Seite
vV De verbo. obliga. 1 H Rubrica de uerborum obligationibus. ſurdus ⁊ mutus talis qui intelligat uidēdo mo­t Equipet DE pupillo. AD ieſu tum labioruꝫ: vt eſt do. Lellus de gabrielis de Dictuꝫª eſt. sͣ. de obligationibus in genere. DE ꝙ pau. chriſti p̄ſidio eugubio qui propter ſui magnā ꝑſpicaciā: licet d̓ ca. h̓ dicit ſēꝑ īuocato. ſequitur uidere de obligationibꝰ in ſpecie. Iō non audiat oīo tamē ad motu labiorum hoīes ꝙ miratur d̓ .d. Alex. tan ponit rubricam de uerborum obligationibus. h̓ dicto bar. quatucunqꝫ ſecrete loquētes ītelligit quatenus git hic in ru ⁊ ꝙ reprehē brica. An ru eius uiſus protēditur ⁊ quoſdā alios vidi. vtrū ditur per an brice poſſint Ex. l. ſequenti. potuerunt ſtipulari. Et videtur ꝙ ſic: quia īter ge. ⁊ bald. allegari ad ligunt efficacia ſermonis. Crederē cōtrariū: ꝗa quos ipſe ſe deciſionem Caſus aliquos in quibus ſtipulatio fingitur quitur: quia cārum: ⁊ an l. requirit ꝙ intelligāt per ſenſum auditus ⁊ ꝑ uide: ibi. Oppo. Et an īterrogatio oīo precede cum intelli cuꝫ rubrum ſonū vocis: vt. l. i. in f. s. ti. i. nō permotū labio git equipe re debeat ⁊ ſeꝗ reſpōſio: ibi. Quero. Et an mu­eſt generali rum ſeu alio nutu. que enī eſt dr̄ia inter motu la rat̉ maiori us nigro re tus ⁊ ſurdus qui intelligit ad motū labiorū poſ biorum ⁊ digitorū vel humerū quibus ſit motꝰ : ut ip̄e bar. ſtringatur ꝑ ſit ſtipulari ibi. Quero ꝗd. Et an ſi aliqui ſint in uoluit in. l. nigruꝫ. q̄ et certe nulla. ſimile in illis in quibꝰ reꝗritur viſus in una camera alij ī alia ita ꝙ ſe exaudire poſſūt mutū. sͣ. de pꝰ ip̄ꝫ poſui ī nō ſufficit ſi alio modo ꝑcipiat̉ per intellectum: acqui. here. l. i..sͣ. ſi cer. an poſſint ſtipulari: ibi Pōe. Qualiter autē mu vt. l. i. in prin. s. de his que in teſt. delē. ſed ſi v̓o ⁊ in. l. fi. de pe. ⁊ ibi poſi tus iubeat ⁊ ſurdꝰ: ibi. Quero. Et an ſurdus tā cem perciperet quis auribus ſnīam perciperet bo. po. īfan. tis. adde ēt tū poſſit ſtipulari ibi. Sꝫ ꝗd. Et quid ſit ſtipula fu. ⁊ īquātū abb. conſi. nutu ſufficeret: vt videbitis in.§. ſi quis ita. jͣ. e. alex. refert tio ⁊ quare dicat̉ ſtipulatio uide in fi. xvi. incipien .l. ⁊ s. ti. i. l. i. in fi. facit. jͣ. e. l.§. vl. Pōe ꝙ ali­ro. inferre te in preſen qui non ſunt preſentes nec ſtant ſimul: ſꝫ vnus ex no. ꝙ ꝗ n̄ ti cā ſcd̓o li. Tipulatio non eſt preſens in vna parte ciuitatis ſeu camera aliꝰ in alia: an inquantū ēt non dicitur Lex noſtra diuidi tāgit de do poſſint ſtipulari: videt̉ ꝙ nō: quia abſentes: ſed loqui ad ſta Poteſt. tur in ſeptē partes na. ꝯſtan. ad certe ex quo poſſūt ſe exaudire clamādo poſſūt tutū punien de ꝙ Abb. ẜm Iaco. de are. primo dubita dici preſentes: ⁊ abſentes hic accipiuntur ꝗ nō tē loquētem conſi. lxxxiiii tur utruꝫ ſtipulatio reddatur in cū bannito poſſunt exaudiri ſe. vt no. ii.§. itē uerboruꝫ: al­i. li. dicit ꝙ ut non habe utilis ratione ꝑſonarū. Secundo utrū reddat̉ ī nō eſſet pro ter dicit̉ abſens: vt. l. preſens. sͣ. de ꝓcu. Op. at locuꝫ ī lo utilis ratione interualli temporis. Tertio utruꝫ cul ab hereſi de. l. i.