Seite
l¶qUi ex timore.ſ. ſeruili. quoniam filialis timor bonus eſt: et poteſt introducere charitatem. d̓ pe. di. ii. ſicut ſeta introdu­cit filu. vnde qui timore pene ſeruit non amore iuſticie: non ducitur ſpiritu dei. vnde dicitur timor non eſt in charitate.ſ. ſeruili. xxiii. q. vi.§. ex his. quia perfecta charitas foras mittit timorem. ut in eodē §. dicitur. m Iam non facit. Ar. ꝙ non dicitur factum quod legiti­me non fit. xxiiii. q. i. pudēda. ⁊. xxii. q. ii. faciat homo. arg. sͣ. de iurepat. quod autem. ⁊.sͣ. d̓ regul. ad noſtram. Item habes hic ar. ꝙ qui inuitus ſeruit: etiaꝫ rem ⁊ meritum per dit: ⁊ ideo indignus premio fit. xxiii. q. vi.§. ex his. v̓ſus pͥn. ⁊ talis obedientia uel nulla vel minima eſt. viii. q. i. ſciendum. ergo per cō trarium qui inuitus offendit: non eſt ei imputancium. ar. ff. de bo. li. qui cum maior.§. ſi libertus. ⁊. ff. famil. her. qui erat heres. ideꝫ eſt ⁊ ſi clericus inuitus ferat teſtimonium contra eccleſiam ſuam: ꝙ ei non ſit imputandum: ſecus ſi ſponte aduocet contra ipſam. sͣ. de poſtulan. c. vlt. N Efleat. in vno.ſ. precepto legis. vnde ſcriptum eſt: qui totaꝫ legem ſeruauerit: offendat autem in vno: omnium factus eſt reus. de pe. di. v. fratres. vel in vno.ſ. mortali peccato factus eſt om nium reus quo ad vitam eternam: quia propter illud ſolum damna bitur: quia omnis virtus detrimentum patitur ab vno vicio. de pe. di. v. dolendum. dum enim in vno peccato perſeuerat omnia bona perdit: ut ibi. uel in vno. i. in vna virtute cum virtus eiicitur: tūc vi cium naſcit̉. xxxii. q. i. cū renunciatur. uel in vno.i. ī charitate: ſine qua nemo ſaluatur. vnde apoſtolus: ⁊ ſi tradidero corpus meū ita ut ardeam: charitatem autem non habeam: nihil mihi prodeſt. de pe. di. iii. ſi quis. ad fi. di. ſic etiam in teſte qui aliquid adiicit de ſuo Ui ex timore facit preceptum aliter quā debeat facit: ⁊ ideo iam non facit. Dem in libro. de penitentia. Efleatª peccator: quia offen dens in uno: factus eſt omni I um reus. Regorius in regiſtro. Uenetijs per Baptiſtam de tortis ⁊ Franciſcū de Madijs. M. cccc. lxxxiiij. die vij. ſeptēbris. totum teſtimonium partis mendacio decolorat. iii. q. ix. pura. ſi. de conſe. di. iii. non licet. non oportet: ⁊ xi. di. ſi ad ſcripturas ſacras. Uāuis. paſtor neſcit. qꝛ paſtor ſeu prelatus inquirere ⁊ corrigere debꝫ ſubditoꝝ exceſſus: alias ſanguis eoꝝ de poelatoꝝ manibus requirere tur..sͣ. de offi. or. irrefragabili.i. reſponſo. cum cōcor. ibi poſitis. ⁊ ſic nō habe bit excuſationeꝫ. paſtor enī ꝗ tacet cōſentire videtur. xliii. di. ſit rector: ibi paſtorem en ⁊c̄. lxxxiii. di. error. quare nō pōt vti ꝓ defenſione ſua v̓bo apoſtoli: munde ſunt manus mee a ſāguīe ⁊c̄. xliii. di. ephe ſis. vnde ⁊ tales d̓poni debēt propter negligentiam. lxxxi. di. dictum. ⁊.i. q. i.§. ecce cuꝫ honoris. Item paſtor tenet̉ de cuſtodia. ff. loca. qui mer cedem. xxiii. q. iiii. tres perſo nas. ⁊ ſi dicatur ꝙ dolo eius periit ⁊ ipſe neget: ipſi īcumbit probatio: cū ipſe ratione officii ſui debeat cuſtodiam habere.s. de offi. archi. ea que. ⁊ ſi dicit amiſſam ouem probet ille dolum abſūiſſe: ſicut argentarius probare debet ſe amiſiſſe rōnē caſu ruina uel incendio. ff. de eden. ſi quis ex argentariis.§. vl idem in cuſtode carceris. ff. de cuſto. ⁊ exhi. re. l. vlt. ⁊ idem in depoſito.sͣ. de depo. bona fides. cum ſuis concor. Ndignum. alienum. ergo ⁊ a conſuetudine aliarum eccleſiarum debꝫ eē alienum: quia quod romana eccleſia ꝓbat uel reprobat: ⁊ alie eccle­ſie hoc idem facere debent: cum ab ipſa ſuam habeant īſtitutionē ⁊ auctorita tem. xi. di. conſequens. ⁊. c. nolite. q Homagiū.i. ſacramentū fidelitatis quod ꝓ aliquo ſpirituali facere quis nō debet: cū illud ſit ſimoniacū. sͣ. de ſimo. ex diligēti. alioquin clericus tenet facere p̄lato ſuo obedientiam: ⁊ in caſibus dꝫ iuramentum facere de obediē tia ſiue ēt de fidelitate poſt receptā adminiſtrationē. sͣ. de iureiur. nullus. xx iii. di. quanꝙͣ. ⁊ sͣ. de ma. ⁊ obe. dilecti filii. ⁊ sͣ. de iureiur. ego. N. ⁊ sͣ. de pri uil. antiqua. alias enim. nullū iuramentū nulla pactio uel obligatio illicita in ſpiritualibus debet interuenire: ⁊ ſi interueniret nullam obligationem de iu­re uel de facto inducit. sͣ. de pac. pactiones. Uāuis cauſe: ⁊ īfra. Nō pōt eſſe paſtoris excuſatio ſi lupꝰ oues comedit: ⁊ paſtor neſcit. Ucius ertius. Ndignuꝫ eſt: ⁊ a romane eo cleſie conſuetudine alienuꝫ ut pro ſpiritualibus facere quis ho magiumq compellatur.