Seite
Preſbyteros. ad oēs predictas ꝑſonas pena iſta extendit̉ etiā ſi huiuſmodi ꝑſonatus curā aīaꝝ non habeat qꝛ idē iudiciū eſt de ꝑſouatibus curā aīaruꝫ nō habētibus ſicuti de beneficiis curā aīa­rū habentibus annerā. sͣ. de elec. dudū. ⁊ ꝙ habētes curā aīarum tenent̉: pꝫ qꝛ qui ad curā aīarū eligit̉ debet pͥmo ꝓmoueri ad ordi nē ſacerdotii: alias ſit ea ipſo iure pͥua tus. sͣ. de p̄ben. ex­tirpāde.§. qui v̓o. ⁊ in ꝓpria ꝑſona de ſeruire niſi in duo­bus caſibus ut ibi dr̄: ⁊ idē iudiciū de ꝑſonatibus ⁊ d̓ ha­bētibus curā aīaꝝ eſt habendū: ut in predicta decre. du­dū. ⁊ sͣ. de p̄ben. d̓ multa. maior enim ratio eſt de habēti bus curā aīaꝝ ꝙͣ d̓ ꝑſonatibus nō ha­bētibus curā aīarū Credo ꝙ nullꝰ ar. chidiaconus: deca nus: plebanus: pre poſitus: cantor: et nulli qui habēt ꝑſo natus ⁊ qui habēt curā aīarū poſſint audir̄ leges uel phi ſicā p̄ter penā iſti cōſtitutōis nulla fa cta diſtinctione ex quo tales ſunt niſi aliā interp̄tationeꝫ ſuꝑ hoc viderē: qꝛ papa nullā adhibu it interpretationeꝫ gͦ nec nos adhiber̄ debemꝰ. ii. q. v. cō­ſuluiſti. ⁊ sͣ. d̓ trāſ la. inter corporalia ſufficit.n. ꝙ ita ſcri ptū eſt: ut. vi. q. iii. ſcriptū eſt in lege. ⁊. ff. ꝗ ⁊ a qui. ma. li. l. ꝓſpexit. i Ab his.ſ. legibꝰ uel phyſicā de ꝗb p̄miſſuꝫ eſt. sͣ. k Spatiū preſcriptū. duoꝝ menſiū cōnumerandoꝝ a tꝑe publica iōīs huius conſtitutōis: qꝛ ante publicatōeꝫ nemo tenet.sͣ. de ꝯſti. c. ii. exquo enī cōſtitutio publice ꝓmulgata eſt ⁊ publicata quilibet tenet̉ ad eius obſeruantiā poſt duos mēſes. in aut̓. ut fac. no. ꝯſti. circa. pͥnci. colla. v. xvi. di. quod dicitis. sͣ. de poſtu. c. i. ſed ante nō. ar. xxxii. q. iiii. dixit ſara. lxxxii. di. ꝓpoſuiſti. ſed cū iſta cōſtitutio ſit iā diu publicata nullus habet excuſationē. Sed nūquid ep̄i poſ ſunt tales abſoluere? credo ꝙ ſic: qꝛ cōditor huius ꝯſtitutōis nō re finuit ſibi abſolutionē ⁊ ideo alijs relicta videt̉. jͣ. de ſen. ex. nuper. l. de fal. dura. ⁊ sͣ. de p̄ben. de multa. in fi. l Extendi.ſ. premiſſas penas de quibus ſuꝑius facta eſt mētio.ſ. ꝙ ſint excōicati ⁊ in nulla cā patrociniū preſtātes audiant̉: ⁊ ita vr̄ ꝙ iſti ſpem ꝓmotōis amittūt niſi cū eis per ſedē apoſtolicā fuerit diſpenſatū: ſicut dr̄. sͣ de monachis qꝛ hoc ꝓnomē hoc oſtēdit oēs penas ſupradictas. Sed hoc nō credo ꝙ iſti ꝓpter hoc ſine diſpē ſatōe dn̄i pape ꝓmoueri non poſſint: ⁊ ꝙ dicit hoc extēdi ⁊cͣ. reſpi cit tantū qd̓ dixit. sͣ. excōicati. ⁊ ꝙ ī nulla cā eoꝝ patrociniū admit tat qꝛ ſi hoc voluiſſet hoc dixiſſet de iſtis qd̓ dixit de illis. ar. sͣ. de tranſla. inter corporalia. sͣ. de deci. ad audientiā. ⁊ pene nō ſunt am puade ſiue odia ſed potius reſtringēde. de pe. di. i. pene. ff. de li. et poſthu. cū quidā. ff. de here. inſti. l. i.