§. pe. sͣ. ti. i. Sol. hec exceptio in īfante lo. quēte ꝑ epi reuocare id reddatur inutilis rōne defectus uerborum ſeu ſtolā. qd̓ dic̄ quitur. vel dic ſi quis vult ſibi aliquid ſtipulari ī dubiū. dū forme. Quarto utrū reddatur inutilis rōne di­non differre ⁊ tunc caderet in infantē. Op. pupillus non ēt tangit de ab illa. q. an uerſitatis in qualitate interrogationiſ ⁊ rn̄ſiōis. alijs donati poteſt iubere: vt. l. i.§. ſi pupillus. sͣ. qd̓ iuſſu. dic ſtatutū puni Quinto an reddat̉ inutilis rōne diuerſitatis in onibus im auctoritate tutoris: vel hic excipias infantem. ⁊ ens delinq̄n peratorum. quantitate. Sexto an reddat̉ inutilis ꝓpter ad­tē cōpreh̓ē hoc mihi plus placet. Quero qualiter iutus adde bald. datꝰ mandā iunctā rem in ſermone. Septimo an reddat̉ in iubeat. dic ſcriptura: vt. l. diſcretus. C. qui teſt. fa ꝯſi. cclxxvii. tem ultra re utilis propter diuerſitatē loquele: ⁊ ꝓſequor ꝑ libro. iii. Ol cere poſ. ⁊ nutu: vt. sͣ. de le. iii. l. nutu: ⁊ abſens ꝑ miſſ. ſuas. dra. cōſi. cc. partes. Stipulatio nō poteſt cōcipi niſi utro epiſtolā: ſed ſurdus pōt precipere verbo. Seq adde qd̓ cō xxxi. ī fi. De qꝫ loquēte ⁊ ſermonis efficaciā intelligēte. h. d. ſuluit bal. cō videtur ꝙ nō poſſit ſtipulari: quia iſti equiparā poteſtate pa ſilio. lii. li. iii. Hoc principiuꝫ diuidit̉ in tres partes. prīo po pe in bonis tur furioſis ⁊ pupillis: vt. l. fulcinius.§. adeo in ſuper ſtatu. nit dictum. ſecundo illationē. tertio conſilium. eccleſie. bal. fine. sͣ. ex qui. ca. in poſ. ea. ⁊ inſtitu. de cura.§. mediolāi. ꝗ cōſi. cclxxiiii ſecunda ibi ⁊ ideo. tertia ibi ſi quis igitur. In bus cauetur i. So. quādoqꝫ eſt talis mutus qui oīo nō intel tertio uolū. ꝙ nullꝰ cor tex. ibi loquēte ſubaudi ⁊ ſermonis efficaciā in ligit: ⁊ iſte equiparatur infanti quia iſte non. iij. ⁊ conſi. cxc. poraliter pu telligēte. Opp. habet̉ hic ꝙ ſtipulatio non po ſcd̓o li. ⁊ cō telligit. Quādoqꝫ aliquid intelligit ⁊ perfecte niatur niſi. l ſi. ccccxxxiiii teſt cōcipi ⁊cͣ. contra. sͣ. de adop. l. nō aliter. Ia­licet nō audiat neqꝫ loqui poſſit. ⁊ iſte equipara munic ꝓpali. i. uolū. ⁊ de cobus de are. ſoluit ꝙ ibi in ſtipulatiōe ficta. hic caueat̉ altero turᶜ pupillo: vt. l. ſeruo inuito.§. pe. sͣ. ad treb. dona. regis cauet̉ ꝙ ho in uera. uos habetis alios caſus in quibus fin qui tex. eſt valde no. ad hoc. ⁊. d.§. adeo. vnde ī ꝑ pau. de ca. micida capi conſi. lxxiiii. git̉ ſtipulatio: ut in. l. i. C. de rei uxo. actio. Iteꝫ pupillo requiritur tutoris auctoritas ⁊ idem in te puniatur Oldra. cōſi. ex curſu longi tēporis: vt. l. cuꝫ de in rē uerſo. sͣ. ita ꝙ ſtatim muto. Sed quid de ſurdo tm̄: videtur idē: vt cxcv. ⁊ in­moriatur ꝙ de uſu. Item patientia ſimplex in iudicio ſine d.