſi ex dolo: ⁊ per ꝯn̄s fideiuꝫbar. jͣ. de ſol.imol. v̓o ſubter fideiuſſorē ⁊ pͥncipalem tractat̉ in ti. sͣ. man.⁊ ꝗs ſit fideſor. ſꝫ certe ī depoſito vēit ēt culpa latior ⁊ culpadubio ī. d.§iuſſor ⁊ quotnō hic. vnde dic: vt in gl. ⁊ probatur. jͣ. e. l. ſi mālata: vt. sͣ. depo. l. qd̓ nerua. ⁊. C. depo. l. i. ⁊ iſtisſi mulier. dioriant̉ oblicit ꝙ iſta difdato meo. ⁊. l. vrannius.caſibꝰ pupillꝰ tenet̉ naturaliter ⁊ etiā fideiuſſorgatōes ex fiferētia ꝓceEx. l. ſequenti.accedit. ¶ Quero ꝗd de ſeruo: Rn̄. idē ẜm glo.deiuſſiōe dicdit in fideiuſ¶ An obligatio que deſcendit ex maleficio ⁊ anvt ꝑ bar. ī. l.regula eſt ꝙ in oībus in ꝗbus liber hō obligat̉ſore ſecꝰ ī dereos ī prin.obligatōi naturali ⁊ an ciuili poſſit accedere finaturaliter ⁊ ciuiliter: ẜuꝰ obligat̉ naturaliter tm̄legāte ꝑ. l. insͣ. de duobꝰter cās.§. abdeiuſſor.ꝓbatur de pecul. l. nō ſolū.§. fi.reis. vbi etiāeē. sͣ. mā. ForEx. l. ſequenti.ponit d̓ titute tn̄ ī cā doMni obligationi.lo mandati.¶ An ꝗ dat fideiuſſorē ꝗ de iure poſſet ꝯuēiri:tis dicit locūCirca ideꝫ īOmni obligatōi ⁊ ciuili ⁊ naturali pōthabere illamnō de facto videat̉ fideiuſſorē dare: ibi. Quero.prin. vid̓ bo.l. vel dic.§.accedere fideiuſſor. h. d. cū. l. ſeq. ¶ Op. jͣ. eo. l.Et ad ꝗd prodeſt querere an filiꝰ habeat pecunā glo. ī aucͣ.ſi mulier bn̄cū lege. ⁊. l. nō dubiū. C. de legi. So. ibi nulla eſtliū: ibi. Sed q̄ro. Et an̄ mulier fideiubēs ſit tutade fideiuſſo.dixit ꝙ ex iuī pͥn. Que ātobligatio: qꝛ lex reſiſtit. hic ſubeſt obligatio ẜmvelleiano ipſo iure: ibi. Quero. Et an ꝗ accipitſta ignorātiaſit differētiapoſſet pati reglo. ⁊ Ia. de are. ¶ Op. de. l. i. C. ne fideiuſ. do.fideiuſſorē inhabilē cōueniēdi facultate: ſiue ſciīter fideiuſſoſtitutionē inSo. ꝙ ibi fallit. ⁊ hic ponit gn̓a ſinguloꝝ nōens ſiue ignorās ſibi p̄iudicꝫ: ibi. Quero hic dr̄.rē ⁊ mādatointegrum exſingula geneꝝ: qꝛ oī obligationi accedit nō ſinrē. vide in. l.Et an mulier poſſit renūciare velleiano. Et an ſiclauſula ſi qͥſtipulationūgulis obligationibꝰ. ¶ Quero an obligatiōi q̄clericꝰ det̉ fideiuſſor ſit ſatiſfactū. ⁊ an̄ ſi fideiuſmihi. ar. l. i. īalie. ī.§. ſtipufi. ⁊ in. l. ſꝫ ſiex maleficio naſcitur: poſſit fideiuſſor accedere.ſor datus ſit effectꝰ nō ſoluēdo iteꝝ dare teneat̉.latio. de v̓b.ꝑ pretorē.§.Glo. dicit ꝙ ſic. nō allegat. ꝓbat̉ in. l. grece.§. ſꝫvide in fine.ob. Et ꝗs dihec clauſula.catur ſpōſorſi ex delicto. ⁊. l. ſi a reo.§. pe. jͣ. e. ti. gl. no. in pͥn.o Qui datff. ex ꝗbꝰ cau.Ui ſatiſdare. reum ilumvel ꝓmiſſorinſti. eo. ¶ Scd̓o q̄ro an obligatiōi naturali tm̄.maio. ſꝫ teneindēnitatis.as opi. bar. ꝑpoſſit acceder̄ fideiuſſor. Certe ſic: vt hic. ⁊. l. ij.qui nō poteſt conueniri: vel nō eſt ſpesvide bar. ī. l..l. ꝓmittēdo⁊. l. ſi fideiuſſor.