§. vlti. ⁊ illa clauſula: niſi forte ex miſericordia ⁊cͣ. reſpicit tantū precedentia ⁊ non ſubſequentia. ar. s. de appel. inquiſitionē. tutius eſt dicere ꝙ incurrat oēs penas p̄dictas cū lr̄a hoc expreſſe dicat: dū dicit hoc extēdi ⁊cͣ. ⁊ sͣ. dū di cit: predictis penis obnoxii. b. Efrancia. lege.i. conſuetudine. g Legibus.i. conſuetudinibus. Francoꝝ. quā putabat eſſe de ſubſtātia matrīonij. ar. xx x. q. v. aliter. vbi vr̄ ꝙ matrimoniū omiſſis ſolēnitatibus non valeat: ſed nō eſt veꝝ qꝛ illa que dicunt̉ in. c. aliter. potius ad ſolenitates referunt̉ que tn̄ ſeruāde ſunt: ſed ꝙͣuis non ſeruent̉ te­net mr̄ioniū: qꝛ ſolꝰ ꝯſenſus facit matrimoniū. xxvii. q. ii. ſufficiat. preſbyterosʰ: niſi abⁱ his infra ſpa ciūᵏ preſcriptū deſtiterint hoc extē diˡ uolumꝰ ⁊ mandamꝰ ⁊ appellati one poſtpoſita firmiter obſeruari. Liber Quarius. De Sponſalibꝰ ⁊ matrīonijs. X concilio triburienſi. E francia quidā nobilē muliereꝫ de ſaxonia lege ſaxonū duxit ī ux orem: uerū quia nō hiſdeꝫ ututur legibꝰ ſaxones et francigene: cauſatus eſt ꝙ eā nō ſua ideſt frācoꝝᵉ lege deſpoſauerat dimiſſaqꝫª illa aliam ſuꝑduxit: diffi niuit ſuꝑ hoc ſācta ſynodus: ut ille tranſgreſſor euangeliceᵉ legis ſub­ijciat̉ penitētie: et a ſecūda cōiuge ſeꝑaret̉: ⁊ ad priorē redire cogat̉. Nno. iij. exon̄. epō Reterea hi qui de matrimo­nio contrahendo pure ⁊ ſine omni cōditionē fidem dederūt: cō monendi ſūt: et modis oībus īdu d Dimiſſaqꝫ. qd̓ facere nō debuit aucͣte ſua: ut. xxxiii. q. ii. ſeculares. xxxv. q. vi. multoꝝ. et ſi impedimentū manifeſtū ſubeſſet. jͣ. de diuor. porro. e Euāgelice legis. qua dr̄: nullus dimittat vxorē ſuā excepta cā fornicatōis xxxii. q. i. dixit dn̄s. jͣ. e. ex parte. fReterea. ſine cōditōe. ꝑ hoc videt̉ ꝙ ſolui non poſſit quia que ſine cō ditiōe ꝓmittunt̉ ſine cōditōe ſoluunt. xxxii. q. vl. c. vl. ⁊.xx ii. q. iiij. inter cetera. g Inducēdi. ⁊ etiā cōpellen di ſi iuraſſent. jͣ. e. ex lr̄is. ꝓ pter periculū iuramēti. ar. 5 jͣ. e. requiſiuit. ſed illud ſoluii ibi. ſed contra videtur. jͣ. e. c. ultimo. h Noluerint.i. abſolute re­ſtiterint. i Deterius.