§. i. inſti. de cura. qd̓ eſt verū ſi oīo nō audiat. quantū tan mādans ho expreſſione uocis hꝫ uim ſtipulationis: vt. sͣ. de git an ſi mu alias ſecus: vt sͣ. ti. i. l. i. in fi. ⁊ de. leg. tut. l. pe. ⁊ micidiū nō lier iuret ſu fideiu. tu. l.ᵇ cū oſtendimꝰ. in fi. ⁊. jͣ. qui. appel. l. fin. Sed ſi eſſet talis. ſurdus cuius infirmitas debet capi per contra non li. l. i. in quadā addi. Dy. ſuper glo. Iteꝫ in te puniri. nō eſſet ei nociua quī poſſit gerere negocia ſua ctu ſit de be l. ſi finita.§. eleganter. sͣ. de dam. īfec. ubi ex cō­vt in eo qui ꝑ motu labioruꝫ comprehendit. tūc neficiis cer tumacia fingitur ſtipulatio. Quero utrum de tioranda. ⁊ puto ꝙ non eget curatore: vt. l. queſitū. in fi. sͣ. quid etiā de beat precedere interrogatio ⁊ ſequi reſponſio: ⁊ de re iudi. Qualiter aūt probetur mutꝰ ⁊ ſui minore. ad an ſit de ſubſtantia ita ꝙ peruerſio ordinis viti­dus dictum eſt in. l. i. in fi. sͣ. ti. i. ⁊ ſic poterit face de bal. cōſi. et ⁊ uidetur ꝙ de ſubſtantia ſit ꝙ verum eſt: vt iiii. ⁊. xlvii. ⁊ re ceteros contractus preter ſtipulationē: ⁊ cir­conſi. cxxxiii l. i. C. d̓uſu. ⁊. l. obligamur.§. verbis. sͣ. ti. i. ⁊ no. ca hoc vide que dicā in.§. ſi quis ita. jͣ. eadem l. li. iii. ⁊ conſi inſti. eo. ti. in prin. cōtra hoc videtur facere tex. Quero ꝗd eſt ſtipulatio. Reſpondeo quedā lio. cccxc. li. jͣ. e. l.§. cū adijcit: ſed ibi dicā. Oppo. dicitur verborū obligatio. illud nil eſt dicere ſtipulatio bro. ii. ⁊ con hic neqꝫ mutus ⁊cͣ. videtur ꝙ īfans poſſit ſtipu ſi. xl. v. li. eſt contractus: ⁊ aliud eſt contractus: ⁊ alid̓ ob­bCl. cuꝫ oſtē lari: ut. l. ſeruū. jͣ. rē pu. ſal. fo. Due ſunt opi. vna ligatio: vt. l. i. sͣ. de pac. Breuiter ſtipulatio eſt dimꝰ. AD Mar. quā tenet Pe. ſed Dy. tenet contrariaꝫ vt dicit tex. in. l. v.§. ſtipulatio. jͣ. eo. Ulterius DE ẜꝫ bal. opi. ibi poſitā in glo. ꝙ ibi ſit ſpāle in illa ſtipula quero quare dicitur ſtipulatio. ⁊ dicitur ab inter ibi ut refert ⁊ ſeꝗt̉ Alex. tione. ⁊ hoc tenet gl. sͣ. ti. i. l. i. in fi. Op. de. l. rogāte ꝗa nobilior ꝑs ſui: vt ꝓbat̉ inſti. qui. mo. h̓ ꝙ ibi ꝯcur ea que. sͣ. de dona. inter vi. ⁊ uxo. ⁊. l. i. C. e. Sol. tol. obli.§. non idem. licet econtra quādoqꝫ re­rebāt tria.ſ. non cōtrahit̉ ꝑ epiſtolā: ſed prius cōtracta per periatur: vt. l. ſi non ſortē.§. i. sͣ. de condi. inde. calor iudicii epiſtolā ꝓbatur: ut in. l. publia. in fi. ff. depoſiti. fauor. pupil vnde dicitur ſtipulatio. dic vt in glo. li ⁊ ſcriptura Op. de. l. iiij. ⁊. v. sͣ. de ſpō. gl. nō ſoluit hic: ſꝫ Ex.§. ſequenti. ideo fingit̉ ſoluit in.§. itē uerborū. inſti. de inuti. ſtipula. ⁊ An actus extraneus in medio ueniens vitiet ſti ſtipulatio. ꝙ Dy. hic ꝙ ſponſalia poſſunt cōtrahi per ſtipula­pulationē: ⁊ ꝙ dicatur magnum interuallum. nō eſſet alte ro p̄dictoꝝ tionē: ⁊ tūc inter abſentes nō cōtrahunt̉. Quan Omiſſio reſpōſiōis ceſſante. Qui preſens. tiat ſtipulationem doqꝫ contrahunt̉ ſine ſtipulatione: ⁊ tunc etiaꝫ inter abſentes cōtrahūtur. Quero quid ſi eſt non modicum interuallum. h. d. Op. de ſe ipſo AAAA. ij