§. i. ⁊. l. marcellꝰ. jͣ. e. ꝙ intellige.vt fiat idoneus ſtatu mutato nō videtur ſatiſdapōt. jͣ. eo. Et§. ſi debitorenūꝗd fideiuſniſi eēt talis naturalis cuiꝰ effectꝰ eſſet extinctꝰ:re. alias ſecus. hoc dicit. Dicitur hic ꝙ non ſuffiī v̓bo ſciēs aſor. de iudiꝯͣrio ſenſu. d̓vt. jͣ. e. l. ſi ꝗs poſtꝙͣ. ¶ Quero an ciuiliʰ obligacit ſatiſdare de facto. Contra de. l. meuius. sͣ. decio ſiſti vel d̓iure do. Sꝫtioni poſſit accedere fideiuſſor. Et gl. dicit ꝙ ſiccondi. ⁊ demō. Glo. nō ſoluit. ſed dic ꝙ ibi eratrep̄ſentandopau. de caſt.C. de nō nu. pe. l. ſi cui. Cōtrariā glo. hēs in. l. ſialiquē dicat̉talis conditio que de iure īpleri nō poteſt. vndefuit ibi ī aliaꝓpͥe fideiuſſtipulatꝰ. jͣ. e. Aduerte. d. Dy. dicit meliꝰ ꝙͣ Peſufficit ſi de facto fiat. l. mulier.§. i. s. de condi. īopi. quā vid̓ſor vide bal.ibi per euꝫ q̄trus. q̄dam eſt obligatio ciuilis q̄ hꝫ effectū exaſti. hic poterat īpleri de iure. Dy. hic dicit ꝙ dein rubr. poſtparū valet. ⁊ctiōis: vt obligatio ex ſnīa. iſta hꝫ vinculuꝫ ciuilebet dari fideiuſſor qui poſſit cōueniri ⁊ obligari.gl. ij. C. eo. ⁊idem tꝫ bar.ibi dic̄ ꝙ oēſnō naturale: vt. l. iul. de ꝯdi. inde. lꝫ quidā dicāt¶ Quero quid ſi dat aliquem qui poſſet de iure.in. l. meuia. īiſti hn̄t bn̄fiꝙ ēt naturale ſi nō appellat̉: vt. l. ab eo. C. qūo ⁊prin. ſol. ma.ſed nō de facto conueniri. Glo. dicit ꝙ videturciū diuiſiōisqn̄ iudex. Sed cōis opi. eſt ꝙ ciuilis tm̄ naſcat̉.ac ſi de iure nō poſſet cōueniri: vt. l. ij. in prin. sͣ.āg. ī. l. v.§. i.⁊ in hoc pōt īteruenire fideiuſſor: vt. l. iiij.§. ſi exqui ſatiſdare cog. ⁊ ibi glo. ¶ Quero in quibussͣ. de v̓. obl. īl. ſi ꝗs ex hisꝯuentōe. sͣ. de re iudi. ⁊. jͣ. e. l. grece.§. ⁊ poſt litē.caſibꝰ detur actio de peculio ex facto ſerui. Breff. ꝗ ſatiſ. co.Quedā eſt q̄ nō hꝫ exactionē: qꝛ reꝰ hꝫ exceptiouiter ſi in cauſa peculiari fideiubet tenetur. alias⁊ an in dcīsneꝫ nō numerate pec. ⁊ nō pōt accedere fideiuſnon: vt. l. licꝫ.§. i. sͣ. de pecu. ¶ Quero in quibꝯſtitutōibusſor: vt. l. ſi ſtipulatꝰ. jͣ. eo. ti. ⁊ ibi no. qd̓ intellige īcaſibus actio de peculio detur propter cōtractūhēat locū bn̄ficiū diuiſioeffectu: qꝛ ipſo iure teneret̉. ſꝫ hꝫ exceptōeꝫ ſicutfilij. dic vt in gl. ¶ Sed q̄ro quid hoc eſt dicerenis dic vt. l.ip̄e pͥncipaliſ: vt no. gl. jͣ. e. l. fideiuſſor.§. fideiuſ.quia video ꝙ filiuſfami. obligatur ex contractufi. sͣ. de ꝯſti.⁊ īſti. e. ti. in pͥn. ⁊ ibi gl. exprimit ꝙ fideiuſſor hꝫſuo ciuiliter ⁊ naturaliter: vt. l. filius. C. eo. ⁊. l. li.pecu. ⁊ vnuꝫillā exceptōꝫ ꝙͣ hꝫ pͥncipalis. ¶ Sꝫ cōtra p̄dictaadd̓ qd̓ dixicet.§. ſi filius. sͣ. de pecu. quid ergo ad rumbumin. l. luciꝰ. jͣ.op. qꝛ vr̄ ꝯtra. l. iij.§. i. sͣ. de cōſti. pe. Sol. ſi actioſi nō habet peculium: qꝛ idem eſt in eo quod ineo. ⁊ d̓ mōiſ:ciuilis ſubeſt: naturalis ꝟo de iure pretorio ē ſubdebitore qui nō eſt ſoluendo. Breuiter Iac. deintercedēdi.lata pōt fideiuſſor accedere ꝑ ſtipulationeꝫ: ſꝫ eiare. dicit ꝙ aliud eſt in filio ꝙͣ in alio d̓bitore: qꝛvid̓ tex. ⁊ ibicōpetit exceptio q̄ ⁊ principali. ſed ꝯſtitui n̄ pōtpau. de caſt.ratione priſtini ſtatus nō poteſt preſumi ꝙ poſ