ſ. adulteriū cuꝫ ſcd̓a: uel ꝙ eam forte inter ficeret. k Odio. qꝛ qd̓ quis non di­ligit facile ꝯtēnit. xx. q. iii. pre ſens clericus. ⁊. xxxi. qōe. ii §. i. ber. l Societatē. ff. ꝓ ſo. l. veꝝ.§. vl. ⁊. l. actōne.§. diximus. m Interpoſitōne fidei. ſiue ꝑ iuramentū etiā qꝛ equipol lent. sͣ. de fideiuſ. ꝑuenit. ⁊. x xii. q. v. iuramenti. n Tolerari. Hoc ideo dicit qꝛ exquo nō eſt ꝓceſſum ad matrimoniū ꝯͣria voluntate accedēte poſſunt ſe inuicem abſoluere ut vr̄: qꝛ oīs res ꝑ quaſcūqꝫ cās naſcit̉ ⁊cͣ. jͣ. de reg. iur. oīs res. ⁊. ff. de reg iur. nihil tā naturale. qꝛ in ta li caſu fide preſtita ſiue iura mēto ſubintelligēda eſt cōdi ditio.ſ. ſi in eadē volūtate ꝑ māſerint. ar. sͣ. de iureiuran. quēadmoduꝫ. ⁊. xxii. q. ii. ne quis arbitret. hec fuit opi. t. dicentis: ꝙ hec decre. cōtine bat ius cōe. Hu. dicebat ⁊ bn̄ ꝙ loquit̉ de cōꝑatiua ꝑmiſſi one. ut. jͣ. qui cle. uel vo. c. ve niens. qd̓ ⁊ mihi vr̄: ⁊ loquit̉ diſpēſatiue: ⁊ hͦ aꝑte indicāt iſta v̓ba hoc poſſit in patiētia tolerari ne deterius inde cō­tingat. nā multa ꝑ patientiā toleramꝰ ⁊cͣ. sͣ. d̓ p̄bē. cū iā dudū. alias d̓ iure me ro debēt cōpelli ut fidē ſiue iuramentū ſeruarēt de hͦ dr̄. jͣ. e. ex lr̄is. ii. b. Uuenis. dubia. Sic gͦ pꝫ ꝙ in dubiis ſemꝑ certius eſt tenēdū. de pe. di. vii. c. ii.§. itē ſi. vbi dr̄ tene certū ⁊ dimitte incertū. ⁊. jͣ. de homi. ad audiētiā. ⁊. xiiii. di. ſicut. ⁊ ī re dubia certa non pōt ferri ſnīa. xi. q. iii. graue ⁊. xxiii. di. habuiſſe. ⁊. xxxii. q. vl.§. vl. ⁊ inſti. de re. di.§. illud queſitū. inſti. d̓ ac.§. curare. Qn̄qꝫ tn̄ cū obſcura ſunt iura ꝑtiū certa fert̉ ſnīa. sͣ. d̓ fi. inſtru. inter dilectos. in fi. ſed non dr̄ dubia res ibi qꝛ actor nō ꝓbauit clare: ⁊ ita ꝓ poſſeſſore iudicari debet. Sed quare dicit in his que dubia ſunt qꝛ ſi ex toto ante ſeptēniū ducta fuit ⁊ poſt. vii. annos non conſenſit uel ante receſſit res nō eſt dubia ſed certa qꝛ non impedit̉ matrīoniū cū cōſanguinea etiā cū ma tre. jͣ. ti. ꝓx. lr̄as. acceſſit. ſi poſt ſeptimū annū ꝯſenſit ſpōſalia tenuerūt: ⁊ ita non eſt res dubia. jͣ. e. ſponſā. ⁊. jͣ. fi. ꝓxi. ꝯtinebat̉.