![]()
cū lego ſpiritu quodā Poetici furoris accendor ad carmen quē admodū olim Timotheus Phrygio cantū dicitur Alexandrū ad arma concitaſſe. audi Auguſtini verba ſunt. tunc luna recedentibus aſtris per mediā cœli ſemitam pulchris aurea motibus ibat:& iter ſuū radijs aperiens patentes cāpos placidis acceſſibus honeſtabat. Dū ergo roſeæ polū faces& noctē fulgurancia aſtra diſcernunt tunc inſolitū repente natura lumē extimuit. pauit ſubito ſtelliger axis:& aſtra tremula famulātur ad cunas. hucuſqꝫ Auguſtinus. Vides hæc verboꝝ ſeries qͣꝫta elo quenciæ ſpuma luxuriet: quāto dicendi feratur impetu: quan to rutilet illuſtrata ſplendore: ꝗs neget hunc Poeticū fuiſſe furorē? poterat tunc veraciter de ſe dicere eſt Deus in nobis: agtante caleſcimus illo: multo maior ſolito videbatur: afflatus ē numine qn̄ iam ꝓpiore Dei. Quis nō rideat ſi videat ꝓgnem a coruo vel cygnū ab anſere de nimia cantus dulcedine pauonē a nycticorace de nimio cultu: cyreneos& Hiſpanos equos a teſtudine de nimia currēdi velocitate culpari? Sic indiſcreti ſic imprudentes ſic malecircūſpecti ſumus ut quicquid vires noſtras excedit quicꝗd a noſtra conſuetudine fugit malum putemus. Sed ꝗd ē aiūt ꝙ apud Boeciū Seuerinū Phīa vocat muſas ſcænicas Theatraleſqꝫ meretriculas? Opportune& ꝓ tꝑe porciunculā hāc ędidiſtis Amici. rn̄debo: nec pro ſalute veſtra mō curari velitis parcemus impenſis. eia& hanc morbi veſtri radicem extirpemus: has hoſtiliū copiaꝝ reliquias una excurſio ne deleamus. duo ſunt genera Poetaꝝ: unū eoꝝ qui paulo ultra prima grāmaticę rudimēta ꝓuecti quos ſciolos Hieronymus appellat adeo ſibi placent ut audaci pręſumpciōe ſibi polliceantur Mātuanę gaudia famę. hi ſūt de quibus Auguſtinus inquit in libro de doctrina Chriſtiana hęc ſiliqua intra dulce te ctoriū crepitātes quęrit lapillos. hi ne paꝝ ml̓ta ſcire videātur ſcripturā ſacrā irridēt: quicꝗd Maroniano vel Ciceroniano ca ret lepore dedignātur: liberaliū arciū exꝑtes ſola auriū delecta cione trahūtur: audent& cōtra catholicā veritatē aliquādo ſen tire: in quod ſcelus nemo unqͣꝫ niſi leuis& inſipiēs& ipſis veritatis inimicus abductus ē. hoꝝ ego& ſi aliqn̄ cū ī ſęculo erā circa litteraꝝ ſtudia nunqͣꝫ tn̄ vitā imitatus ſum: dedit.n. mihi bonoꝝ oīm dator deus ut a ſciēcijs īdiſſolubilē ſic ad bn̄ btēqꝫ viuēdi curā cōſtātē aīm. hoꝝ igit̉ ſcęnice ſūt muſę& popularis auræ fauorē aucupātes. ē& alteꝝ Poetaꝝ genus qd̓ Maro noſter ſtuduit ęmulari. qd̓ exprimit cū inꝗt. fœlix ꝗ potuit rerū cognoſcere cauſas: atqꝫ metus oīs& inexorabile fatū Subiecit 