§. ſi v̓o. Solu. ſic intellige: puella iſta poſt. vii. annos non cōſenſit uel nō ꝯſtabat de conſenſu qꝛ ſtatim receſſit ab eo uel mortua eſt: veꝝ tn̄ qꝛ tētauit forſitā qd̓ cōplere nō potuit pre ſumit̉ ꝙ erat doli capax ſiue qꝛ malitia ſupplebat etatē quo ad ſpōſalia: ſicut ſupplet malitia quo ad matrīoniū. jͣ. ti. ꝓxi. de illis. ⁊. c. vl. vn̄ ꝓpter hoc du biū qꝛ hͦ plene nō ꝯſtabat: tū ēt ꝓpter honeſtatē eccleſie non pōt habere ꝯſo brina illius. jͣ. c. ꝓx. ar. alias nō vr̄ ꝙ poſſet ſtare illa lr̄a ſi diceremus ꝙ poſt vii. annos cōſenſit: ut dixit. t. qꝛ ſic non eſſet res dubia. p Coniunx.i. ſponſa. q Diuidas. ar. ꝯ. xxxv. q. iii. exͣordinaria. ſo. ibi exͣ naturalia eā polluit ⁊ nō maritali affectu. hic v̓o tētauit in naturalibus ⁊ maritali affectu. D audientiā. qd̓ ſi ille. hec cōditio nulla fuit qꝛ exquo deſpōſatur vni r fratrū alius eā habere non pōt. xxvii. q. ii. ſi quis vxorē. ⁊. c. ſe. niſi for te ante ſeptenniū cōtracta eſſent ſpōſalia. jͣ. ti. ꝓxi. lr̄as. ⁊. c. acceſſit. ⁊. c. duo. pueri. ceſſante eo qd̓ dr̄. sͣ. c. ꝓxi. xxvii. q. ii. ſi quis deſpōſauerit. s Sponſaꝫ fratris. xxvi. di.§. ioannes. xxvii. q. ii. ſi quis deſponſauerit. ar. ꝯͣ. viii. q. i. olim. ⁊. jͣ. de diuor. c. vl. Sol. illud myſticum fuit ⁊ obtinuit in fra tre ſine ſobole defuncto: hodie ſecus. t Habere non pōt. Sed videt̉ ꝙ hec rō nulla fuerit quia inter ens nullū ob ligatoriū vinculū de iure fuit ꝯtractū ꝯſanguinitate īpediēte qꝛ impoſſibiliū 3 cendiᵍ: ut preſtitā fideꝫ obſeruent. Si autē ſe ad inuicē admittere no luerint: ne forte deteriusⁱ inde cō tingat: ut talem.ſ. ducat quaꝫ odio habet: videt̉ ꝙ ad inſtar eorū qui ſocietatē interpoſitiōeᵐ fidei cōtra hunt: ⁊ poſtea eandē ſibi remittūt hoc poſſu in paciētia tolerariⁿ. Ugenius papa. Uuenis qui puellam nondū Aſeptennē duxit: quāuis etas repugnaret: ex humana tn̄ fragili­tate forſan tētauit quod cōplere nō potuit. Quia igitur in his que du biaº ſunt quod certius eſtimamus tenere debemus: tum ꝓpter hone ſtatem eccleſie: quia ipſa coniunx ipſius fuiſſe dicitur: tum ꝓpter pre dictā dubitationē. Mādamꝰ qua tenus cōſobrina ipſius puelle quā poſtmodū duxit diuidasq ab eodē. ALex. iij. papien̄. epō. D audientiā noſtri apoſto­latꝰ ꝑuenit ꝙ cū. h. papien̄. ciuis filiam ſuam cuidam filioꝝ. l. uellet dare uxorē: iurauit ꝙ ſi ille habere eam caſu aliquo interueni ente non poſſet alteri filio quem de alia uxore genuerat: eandē matri­monio copularet: cōtractis autem a filio priore ſponſalibꝰ: quidā con ſanguinitatē inter eos eſſe iuramē tis īterpoſitiſ firmauerūt. Ideoqꝫ prefatus. h. eandē dare alteri filio nititur ut iurauit. Sed quoniā ſcri ptum eſt ꝙ ſponſamᵉ fratris frater habereᵗ nō pōt: mādamꝰ quatenus